Η ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ...

 ...& η Μικρά Πανήγυρις της Ενορίας μας... 

...την Τρίτη 7η Δεκεμβρίου 2021, το βράδυ από τις 8.30 μ.μ. έως τις 12.30 π.μ. με την Αγρυπνία μας, την Τετάρτη 8η Δεκεμβρίου 2021 το απόγευμα από τις 5.00 μ.μ. με τον Πανηγυρικό Εσπερινό και αμέσως μετά την Ιερά Παράκληση της Αγίας Άννας & την πέμπτη 9η Δεκεμβρίου 2021, το πρωΐ με την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μας για την εορτή της Συλλήψεως της Αγίας Άννης, και το απόγευμα με τον Μεθέορτο Εσπερινό και την Ιερά Παράκληση των Αγίων Θεοπατόρων για τα άτεκνα ζευγάρια μας. 

στην όμορφη, "ολοκαίνουργια" και υπέργεια πια εκκλησιά μας, στον Ημιτελή...δεν λέω!!! αλλά με αδιάκοπες τις προσπάθειες μας για την αποπεράτωση του περικαλλή Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, στην Δυτική Θεσσαλονίκη... ...όπου παρόλες τις ελλείψεις του λειτουργεί καθημερινά με την αγάπη των ιερέων του και των πιστών ενοριτών και των προσκυνητών του...γιορτάζουμε την Μητέρα της Θεοτόκου και Παναγίας μας,  γιορτάζουμε την "Γιαγιά" του Σωτήρος & Λυτρωτή Χριστού μας, γιορτάζουμε και με χαρά πανηγυρίζουμε, την θαυματουργική Σύλληψη της Θεοτόκου από την Αγία Άννα...την "Γιαγιά" μας...

"...στις 9 του Δεκέμβρη που' χει η Άννα την γιορτή της"

Ένα αφιέρωμα στην εορτή 

της "Συλλήψεως της Αγίας Άννης".

     Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, 

ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα  πάναγνο κατοικητήριο για να "κατασκηνώσει" μαζί με τους 

ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι (συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη  θανάτου), δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει  από το βάρος της αμαρτίας και από το όνειδος της ατεκνίας.

     Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι παλαιές προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού. 

     Την ημέρα αυτή, με την Σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης, που χωρίσθηκε από τον Θεό δια του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον  υπερφυές θαύμα της ασπόρου Συλλήψεως και την αμώμου Γεννήσεως του Χριστού από τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.
     Παρότι εγεννήθη από θεία επέμβαση η Παναγία προήλθε από Σύλληψη μέσω συνευρέσεως ανδρός και γυναικός κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης μας, της πεπτωκυίας και δέσμιας της φθοράς και του θανάτου μετά το προπατορικό αμάρτημα (βλ. Γέν. 3,16).

     Σκεύος εκλογής, τίμιος Ναός που προετοίμασε ο Θεός προ των αιώνων, η Θεοτόκος είναι η πλέον αγνή και τέλεια αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας, αλλά δεν βρίσκεται εκτός της κοινής κληρονομίας και των συνεπειών του αμαρτήματος των πρωτοπλάστων. 

     Ακριβώς όπως έπρεπε, για να μας λυτρώσει ο Χριστός από το κράτος του θανάτου δια του εκουσίου Σταυρικού Του θανάτου (βλ. Εβρ. 2,14), να γίνει ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού όμοιος με τον άνθρωπο στα πάντα πλην της αμαρτίας, εξίσου απαραίτητο ήταν η Μητέρα Του, στα σπλάγχνα της οποίας ο Λόγος του Θεού ενώθηκε με την ανθρώπινη σάρκα, να είναι σε κάθε τι όμοια με εμάς, υποκείμενη στην φθορά και στον θάνατο, μη τυχόν και θεωρηθεί ότι η Λύτρωση και η Σωτηρία δεν μας αφορούν απολύτως και εξ ολοκλήρου, εμάς του απογόνους του Αδάμ. 

    Η Θεοτόκος εξελέγη μεταξύ των γυναικών όχι "τυχαίω τω τρόπω", αλλά γιατί ο Θεός είχε προβλέψει προαιωνίως ότι θα ήταν σε θέση να διαφυλάξει τελείως την αγνότητά της ώστε να Τον δεχθεί μέσα της. Και ενώ συνελήφθη και γεννήθηκε όπως όλοι μας, αξιώθηκε να καταστεί κατά σάρκα Μητέρα του Υιού του Θεού και κατά πνεύμα μητέρα όλων μας. 

      Γλυκύτατη και φιλεύσπλαγχνος, τότε, τώρα και για πάντα, η Παναγία Θεοτόκος, είναι σε θέση να μεσιτεύει υπέρ όλων ημών ενώπιον του Υιού της, ώστε να μας χαρίζει Εκείνος το μέγα Του έλεος, να μας προστατεύει και να μας βοηθά στις δυσκολίες της καθημερινότητας μας. Ακριβώς όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ήταν, είναι και θα είναι ο καρπός της παρθενίας της, η Υπεραγία Θεοτόκος μας, ήταν, είναι  και θα είναι ο καρπός της σωφροσύνης και της αγιαστικής υπομονής του Ιωακείμ και της Άννας. 

      Ακολουθώντας και εμείς, αυτήν την δύσκολη αναμφισβήτητα οδό της προσευχής, της πίστης και της αγνότητος του διαλεκτού από τον Θεό ζευγαριού αυτού, των Αγίων Θεοπατόρων, όπως η Εκκλησία μας τους ονομάζει τιμητικά, οι λαϊκοί, οι κληρικοί, οι μοναχοί, μα και σώφρονες χριστιανοί, προκαλούμε κάθε χρόνο να γεννηθεί και να μεγαλώσει  μέσα στις ψυχές μας, ο Σωτήρας Χριστός. 

      Ειδικά δε μέσα στην περίοδο αυτή της "Μικρής Σαρακοστής", όπως τόσο χαριτωμένα ονομάζει αυτές τις Άγιες ημέρες ο λαός του Θεού από την 15η Νοεμβρίου μέχρι την 24η Δεκεμβρίου, και μέχρι τα Χριστούγεννα, ας δείξουμε όλοι το "θεϊκό" υλικό από το οποίο είμαστε πλασμένοι από τον δημιουργό μας, με μετάνοια και ταπείνωση, με περισσότερη προσευχή, αγνότερη αγάπη, ανεπίστρεπτη φιλανθρωπία, αναλλοίωτη πίστη και άνευ όρων ακούραστο αγώνα να γίνουμε λίγο καλύτεροι από ότι είμασταν μέχρι τώρα.

Χρόνια Πολλά στις Άννες μας!!!

...φωτογραφία από τα Θυρανοίξια μας, στις 19/10/2019 !!!

      Πολλά περισσότερα ιστορικά στοιχεία βέβαια μπορείτε να βρείτε για την ζωή των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας με την Παναγία κόρη τους, όλα τα γεγονότα μέχρι και την αγία κοίμηση τους, αλλά και την μετέπειτα πορεία της ζωής της Παναγίας, όπως και σκέψεις και απόψεις μας, αλλά και όλη την υμνολογία της Εκκλησίας για τους Αγίους μας, τους "Χαιρετισμούς" τους, την Ιερά Παράκληση τους και τόσα άλλα, στην ιδιαίτερη ανάρτηση που έχουμε στην αρχή της επίσημης ιστοσελίδας της Ενορίας μας με τον τίτλο: Άγιοι Θεοπάτορες , ή κάνοντας απλά κλικ εδώ στον σύνδεσμο που σας ετοιμάσαμε....

Το ιστορικό της εορτής της

"Συλλήψεως της Αγίας Άννης"

Επιμέλεια: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου.

*Πώς καθιερώθηκε η εορτή.

      Σύμφωνα με τον καθηγητή Γ. Φίλια: 

"Τὰ αἴτια καὶ οι χρονικοὶ  παράμετροι τοῦ ἡμερολογιακοῦ  καθορισμοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ  διερευνηθοῦν πλήρως.  Θὰ ἀναμείνουμε, μᾶλλον, τὰ δεδομένα καθορισμοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου), ἐκ τῆς ὁποίας προφανῶς καθορίστηκε ἡ κατὰ ἐννέα μῆνες ἐνωρίτερον (περίοδος κυήσεως) ἡμερομηνία τῆς 9ης Δεκεμβρίου. Οἱ πρῶτες μαρτυρίες τελέσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Συλλήψεως ἀνάγονται στὰ τέλη τοῦ 7ου,  ἀρχὲς τοῦ 8ου αἰ. Ἔκτοτε, ἡ ἑορτὴ διαδόθηκε εὐρύτατα, μὲ ἀποκορύφωμα τὸ 12ο αἰ., ὅταν ἐπὶ αὐτοκράτορος Μανουὴλ Κομνηνοῦ ἔλαβε ἐπίσημο κρατικὸ χαρακτήρα".

*Ποιοί Εκκλησιαστικοί

 συγγραφείς ασχολήθηκαν με την εορτή.

      Τὸ ἀρχαιότερο ἐγκώμιο τῆς ἑορτῆς εἶναι “ὁ Λόγος εἰς τὴν Σύλληψιν τῆς Ἁγίας Ἄννης” τοῦ Ἰωάννου μοναχοῦ καὶ πρεσβυτέρου Εὐβοίας (8ος αἰ.) Στὸ κείμενο αὐτὸ ἐξιστοροῦνται τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀτεκνία τοῦ Ἰωακεὶμ καὶτῆς Ἄννας, μὲ τὴν ἀπόρριψη τῶν δύο ἀπὸ τὸ θρησκευτικὸ περιβάλλον τους λόγῳ τῆς ἀτεκνίας τους, μὲ τὴ θερμὴ προσευχὴ τοῦ καθενὸς σὲ διαφορετικὸτόπο, καθὼς καὶ μὲ τὴν πληροφόρηση τοῦ Θεοῦ ὅτι ἡ προσευχή τους εἰσακούστηκε. Ἡ ἐγκωμιαστικὴ Ὁμιλία ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν ἐπισήμανση τοῦ Πρωτευαγγελίου τοῦ Ἰακώβου, ὅτι μετὰ τὴν ἐξαγγελία τοῦ Θεοῦ ἡ Ἄννα συνέλαβε τη Θεοτόκο διὰ τῆς φυσιολογικῆς βιολογικῆς ὁδοῦ.

      Παρόμοιες πληροφορίες παρέχει στοὺς Λόγους του περὶ τῆς ἑορτῆς τῆς Συλλήψεως ὁ Γεώργιος Νικομηδείας (†860), καθὼς καὶ ὁ Ἰάκωβος Μοναχὸς (†1099). 

      Τὰ γεγονότα περὶ τῆς Συλλήψεως τῆς  Θεοτόκου ἐμπλουτίζει ὁ μοναχὸς Ἐπιφάνιος  (†1015), ὁ ὁποῖος ὅμως παραθέτει  ἐλεγχόμενες πληροφορίες (ὅπως τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ὀνοματοδοσία τῆς Θεοτόκου κατὰ τὴν ἐξαγγελία τῆς Συλλήψεως).

      Ὁ Εὐθύμιος Κωνσταντινουπόλεως (†917) ἀποκαλεῖ τήν ἑορτή τῆς Συλλήψεως ὡς «πρώτη ἀπ᾿ὅλες τίς ὑπόλοιπες», ὡς «πρόξενο τῆς σωτηρίας» μας καί ὡς «πάταξη» τοῦ «ὄφεως», ὑπὸ τὴν ἔννοια τῆς ἀναιρέσεως τῶν ἐπιπτώσεων τοῦ προπατορικοῦ  ἁμαρτήματος. Ὁ ἴδιος ἀναφέρεται στὸν ἐπὶ τῆς  ἐποχῆς του ἑορτασμὸ τῆς Συλλήψεως, μαρτυρώντας περὶ «χαριστηρίων φωνῶν» οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ «κατώδυνες καὶ πνευματοφόρες ψυχὲς».

*Εορτολογικό περιεχόμενο της εορτής.

"Συναξάριο"

     Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου - δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας. 

      Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της Καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού. 

      Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης, που χωρίσθηκε από τον Θεό δια του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον υπερφυές θαύμα της ασπόρου Συλλήψεως και την αμώμου Γεννήσεως του Χριστού από τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

       Παρότι εγεννήθη από θεία επέμβαση, η Παναγία προήλθε από σύλληψη μέσω συνευρέσεως ανδρός και γυναικός κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης μας, της πεπτωκυίας και δέσμιας της φθοράς και του θανάτου μετά το προπατορικό αμάρτημα (βλ. Γέν. 3,16). Σκεύος εκλογής, τίμιος Ναός που προετοίμασε ο Θεός πρό των αιώνων, η Θεοτόκος είναι η πλέον αγνή και τέλεια αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας, αλλά δεν βρίσκεται εκτός της κοινής κληρονομίας και των συνεπειών του αμαρτήματος των πρωτοπλάστων. 

     Ακριβώς όπως έπρεπε, για να μας λυτρώσει ο Χριστός από το κράτος του θανάτου δια του εκουσίου Σταυρικού Του θανάτου (βλ. Εβρ. 2,14), να γίνει ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού όμοιος με τον άνθρωπο στα πάντα πλην της αμαρτίας, εξίσου απαραίτητο ήταν η Μητέρα Του, στα σπλάγχνα της οποίας ο Λόγος του Θεού ενώθηκε με την ανθρώπινη σάρκα, να είναι σε κάθε τι όμοια με εμάς, υποκείμενη στην φθορά και στον θάνατο, μή τυχόν και θεωρηθεί ότι η Λύτρωση και η Σωτηρία δεν μας αφορούν απολύτως και εξ ολοκλήρου, εμάς του απογόνους του Αδάμ.

      Η Θεοτόκος εξελέγη μεταξύ των γυναικών όχι τυχαίω τω τρόπω, αλλά γιατί ο Θεός είχε προβλέψει προαιωνίως ότι θα ήταν σε θέση να διαφυλάξει τελείως την αγνότητά της ώστε να Τον δεχθεί μέσα της. Και ενώ συνελήφθη και γεννήθηκε όπως όλοι μας, αξιώθηκε να καταστεί κατά σάρκα Μητέρα του Υιού του Θεού και κατά πνεύμα μητέρα όλων μας. Γλυκύτατη και φιλεύσπλαγχνος, είναι σε θέση να μεσιτεύει υπέρ ημών ενώπιον του Υιού της, ώστε να μας χαρίσει Εκείνος το μέγα έλεος.

       Ακριβώς όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο καρπός της παρθενίας της, η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν καρπός της σωφροσύνης του Ιωακείμ και της Άννας. Ακολουθώντας αυτήν την οδό της αγνότητος και εμείς, μοναχοί και σώφρονες χριστιανοί, κάνουμε να γεννηθεί και να μεγαλώσει μέσα μας ο Σωτήρας Χριστός.

Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, 

υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τέταρτος – Δεκέμβριος, σ. 93-95)

Βιβλίο: "Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ"

*Eικονογραφία

Ο ασπασμός των Αγίων & Δικαίων Θεοπατόρων 

στην Μονή της Χώρας.

Στην Ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση το θέμα της Συλλήψεως της Θεοτόκου παριστάνεται με τον εναγκαλισμό και τον ασπασμό των γονέων της Παρθένου. 

Η παράσταση προέρχεται από το Πρωτευαγγέλιο, σύμφωνα με το οποίο η Άννα όταν είδε ερχόμενο τον Ιωακείμ...

"...έδραμε και εκρεμάσθη εις τον τράχηλον αυτού λέγουσα. Νύν οίδα ότι ο Κύριος ο Θεός ηυλόγησέ μερ σφόδρα…και η άτεκνος εν γαστρί λήψομαι."

*Η...«άσπιλη σύλληψη» της Θεοτόκου... κατά τους Ρωμαιοκαθολικούς.

Το δόγμα αυτό, το όποιο διετύπωσε το 1854 ο Πάπας Πίος ο 9ος, σημαίνει ότι η Παναγία γεννήθηκε άσπιλη, αναμάρτητη, δεν είχε το προπατορικό αμάρτημα, όπως το έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Η διδασκαλία αυτή βέβαια περί της ασπίλου συλλήψεως δεν στηρίζεται πουθενά, ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε στην διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και έχει επίσης πολλά τρωτά σημεία.
      Ένα τρωτό σημείο αυτής της διδασκαλίας είναι ότι προσβάλλει την μοναδικότητα της γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μόνο ο Χριστός γεννήθηκε αναμάρτητος εκ Πνεύματος Αγίου, είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία δεν μεσολάβησε σάρκα και αίμα. Ο Χριστός μας γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, άνευ συνάφειας ανδρός. Δεν ήλθε σε σαρκική ένωση η Παναγία με άνδρα. Το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παναγία και δι’ Αγίου Πνεύματος εγεννήθηκε ο Κύριος μας· ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου από την Παρθένο Μαρία, γι’ αυτό και είναι αναμάρτητος. 

     Η Παναγία όμως δεν γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου· γεννήθηκε από γονείς φυσιολογικά, κανονικά, από τον Ιωακείμ και από την Άννα. Προσβάλλει επομένως η διδασκαλία αυτή την μοναδικότητα της γεννήσεως του Χριστού. Η μοναδική γέννηση, η οποία έγινε εκ Πνεύματος Αγίου και είναι γι’ αυτό άσπιλη, είναι η γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

      Το δεύτερο στοιχείο για το οποίο αυτή η διδασκαλία δεν είναι ορθή, είναι ότι ουσιαστικώς δεν ανεβάζει την Παναγία, την μειώνει, ενώ οι Παπικοί θέλουν να υψώσουν την Παναγία, υπερβολικά μάλιστα. Ενώ λοιπόν νομίζουν ότι με την άσπιλη σύλληψη υπερυψώνουν την Παναγία, ουσιαστικώς την μειώνουν. Γιατί η Παναγία εξυψώνεται πιο πολύ αν παρουσιασθεί ότι αυτά που κατόρθωσε, αυτή η αγιότης την οποία κατόρθωσε, δεν τα κατόρθωσε γιατί ήταν αναμάρτητη εκ φύσεως, τα κατόρθωσε γιατί ενώ ήταν άνθρωπος σαν εμάς, γεννήθηκε από φυσικούς γονείς, από τον Ιωακείμ και την Άννα, ενώ ήταν άνθρωπος καθόλα φυσιολογικός, είχε αυτήν την δική μας τη φύση, η οποία ρέπει προς την αμαρτία,

 κατόρθωσε εν τούτοις να καλλιεργήσει τις αρετές με πολλή άσκηση, με προσευχή, με νηστείες με εγκράτεια, με αγνότητα ιδιαιτέρως, και να φθάσει στα ύψη αυτά της αγιότητος, συνεργώντας και κοπιάζοντας η ίδια.

         Στην διδασκαλία για την Θεοτόκο υπάρχουν δύο ακρότητες. Η Ορθόδοξος εκκλησία είναι ανάμεσα, ακολουθεί τη χρυσή οδό. Ποιες είναι οι δύο αυτές ακρότητες; Η μια ακρότητα είναι αυτή η όποια υπερεξαίρει την Παναγία, κάνει την Παναγία Θεά, θεοποιεί την Παναγία, είναι η Μαριολατρεία. Διδάσκει ότι η Παναγία είναι Θεός, και αυτή την τάση υπηρετεί η διδασκαλία της Ρωμαϊκής εκκλησίας, της Παπικής εκκλησίας, περί του ότι η Παναγία είναι άσπιλη, την εξισώνει με τον Χριστό, ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.

          Στο άλλο άκρο είναι ο λεγόμενος "Αντιδικομαριανισμός", οι αντίθετοι, οι αντίδικοι της Μαρίας, οι εχθροί της Μαρίας, στην εποχή μας οι Προτεστάντες. Από την μία πλευρά οι παπικοί, οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν την "Μαριολατρεία", κάνουν την Θεοτόκο Θεό, και από την άλλη πλευρά στη Δύση και πάλι, στην Ευρώπη, υπάρχει τελείως αντίθετη τάση, των έχθρων της Παναγίας. 

Ας αναφέρουμε εδώ, αυτό που είπαμε και άλλη φορά, ότι ο πατήρ Θεόκλητος ο Διονυσιάτης σ’ ένα βιβλίο το όποιο έχει γράψει για την Παναγία δημοσιεύει ένα γράμμα του γέροντος του, Αθανασίου του Ιβηρίτη, ο όποιος αναφερόταν σ’ αυτήν την εχθρότητα που έχουν οι Προτεστάντες εναντίον της Παναγίας. Εάν πάτε σ’ έναν ναό προτεσταντικό-ευαγγελικό, υπάρχουν και εδώ στην πόλη μας, γιατί και έδώ υπάρχουν Ευαγγελικοί-Προτεστάντες, δεν θα δείτε πουθενά εικόνες, δεν έχουν καμία τιμή, κανένα σεβασμό προς την Παναγία. 

       Αντίθετα εκφράζονται υποτιμητικά γι’ Αυτήν. Έχοντας λοιπόν κατά νουν ο Γέρων Αθανάσιος ο Ιβηρίτης την ασέβεια προς την Παναγία, εκφράζεται στο γράμμα αυτό πολύ σκληρά για τους Προτεστάντες και τους προτεσταντίζοντες. Δεν διστάζουν οι Άγιοι να χρησιμοποιήσουν σκληρές λέξεις, όταν υβρίζονται άγια πρόσωπα. Για μας αυτό θα φαινότανε βαρύ, τους δήθεν ευγενείς, τους δήθεν προοδευμένους, τους ανθρώπους των σαλονιών. Μπορεί να υβρίζουμε άγιους, αλλά θέλουμε μια εκλεπτυσμένη γλώσσα στις μεταξύ μας σχέσεις. 

           Ανάμεσα λοιπόν στις δύο αυτές τάσεις, από την μια πλευρά της Μαριολατρείας του Παπισμού και της εχθρότητος προς την Παναγία, της μειώσεως της Παναγίας, των Προτεσταντών είναι η δική μας η Ορθόδοξη εκκλησία, η όποια σέβεται και τιμά και υμνεί την Θεοτόκο με τόσους ύμνους, δεν κάνει όμως την Παναγία Θεά. Την τοποθετεί μετά τη Θεότητα “τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα”. Οι ιερείς μνημονεύουμε πρώτα τον Χριστό και μετά την Παναγία.

      Όλες οι εικόνες που υπάρχουν στην ανάρτηση μας σχετικά με την Σύλληψη της Αγίας Άννης είναι πρωτότυπες και μοναδικές, έργα του Θεολόγου και αγιογράφου Νικόλαου Ζέκιου και βρίσκονται στο όμορφο υπερυψωμένο προσκυνητάρι της 
"Τριετούς Παναγίας", μέσα στον υπέργειο πια, περικαλλή, και υπέρλαμπρο Ιερό Ναό μας, αριστερά μπαίνοντας στην εκκλησιά μας, όπου ο ιερέας μας σε αυτό το προσκυνητάρι κάθε Τρίτη στις Ιερές Παρακλήσεις μας στους Αγίους Θεοπάτορες, προστάτες των άτεκνων ζευγαριών και της οικογενείας, αλλά και κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία, διαβάζει την ειδική ευχή υπέρ ευτεκνίας, καλλιτεκνίας, τεκνογονίας και ευτοκίας της Αγίας Άννας, με την οποία,   "...λύονται τα δεσμά της ατεκνίας και της στειρότητος"

Ευχόμαστε από καρδιάς 

Καλή Πανήγυρη!!!