Η ΕΓΕΡΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ...ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ !!!...δείτε ένα αφιέρωμα μας επί τη ευκαιρία του προσκυνήματος μας στο "Περιβόλι του Αγίου Λαζάρου στον Ευαγγελισμό του Λαγκαδά !!!

Σήμερα φιλοξενούμε στην ιστοσελίδα μας...

...επί τη ευκαιρία της μνήμης της Έγερσις του Λαζάρου του φίλου του Χριστού, το Σάββατο του Λαζάρου σε λίγες ημέρες, αλλά και του σαρακοστιανού απογευματινού προσκυνήματος μας, που κάνουμε κάθε χρόνο (...φέτος ειδικά την Παρασκευή 26 Απριλίου 2024, το απόγευμα στις 3.00 μ.μ. στο "Περιβόλι του Αγίου Λαζάρου" στο Ιερό Παρεκκλήσιο του, στον χωριό Ευαγγελισμός του Λαγκαδά...

...ένα άρθρο του Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητού, δημοσιευμένο στο 24ωρο πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων Romfea.gr , με τίτλο:

Ο Άγιος Λάζαρος και η σημασία της θαυμαστής του Ανάστασης

Το Σάββατο της ΣΤ΄ εβδομάδος των Νηστειών η αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε την θαυμαστή ανάσταση του Λαζάρου. Καθόλου τυχαία.

Το θαυμαστό αυτό γεγονός συμπίπτει χρονικά με την είσοδο του Κυρίου μας στην Ιερουσαλήμ και επίσης το γεγονός της εκ νεκρών αναστάσεως του Λαζάρου είναι το προμήνυμα και της δικής Του πανένδοξης ανάστασης! 

Ο Λάζαρος με τις αδελφές του Μάρθα και Μαρία, κατοικούσαν στην κώμη Βηθανία, και είχαν εγκάρδιες φιλικές σχέσεις με τον Κύριο.

Φαίνεται ότι πολλές φορές είχαν την ύψιστη τιμή και χαρά να δεχτούν και να φιλοξενήσουν το Χριστό στον ευλογημένο οίκο τους (Λουκ.10,38-42).

Ξαφνικά ο Λάζαρος ασθένησε βαριά. Οι δυο αδερφές έστειλαν μήνυμα στον Ιησού ότι ο αγαπημένος Του φίλος ο Λάζαρος αρρώστησε.

Ο Χριστός διαβεβαίωσε τους απεσταλμένους πως «αύτη η ασθένεια ούκ έστι προς θάνατον, αλλ’ υπέρ της δόξης του Θεού, ίνα δοξασθή ο υιός του Θεού δι΄ αυτής» (Ιωάν.11,4).

Όμως ο Λάζαρος πέθανε και ετάφη σε σπηλώδες μνημείο, σύμφωνα με τις ιουδαϊκές συνήθειες.

Ο Χριστός αφού έμεινε δύο ημέρες στον τόπο που βρισκόταν πήρε τους μαθητές του και γύρισε στην Ιουδαία κατευθύνθηκε στη Βηθανία.

Καθ’ οδόν τους διαβεβαίωνε πως «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται΄ αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνήσω αυτόν» (Ιωάν.11,12-15). 

Η ενθουσιώδης Μάρθα, όταν έμαθε ότι ο Χριστός έρχεται στη Βηθανία, έτρεξε να Τον προϋπαντήσει και με απόλυτη εμπιστοσύνη σε Αυτόν του είπε: «Κύριε, ει ης ώδε, ο αδελφός μου ουκ αν ετεθνήκει. Αλλά και νυν οίδα ότι όσα αν αιτήση τον Θεόν, δώσει σοι ο Θεός».

Ο Ιησούς της λέει ξεκάθαρα: «αναστήσεται ο αδελφός σου» (Ιωάν.11,24) και διαβεβαιώνει πανηγυρικά: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή.

Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ιωάν.11,26).

Μετά ζήτησε να τον οδηγήσουν στο μνημείο και να άρουν τον λίθο από την θύρα του σπηλαίου.

Η Μαρία, όμως, Τον προειδοποίησε: «Κύριε, ήδη όζει΄ τεταρταίος γαρ εστι». Ο Χριστός της είπε πως «ουκ είπον σοι ότι εάν πιστεύσης όψει την δόξαν του Θεού;» (Ιωάν.11,40).

Αφού κύλησαν το λίθο ο Κύριος στάθηκε μπροστά στο μνημείο και σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε: «Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι ήκουσάς μου.

Εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις ΄ αλλά δια τον όχλον τον παρεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας» (Ιωάν.11,41).

Κατόπιν φώναξε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε δεύρο έξω». Το θαύμα έγινε, ο Λάζαρος έζησε και εξήλθε του μνημείου δεμένος με τα νεκρικά ενδύματα. Ο Χριστός έδωσε εντολή να τον λύσουν και να περπατήσει. 

Το μεγάλο αυτό γεγονός έκανε πολλούς να πιστέψουν στο Χριστό. Κάποιοι έτρεξαν στους Φαρισαίους και ανήγγειλαν το θαύμα.

Οι σκληρόκαρδοι και υποκριτές εκείνοι άνθρωποι, μαζί με το ιουδαϊκό ιερατείο, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν και δεν πίστεψαν στα θαύμα και τη δύναμη του Ιησού, αλλά σκληρύνθηκαν έτι περισσότερο οι καρδιές τους και αποφάσισαν να σκοτώσουν το Λάζαρο!

Για να γλυτώσει από τους φανατικούς Ιουδαίους έφυγε για την Κύπρο και εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Κιτίου περί το 33 μ. Χ.

Εκεί τον συνάντησαν ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας, κατά την πρώτη αποστολική περιοδεία τους, το οποίο χειροτόνησαν επίσκοπο Κιτίου.

Η παράδοση αναφέρει πως ποίμανε θεοφιλώς την Εκκλησία για δεκαοχτώ χρόνια. Κοιμήθηκε γύρω στο 60 μ. Χ. 

Η ανάσταση του Λαζάρου είναι το μεγαλύτερο θαύμα του Κυρίου. Αν και ο νεκρός άρχισε να αποσυντίθενται, ο Χριστός τον ανάστησε, φανερώνοντας το μεγαλείο της θείας δυνάμεώς Του, διότι Αυτός είναι ο κύριος της ζωής. Είναι ο ίδιος η ζωή. 

Η διαβεβαίωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ότι είναι η πηγή της ζωής και η μακάρια ανάστασή μας, είναι η μεγάλη μας παρηγοριά και η άρρητη δύναμη που μας κάνει να υπερνικάμε όλες τις αντιξοότητες της επίγειας ζωής μας.

Χάρη στην πίστη μας σ’ Αυτόν δεν θα πεθάνουμε ποτέ, έστω και αν το φθαρτό σώμα μας αποσυντεθεί στη γη.

Αυτό είναι ένα απλό βιολογικό γεγονός, το οποίο δεν έχει ουδεμία οντολογική επίπτωση για μας τους πιστούς του Χριστού.

Η ψυχή μας θα εξακολουθεί να ζει και χωρίς το σώμα μας, μια ζωή ασύγκριτα ανώτερη από την επίγεια.

Αλλά όχι για πάντα μόνη της, διότι «έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής του υιού του Θεού και οι ακούσαντες ζήσονται» (Ιωάν.5,25).

Κατά τη γενική ανάσταση τα σώματά μας θα ζήσουν και θα ενωθούν πάλι με τα πνεύματά μας για να μην ξαναχωρίσουν ποτέ πια, αλλά να ζουν αιώνια την όντως ζωή και να συνδοξάζονται με το Χριστό.

Το μέγα θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου δείχνει ξεκάθαρα ότι όπως ο Χριστός ανάστησε εκείνον, κατά τον ίδιο τρόπο θα αναστήσει και μας.

Με τη δική Του ανάσταση νίκησε κατά κράτος το θάνατο. Δια της Αναστάσεως του Χριστού «έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος» (Α΄ Κορ.15,26), διακηρύττει πανηγυρικά ο απόστολος Παύλος.

Η μεγάλη αυτή εορτή λειτουργεί αναμφίβολα ως πνευματική ανάταση στις ψυχές μας αυτές τις άγιες ημέρες, οι οποίοι συν-οδοιπορούμε με τον Κύριο προς το εκούσιο πάθος και το σταυρικό Του θάνατο.

Ο εορτασμός της ανάστασης του αγίου Λαζάρου είναι τα προεόρτια της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας και η απαρχή και της δικής μας ανάστασης!

...ένα άρθρο του Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητού

Οι Παραδόσεις, 

η μνήμη του & ανακομιδή του Λειψάνου του

Οι παραδόσεις τον θέλουν σκυθρωπό και αγέλαστο κατά την παρούσα ζωή, και αυτό οφειλόταν στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη. Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι δε γέλασε ποτέ στη ζωή του παρά μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: «το ένα χώμα κλέβει το άλλο».

Άλλη παράδοση συνδέει τον Άγιο με την Αλυκή της Λάρνακος (η σημερινή ονομασία του Κιτίου...θυμίζουμε πως ο Άγιος Λάζαρος κατέφυγε στην Κύπρο για να γλυτώσει από τους Φαρισαίους μετά την ανάσταση του από τον Χριστό και εκεί τον επισκέφθηκαν και τον χειροτόνησαν Επίσκοπο Κυτίου ο Απόστολος Παύλος μαζί με τον Απόστολο Βαρνάβα) Στη θέση της Αλυκής υπήρχε τον καιρό του Αγίου ένα μεγάλο αμπέλι. Διερχόμενος μια μέρα από εκεί ο Άγιος, δίψασε και ζήτησε λίγο σταφύλι από τη γυναίκα-ιδιοκτήτη του αμπελιού. Εκείνη αρνήθηκε και για να την τιμωρήσει, μετέτρεψε θαυματουργικά το τεράστιο αμπέλι σε αλυκή. Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από τους εργάτες που συλλέγουν το αλάτι. Ισχυρίζονται ότι σκάβοντας βρίσκουν ρίζες και κορμούς αμπελιού. Λέγεται μάλιστα, πως στο μέσο της αλυκής βρίσκεται πηγάδι με γλυκό νερό, γνωστό ως «πηγάδι της «ρκάς» δηλ. της γριάς. 

Ο Συναξαριστής της Κωνσταντινουπόλεως, σχετικά με αυτή την παράδοση, αναφέρει ότι τη λίμνη διεκδικούσαν δύο αδέλφια, οι οποίοι ήρθαν σε έντονη ρήξη για την κατοχή της. Ο Άγιος «διά προσευχής εξήρανε και εις άλατος φύσιν αυτήν επήξατο».

Στα «Πάτρια» του Αγίου Όρους γίνεται άμεση σύνδεση της Κύπρου και του Αγίου Λαζάρου με τη Θεοτόκο και τον Άθωνα. Η μητέρα του Κυρίου, συνοδευομένη από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ήλθε στο Κίτιο, συνάντησε τον Άγιο Λάζαρο, στον οποίο μάλιστα δώρησε ωμοφόριο και επιμάνικα, ενώ στη συνέχεια επισκέφθηκε τον Άθω.

Σύμφωνα πάντα με τον Συναξαριστή της Κωνσταντινουπόλεως, ο Άγιος ετάφη σε μαρμάρινη λάρνακα η οποία έφερε την επιγραφή: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Η λάρνακα τοποθετήθηκε αργότερα σε έναν μικρό ναό.

Η ανακομιδή και μετάθεση του ιερού λειψάνου του αγίου Λαζάρου από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τιμάται από την Εκκλησία τη 17ην Οκτωβρίου, έγινε κατά το έτος 899/900 μετά από εντολή του αυτοκράτορος Λέοντος Στ΄ του Σοφού.

Η μνήμη του Αγίου  τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας το Σάββατο του Λαζάρου, που είναι μια κινητή εορτή, πάντα το Σάββατο προ της Κυριακής των Βαΐων και προ της Μεγάλης Εβδομάδος.

Το Προσκύνημα 

"Το περιβόλι του Αγίου Λαζάρου" 

στο Παρεκκλήσι του στον Ευαγγελισμό του Λαγκαδά 

Τα ιερά λείψανα του αγίου και δικαίου Λαζάρου, του Φίλου του Χριστού, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, βρίσκονται στην περιοχή του χωριού Ευαγγελισμός του δήμου Βόλβης του νομού Θεσσαλονίκης και περιμένουν την ανακάλυψή τους και την επιστημονική τους ταυτοποίηση…

Στο χωριό αυτό εγκαταστάθηκαν αδελφοί μας πρόσφυγες, ξεριζωμένοι από το χωριό Εσμέ της Μικράς Ασίας, που ήρθαν στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, φέρνοντας μαζί τους ως πολύτιμο θησαυρό τα ιερά λείψανα. Εκεί οικοδόμησαν καλαίσθητο εκκλησάκι του αγίου Λαζάρου, που αποτελεί το σπουδαίο πνευματικό κέντρο τους μέχρι σήμερα και όπου η παρουσία του αγίου Λαζάρου έχει γίνει αισθητή πολλές φορές. Τα τελευταία όμως χρόνια, ορισμένα ανεξήγητα «σημεία» φαίνεται να υποδεικνύουν ότι τα ιερά λείψανα, που σήμερα αγνοούνται, ήρθε η ώρα να αποκαλυφθούν.

Οι κάτοικοι του χωριού Εσμέ ή της ευρύτερης περιοχής της Νικομήδειας είχαν παραλάβει και διαφυλάξει τα ιερά λείψανα του αγίου Λαζάρου από την Κωνσταντινούπολη (όπως και της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής), με την άλωση και λεηλασία της από τους σταυροφόρους το 1204. Εκεί είχαν μεταφερθεί από τον Κύπρο και εναποτεθεί στην ιερά μονή που είχε ιδρύσει προς τιμήν του αγίου ο αυτοκράτορας Λέων ο 6ος ο Σοφός.

Στον Ευαγγελισμό, ευσεβείς χριστιανοί και φίλοι του αγίου και της περιοχής έχουν εδώ και χρόνια συστήσει την «Ομάδα Έρευνας της Αγίας Ζωής και Πορείας Αγίου & Δικαίου Λαζάρου, Τετραημέρου και Φίλου Του Χριστού», μέλη της οποίας έχουν αφιερωθεί σε πολύμοχθη και εμπεριστατωμένη έρευνα για τη ζωή του αγίου Λαζάρου και την πορεία των ιερών λειψάνων του, εντοπίζοντας και μελετώντας κάθε είδους ιστορικές πηγές, ακόμη και σε αρχεία και βιβλιοθήκες πανεπιστημίων του εξωτερικού.

Από σημείωμα αυτής της Ομάδας των εν Χριστώ αδελφών μας αντιγράφουμε τις ακόλουθες πληροφορίες, που αρχίζουν με αναφορά σε παλαιές χριστιανικές παραδόσεις για τον άγιο Λάζαρο, συνεχίζουμε με στοιχεία για την πορεία των λειψάνων του κατά τα βυζαντινά χρόνια και ολοκληρώνουν με τις εξελίξεις που σημειώνονται στην εποχή μας.

Ξεκινούμε από τον μεγάλο ξεριζωμό. Πόνος παντού. Οι «Εσμελιώτες» (ονομασία των κατοίκων του Εσμέ) ξεκινούν για την Ελλάδα. Παίρνουν μαζί τους ότι μπορούν. Δεν ξεχνούν τον προστάτη τους τον «παππού Λάζαρο» όπως τον αποκαλούν. Περιπλανιούνται στην Ελλάδα και φθάνουν περί το 1925 στο χωριό «Καρατζά», μετέπειτα «Ευαγγελισμός», κοντά στον Λαγκαδά, δίπλα στην λίμνη Κορώνεια. Η τοποθεσία μοιάζει με τον Εσμέ. Και εκεί είχαν λίμνη, την λίμνη Βοάνη ή Σαπάντζα. Μόλις είδαν την περιοχή είπαν «απάν νται σιακάτ γκιολ, έτσινα Εσμές είναι» (επάνω βουνό, κάτω λίμνη, σαν τον Εσμέ είναι). Και έμειναν εκεί.

Ο Άγιος Λάζαρος ο «Παππούς Λάζαρος», ο Τετραήμερος Φίλος Του Χριστού, «ζωντανός», είναι δίπλα τους. Μιλάνε μαζί του. Τον βλέπουν. Τους βοηθάει. Τους προστατεύει. Αφηγήσεις εκατοντάδες με στοιχεία της παρουσίας και των θαυμάτων του.

Με την καθοδήγηση του Αγίου, του «παππού Λάζαρου», φτιάχνουν το παρεκκλήσι του. Όπως και στην πατρίδα, τον Εσμέ. Φτιάχνουν και την εικόνα του. Μια εικόνα που δεν υπάρχει στην ορθόδοξη εκκλησιαστική εικονογραφία. Μια εικόνα «περίεργη», θαυματουργή με πολλά νοήματα και μυστήριο.

Τα χρόνια περνούν. Όσοι ήλθαν από τον Εσμέ λιγοστεύουν. Στο τέλος δεν μένει κανείς. Ο «παππούς Λάζαρος» συνεχίζει και είναι δίπλα στους απόγονους των προσφύγων. Στην νέα γενιά του χωριού, στον Ευαγγελισμό και σε όποιον τον επικαλείται. Εμφανίζεται, μιλάει, βοηθάει, απαιτεί, και ανταποδίδει. Μεγάλο το πανηγύρι των κατοίκων του χωριού την παραμονή της εορτής του Σαββάτου του Λαζάρου. Γίνεται από τους κατοίκους όπως το βρήκαν από τους προγόνους τους Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Μαρτυρίες συγγενών κατοίκων του Εσμέ λένε ότι είχαν και φύλασσαν στον Εσμέ οστά του Αγίου και μάλιστα σε κρύπτη-τάφο σε κτήμα με Αμπέλι. Υπάρχει και κάποια μαρτυρία η οποία αναφέρει για το χωριό Ευαγγελισμός Θεσσαλονίκης ότι οι πρόσφυγες κάτοικοι μετέφεραν από τον Εσμέ και το Ιερό λείψανο Του Αγίου Λαζάρου, το οποίο φυλάσσονταν στο παρεκκλήσι Του Αγίου στο χωριό, όμως κατά παράδοξο τρόπο δεν βρέθηκαν στο παρεκκλήσι.  Οι απόγονοι των προσφύγων, οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού, έχουν συγκεχυμένες απόψεις για το θέμα.

Το παρεκκλήσι του Αγίου Λαζάρου στον Ευαγγελισμό κτίστηκε από τους πρόσφυγες πολύ αργότερα από τον  ναό του Αγίου Αθανασίου. Υπολογίζεται περί το 1945. Σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες ο Άγιος Λάζαρος εμφανιζόταν συχνά σε αρκετούς από τους κατοίκους και τους έλεγε «εσείς φτιάξατε τα σπίτια σας και μένετε, σε μένα δεν κάνατε τίποτα για να μείνω». Ας δούμε όμως και μερικές ακόμα σχετικές μαρτυρίες.

* 29 Απριλίου 1993. Ημέρα Πέμπτη, 5 το απόγευμα, ο Άγιος Λάζαρος αποφασίζει με θαύμα να δώσει κάποιο σημάδι για κάποιο λόγο! Εμφανίζεται στο παρεκκλήσι σε παιδιά. Δύο κορίτσια και ένα αγόρι, ηλικίας 10, 11 και 13 χρονών. Είναι οι πρώτοι που βλέπουν περίεργα σημάδια στο κόκκινο βελούδινο πέπλο της Ωραίας Πύλης στο παρεκκλήσι. Το αγόρι βιώνει το θαύμα. Βλέπει τον Άγιο μέσα στο παρεκκλήσι. Ο Άγιος Λάζαρος βγαίνει από την μικρή αριστερή πύλη του Ιερού. Κρατά θυμιατό. Θυμιατίζει. Ξαναμπαίνει στο Ιερό από την ίδια πύλη. Το πέπλο της Ωραίας Πύλης κουνιέται, γεμίζει από σημάδια και, όπως διηγείται το παιδί, βλέπει πάλι τον Άγιο να βγαίνει με σκελετωμένη μορφή μέσα από το πέπλο. Το μαθαίνουν όλοι. Τρέχουν, προσκυνούν, κάνουν αγρυπνίες και παρακλήσεις. Ενημερώνεται ο μακαριστός Μητροπολίτης της περιοχής Σπυρίδωνας. Δίνει εντολή να εξετασθεί το πέπλο από ειδικούς. Τα αποτελέσματα δεν αργούν να έλθουν. «Σημάδια που δεν έχουν γίνει από ανθρώπινο χέρι».

* Μάιος 2010. Αναλαμβάνει ο μακαριστός σήμερα Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λιτής και Ρεντίνης, ο Σεβασμιότατος κυρός Ιωάννης. Ενημερώνεται για το θαύμα και τα σημάδια στο πέπλο. Πηγαίνει με την ακολουθία του στο παρεκκλήσι του Αγίου στον Ευαγγελισμό. Βλέπει το πέπλο, διερωτάται, απορεί! Επιστρέφει στο γραφείο του και τότε γίνεται κάτι το μοναδικό! Μόνο με την Θεία Χάρη μπορεί να συμβεί παρόμοιο συμβάν. Καλεί τους υπολοίπους της μητρόπολης να δουν και αυτοί. Όλες οι κόκκινες βελούδινες κουρτίνες του γραφείου του είναι γεμάτες με σημάδια! Ίδια σχεδόν με αυτά του πέπλου της Ωραίας Πύλης στο παρεκκλήσι. Νέα Θεία Μηνύματα! Τα θαύματα, τα Άγια σημεία και τα Θεία μηνύματα είναι ατελείωτα. Το πέπλο της Ωραίας Πύλης του παρεκκλησίου τοποθετείται σε ειδική προθήκη. Γίνεται αντικείμενο λατρείας και προσκυνήματος. Ο Άγιος Λάζαρος περιμένει. Είκοσι τέσσερα  χρόνια μετά, το 2017, με μεθόδους σύγχρονης τεχνολογίας επεξεργάζονται τα σημάδια του πέπλου.

*30 Νοεμβρίου 2017. Με θαυμαστό τρόπο βρίσκεται και δεύτερο κόκκινο βελούδο με αχειροποίητα σημάδια. Είναι αυτό της μικρής αριστερής πύλης του Ιερού στο παρεκκλήσι, το οποίο είχε χαθεί, ενώ κοσμούσε τότε την εν λόγω πύλη. Πέρασε και από εκεί ο Άγιος, το άγγιξε και μεταμορφώθηκε και αυτό! Γέμισε σημάδια. Σημάδια με νοήματα και μηνύματα. Σημάδια που συμπληρώνουν αυτά του πέπλου της Ωραίας Πύλης. Όλα τα σημάδια στα υφάσματα εξετάζονται με ειδικό ηλεκτρονικό πρόγραμμα επεξεργασίας φωτογραφίας. 

Η Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, με τους ενορίτες της να έχουν μετακομίσει, ως επί το πλείστον, εδώ από τα τριγύρω χωριά του Λαγκαδά, Σοχαλήδες οι περισσότεροι, αλλά και από τον Ευαγγελισμό του Λαγκαδά, κάθε χρόνο τέτοια εποχή (...εκτός ίσως από εκείνα τα περίεργα χρόνια του κορονοϊού !!!) την παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου διοργανώνουν προσκύνημα και συμμετέχουν στο Πανηγύρι του Παρεκκλησίου του Αγίου Λαζάρου. Έτσι και φέτος, εν έτει 2024, θα είμαστε εκεί στον Ευαγγελισμό και στην όμορφη γιορτή, τον Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό στο όμορφο εκκλησάκι του Αγίου προστάτη της περιοχής, αναχωρώντας από το προαύλιο του Ιερού Ναού μας με το λεωφορείο μας, την Παρασκευή 26 Απριλίου 2024, στις 3.00 το μεσημέρι, και σας προσκαλούμε να έρθετε να γραφτείτε και εσείς στην όμορφη αυτή σαρακοστιανή εκδρομή μας της Ενορίας μας, και ευχόμαστε από καρδιάς...

Καλό προσκύνημα !!!