14η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, Η ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

Η νέα Γενοκτονία του Ελληνισμού της καθ' ημάς Ανατολής το '22, μετά την Ανατολική Θράκη, τον Πόντο, και τέλος την Μικρά Ασία μας, από τους νεότουρκους & Κεμαλιστές.

Κανένας δεν μπορεί να λησμονήσει την ημέρα αυτή, την 14η Σεπτεμβρίου, μιας και όλη η Ορθοδοξία εορτάζει και πανηγυρίζει την Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, ενώ ο απανταχού Ελληνισμός, θρηνεί μια ακόμα γενοκτονία εις βάρος του, από τους αιώνιους ταραχοποιούς της Μεσογείου και του Αιγίου, τους Τούρκους.

Μία από τις πιο θλιβερές επετείους της νεότερης  Ελληνικής Ιστορίας είναι αυτή της κατάρρευσης του μικρασιατικού μετώπου που οδήγησε στην στρατιωτική ήττα και συντριβή αλλά και τον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από την μικρασιατική γη. Τα ιστορικά γεγονότα του Αυγούστου – Σεπτεμβρίου του 1922 έχουν καταγραφεί στο σύνολό τους με τον τίτλο «Μικρασιατική καταστροφή». Η ήττα του 1922 μπορεί να συγκριθεί με αυτήν του 1453 και να θεωρηθεί ως μεγαλυτέρα γιατί μ’ αυτήν ξεριζώθηκε η από χιλιάδων ετών ελληνική παρουσία στην Ιωνική γη.

Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και έτσι από τότε μέχρι σήμερα, τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου, παράλληλα με την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας, την "Παγκόσμιαν Υψώσιν του Τιμίου Σταυρού".

Η κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στην Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικράς Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού.

Την ήττα αυτή των Ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Μικρά Ασία, ακολούθησε ένα τερατώδες, γερμανικής συλλήψεως σχέδιο αριθμητικής  μεταβολής των πληθυσμών της περιοχής, το οποίο πρώτοι οι Νεότουρκοι ανέλαβαν να κάνουν πράξη. Και κοντά στις βάρβαρες ασιατικές μεθόδους του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των κατά τακτά διαστήματα φυλετικών εκκαθαρίσεων και πογκρόμ, ήρθε να προστεθεί η τευτονική ψυχρή μεθοδικότητα με την λειτουργία των περίφημων ταγμάτων εργασίας.

Ο κλήρος και ο λαός της Μικράς Ασίας έδωσε με πόνο και θυσίες τον αγώνα του, η Εκκλησία δε, πρωτοστάτησε στους διωγμούς και χύθηκε το αίμα Της μαζί με αυτό των εκατοντάδων χιλιάδων Μικρασιατών αδελφών μας, και έτσι αποφάσισε: 

"Τη Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, συμφώνως τη υπ' αριθμόν 2556/5.7.1993 εγκυκλίω της Ιεράς Συνόδου, μνήμην επιτελούμεν των Αγίων ενδόξων Νεομαρτύρων,  των  εν τη Μικρά Ασία ανεραιθέντων, από το 1918 έως το 1922." 

* Αγίου Χρυσοστόμου ιερομάρτυρος, της εν Σμύρνη Εκκλησίας, 

* Επισκόπου Ζήλων Ευθυμίου,  

* Μητροπολίτου Μοσχονησίων Αμβροσίου, 

* Μητροπολίτου Κυδωνιών Γρηγορίου, 

* Μητροπολίτου Ικονίου Προκοπίου, 

* Τεσσαράκοντα δύο επωνύμων ιερομαρτύρων  ιερομονάχων, πρεσβυτέρων και μοναχών και τριακοσίων τεσσαράκοντα και δύο αγνώστων ονομάτων ιερομαρτύρων κληρικών της εκκλησίας της Σμύρνης. 

* Εκατοντάδων χιλιάδων Ορθοδόξων Χριστιανών ανδρών, γυναικών και παιδίων Νεομαρτύρων, 

μαρτυρησάντων, ως αγρίως βασανισθέντων και σφαγιασθέντων υπό των αλλοπίστων Τούρκων βαρβάρων εν τη αποστολική Μικρά Ασία.

Σε λίγους μήνες από τώρα, με την έναρξη του νέου ημερολογιακού έτους και  ξεκινώντας το 2022, θα συμπληρωθούν 100 χρόνια από την ανείπωτη αυτή ασχήμια και βαρβαρότητα που προκάλεσαν οι τούρκοι γείτονες μας, και έτσι η μνήμη και η θύμηση της προσφυγιάς, θεριεύει από τώρα και πάλι στις ψυχές των Μικρασιατών  συμπατριωτών μας, που έφθασαν στην Μητροπολιτική Ελλάδα το '22 ρακένδυτοι και ταλαιπωρημένοι, όμως τώρα, 100 χρόνια μετά, και αφού έχουν αλλάξει με τις αξίες τους, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, τις τέχνες, τα γράμματα, αλλά και την ακλόνητη Πίστη τους στον Θεό, μια κληρονομιά που κουβάλησαν από την παλαιά στην νέα πατρίδα που τους φιλοξένησε...όχι πάντα με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, τώρα θα τιμήσουν όλους αυτούς τους προγόνους τους, που χάθηκαν προσπαθώντας να σωθούν από τους βάρβαρους διώκτες τους, με εκδηλώσεις μνήμης, αλλά και πικρίας για μια ακόμα Γενοκτονία...των Μικρασιατών αδελφών μας αυτήν την φορά, από τους  Τούρκους, που μέχρι τις μέρες μας παραμένει αναπάντητη από την διεθνή κοινότητα, που κωφεύει...ίσως και να ομονοεί επιδεικτικά!!!

Μικρά Ασία, Πόντος, Κωνσταντινούπολη, Αρμενία, Κύπρος, Λιβύη, Συρία...τώρα τελευταία λοξοκοιτούν το μισό Αιγαίο και τα νησιά μας, αλλά και όλην την Μεσόγειο...

...εεε, φθάνει πια!!!