Αναρτήθηκε από
“Κύριε, ουκ ειμί ικανός,
ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης...”
Τις Κυριακές μας, εμείς οι χριστιανοί, τις αφιερώνουμε στην δόξα του Θεού, και μάλιστα εορτάζουμε την Ανάσταση του Υιού Του και ιδρυτή της Εκκλησίας Του, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Έτσι με χαρά και ανυπομονησία περιμένουμε την ημέρα αυτή και όταν σημάνουν οι καμπάνες της εκκλησιάς στην Ενορίας μας τρέχουμε να προσευχηθούμε σε Αυτόν και να τον ευχαριστήσουμε για όσα μας προσφέρει καθημερινά στην ζωή μας και να συμμετάσχουμε ενεργά στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία της Κυριακής που γίνεται με σκοπό την επιτέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και της Κοινωνίας μας με τον Χριστό μέσω του κοινού Αγίου Ποτηρίου και της Θείας Μετάληψης. Ό τρόπος λατρείας μας στον Θεό είναι κοινός και συγκεκριμένος και έχει καθοριστεί από μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας, με την Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
αλλά και αυτήν του Μεγάλου Βασιλείου, όπου μέρος αυτών των Ακολουθίων είναι και η ανάγνωση του Ευαγγελίου της ημέρας κατά την τάξη του Τυπικού της Εκκλησίας μας, που εκφωνείτε εμελλώς από τον Ιερέα ή τον Διάκονο περίπου στο μέσον της Θείας Λειτουργίας, μια στιγμή σημαντική και ιερή αφού ακούγονται τα λόγια του Χριστού μας κατά την τριετή διδασκαλία Του, όπως ακριβώς μας τα μεταφέρουν οι μαθητές Του και ευαγγελιστές, Ματθαίος, Ιωάννης, Μάρκος και Λουκάς. Την συγκεκριμένη αυτή Κυριακή, 2α Ιουλίου 2023, την τέταρτη από την περίοδο των εβδομάδων του Ματθαίου, η ευαγγελική περικοπή που θα ακουστεί στις εκκλησιές όλης της οικουμένης, όπου χτυπά η καρδιά των ορθοδόξων χριστιανών, είναι από το όγδοο κεφάλαιο και μάλιστα οι στίχοι 5-13, που αναφέρονται σε ένα ακόμα θαύμα του Χριστού, στην θεραπεία του υπηρέτη ενός πιστού εκατόνταρχου, όπου στον διάλογο του με το διδάσκαλο Ιησού εμπεριέχεται όλη η θεολογία της Εκκλησίας μας.
Η συναίσθηση της αναξιότητας του εκατόνταρχου και κατ’ επέκταση η ταπείνωσή του, είναι στοιχεία από τα οποία θα μπορούσαμε ν’ αντλήσουμε ένα ισχυρό μήνυμα για την πορεία που ακολουθούμε στη ζωή μας. “ Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχθώ στο σπίτι μου, πες όμως μόνο ένα λόγο, και θα γιατρευτεί ο δούλος μου”. Συγκλονίζουν πράγματι τα λόγια αυτά γιατί σηματοδοτούν μια στάση, την οποία δύσκολα ο άνθρωπος και ιδιαίτερα ο σημερινός, υιοθετεί. Είναι η περίπτωση που αποτολμά ο άνθρωπος με ένα ιερό «θράσος», αν μπορούσαμε να το ονομάσουμε έτσι, να γκρεμίσει τα διαχωριστικά τείχη που συνήθως ανεγείρει, τα οποία αφήνουν τον εαυτό του σε μια παγερή απόσταση από το Θεό και το συνάνθρωπο. Είναι η κατάσταση εκείνη που καρπώνεται την συναίσθηση της δικής του αδυναμίας και κάνει τη μεγάλη κίνηση, να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού, τον οποίο μπορεί να πλησιάζει πλέον με πίστη και ελπίδα.
Μια τραγικότητα που βιώνει ο σημερινός άνθρωπος είναι ότι πολλές φορές ακολουθεί το δικό του εγωιστικό δρόμο, εκείνο της αυτοθεοποίησης. Απομακρύνεται από την αγάπη του Θεού τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι με αυτό τον τρόπο είναι δυνατό να επιτύχει στη ζωή του. Επιχειρεί με τις δικές του και μόνο δυνάμεις να τα καταφέρει και να ζήσει μια ζωή ιδανική για αυτόν, ανάγοντας τον εαυτό του σε πλάσμα θεϊκό και παντοδύναμο. Εκείνο όμως που συνεχώς δοκιμάζει είναι η απογοήτευση και η αγωνία. Και αυτό γιατί αρνείται την παρουσία του Κυρίου στη ζωή του, ο Οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να μας προσφέρει θεραπεία σε κάθε μας ασθένεια και βοήθεια σε κάθε μας περίσταση. Όταν ο Χριστός μπήκε στην Καπερναούμ, ο εκατόνταρχος τον πλησίασε και τον παρακάλεσε για ένα δούλο του. Τον παρακάλεσε συγκεκριμένα να θεραπεύσει τον παράλυτο υπηρέτη του. Η καρδιά του Ρωμαίου στρατιωτικού δεν αντέχει να τον βλέπει να υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου. Αυτό το γεγονός, για όσους γνωρίζουν έστω και λίγο ιστορία, γίνεται σε μια εποχή που οι Ρωμαίοι, θεωρούσαν τους δούλους τους, περίπου σαν αντικείμενα, και υποδηλώνει πως ο εκατόνταρχος παρά τη θέση και το αξίωμα του,
θεωρεί το δούλο του σπιτιού του σαν δικό του παιδί. Ταπεινώνεται μπροστά στο Χριστό και ζητά το έλεος του. Παρακαλεί να τον θεραπεύσει και ο Κύριος ανταποκρίνεται αμέσως. Ο εκατόνταρχος μπροστά στην προθυμία του Χριστού να έλθει στο σπίτι του για να θεραπεύσει τον άρρωστο δούλο του, αισθάνεται τη δική του αναξιότητα και ομολογεί “Κύριε, ουκ ειμί ικανός, ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης”. Συνεχίζοντας, εκφράζει δημόσια την πίστη του στην Θεότητα του Χριστού, λέγοντας: “Μόνον ειπέ λόγον και ιαθήσεται ο παις μου”. Σαν Θεός που είσαι πες ένα λόγο. Αυτός και μόνον αρκεί για να θεραπευθεί ο δούλος μου.
Είναι πράγματι αξιοθαύμαστη και η ταπείνωση του εκατόνταρχου, αλλά και η μεγάλη πίστη που επέδειξε. Ένας πολύ αρμονικός συνδυασμός αρετών που ανεβάζει τον άνθρωπο σε δυσθεώρητα πνευματικά ύψη και τον καταξιώνει σαν εικόνα του Θεού στην πιο αυθεντική της μορφή. Φανταστείτε την εικόνα: Ένας σπουδαίος Ρωμαίος ειδωλολάτρης γονατιστός μπροστά στον Ιησού, να δείχνει αγάπη σε έναν συνάνθρωπο του και μάλιστα δούλο του, να κραυγάζει ομολογώντας την Θεότητα Του, να εκμυστηρεύεται την πίστη του σε Αυτόν και τέλος με απόλυτη ταπείνωση να του ζητά το θαύμα και φυσικά αυτό να του δίδετε ως αντίδωρο της πίστης του.
Όμως και αυτήν την Κυριακή, με αφορμή το γεγονός πλέον κατά το δοκούν να παραμένουν οι αγορές ανοιχτές καθ' όλην την θερινή, και με σκέψη όλες...και οι 52 Κυριακές να είναι οι επιχειήσεις και τα καταστήματα ανοιχτά, με αυτήν βέβαια της Κυριακής 16ης του Ιούλη να είναι η επίσημη, λόγω της αρχής των θερινών εκπτώσεων, ας σχολιάσουμε και ένα ακόμη θέμα, ένα σύγχρονο και ενοχλητικό πρόβλημα στους κόλπους της Εκκλησίας μας, ενώ για το τέλος του άρθρο μας, σας έχω και μια προσωπική μου παράκληση.
Έτσι με χαρά και ανυπομονησία περιμένουμε την ημέρα αυτή και όταν σημάνουν οι καμπάνες της εκκλησιάς στην Ενορίας μας τρέχουμε να προσευχηθούμε σε Αυτόν και να τον ευχαριστήσουμε για όσα μας προσφέρει καθημερινά στην ζωή μας και να συμμετάσχουμε ενεργά στην Αναστάσιμη κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, που γίνεται με σκοπό την επιτέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και της Κοινωνίας μας με τον Χριστό μέσω του κοινού Αγίου Ποτηρίου και της Θείας Μετάληψης. 
Βέβαια αυτή η σημασία της Αναστάσιμης κυριακάτικης αργίας στις μέρες μας και μάλιστα με το πρόσχημα του κορωνοϊού και της πανδημίας έχει σχεδόν παγιωθεί ως εργάσιμη ημέρα και τείνει να εκλείψει, αφού πια "κοινή συναινέσει" του κοινοβουλίου μας, του εκάστοτε πρωθυπουργού μας, των υπουργών του και των βουλευτών μας, αλλά και του λαού, όλων ημών δηλαδή, ας μην γελιόμαστε, που τους ψηφίσαμε...και μάλιστα πολύ πρόσφατα αποφασίσαμε τον νέο κυβερνήτη αυτής της άμοιρης χώρας, και την νέα οκτωκομματική βουλή-"τσίρκο" που θα μας εκπροσωπήσει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, η Κυριακή μετατράπηκε σε μια καθημερινή μέρα με ανοιχτή την αγορά και τα καταστήματα της, όπως και σήμερα, ημέρα εργασίας και όχι μέρα προσευχής και λατρείας του Θεού, ημέρα χωρίς το "Ευχαριστώ" μας για την αγάπη Του. Η Κυριακή από πάντα, αλλά εδώ και δυο και περισσότερα χρόνια περίπου γενικεύτηκε, μπήκε στο στόχαστρο των οπαδών της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, που μας θέλει όλους ελεγχόμενους και υπόδουλους και ομοιοποιημένους, ενώ και ο covid-19 τους έλυσε τα χέρια.
Ας κάνουμε έστω αυτό, το πολύ απλό, αγαπητοί μου, ως ομολογία της πίστης μας και θα έρθουν τα σημαντικότερα, τα δυσκολότερα, τα μεγάλα, μια που τα προβλήματα δεν θα πάψουν στους κόλπους της Εκκλησίας μας, ούτε και στην δύσμοιρη χώρα μας, που στέκεται εμπόδιο και αντιστέκεται στα σχέδια τους, έχοντας από πάντα πλεγμένες στην ψυχοσύνθεση τα δύο μεγάλα και ανίκητα δεδομένα, τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Και ο πόλεμος έχει αρχίσει, η μάχη δίνεται και τα χτυπήματα δεν θα σταματήσουν αλλά αντίθετα θα πολλαπλασιαστούν και θα μεγαλώσουν κάνοντας την ζωή του πραγματικού Έλληνα και χριστιανού αφόρητη και βασανιστική. "Κυριακή, γιορτή και σχόλη", ας παραμείνει το μήνυμα μας πάντα, αλλά ειδικά σήμερα, Κυριακή 2α Ιουλίου 2023, που είναι ανοιχτές οι αγορές του κόσμου για να χορτάσουν την καταναλωτική μανία μας!!!
Αγαπητοί αναγνώστες της ιστοσελίδας του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας στην Δυτική Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα στην εποχή μας σήμερα που μαστίζεται από τόσα πάθη και που ο εγωϊσμός και η υπερηφάνεια, αλλά πολλές φορές και η απιστία εμφωλεύουν στις καρδιές των ανθρώπων, ο εκατόνταρχος της διήγησής μας έρχεται να αλλάξει τα πάντα και να φωτίσει με τον διάλογο του με τον Χριστό μας, έναν άλλο δρόμο ζωής, να μας διδάξει μια άλλη κοσμοθεωρία, πιο ανθρώπινη, πιο ασφαλή, πιο όμορφη, αλλά το κυριότερο, και πιο αποτελεσματική. Εκείνην που περνά μέσα από τη συναίσθηση της αναξιότητάς μας και οδηγεί στην ταπείνωση για να μπορούμε να επιζητούμε το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού. Είναι ένας δρόμος μέσα από τον οποίο προβάλλεται η πίστη, η οποία εκφράζεται ως απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, που είναι και η μόνη ελπίδα και σωτηρία μας.
Αγάπη, πίστη και ταπείνωση...
...αυτές είναι οι αρετές που οδηγούν στο Θαύμα!!!
Καλή και ευλογημένη Κυριακή!!!
* ακολουθεί παρακάτω το Ευαγγέλιο της Δ΄ Κυριακής Ματθαίου στο αρχαίο κείμενο και η απόδοσις του στην νεοελληνική... 
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθαίου η΄ 5-13)
Αρχαίο κείμενο:
Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου