Δ΄ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ.

Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας· 

χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας.

      Αχνοφαίνεται πια το ζωντανό φως της Ανάστασης του Κυρίου μας, αλλά και της δικής μας προσωπικής ανάστασης, τα σημάδια της είναι εντονότερα καθημερινά στην ζωή μας πια, αφού την Παρασκευή 28η Μαρτίου 2014, τελέστηκαν στους ναούς όλης της Ορθοδοξίας οι Δ΄Χαιρετισμοί της Θεοτόκου, πράγμα που σημαίνει πως σε δύο εβδομάδες θα μπούμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, την Εβδομάδα των Παθών του Χριστού μας και της Σταυρικής Του Θυσίας.

      Έτσι και στον δικό μας υπό κατασκευή ακόμα ναό, και στην όμορφη κατακόμβη του,  των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, που προς το παρόν λειτουργούμε μέχρι να τελειώσει ο επάνω ναός, ετελέσθη η Ακολουθία των Δ΄Χαιρετισμών της Παναγίας, όπου για μια φορά ακόμα ακούστηκαν από τα χείλη του ιερέως, του π. Χρυσοστόμου Κοτσίδη αυτήν την φορά, που ανέλαβε και την απαγγελία τους, αλλά και το Θείο Κήρυγμα, τα πιο όμορφα καλολογικά στοιχεία της ελληνικής μας γλώσσας, οι πιο γλυκιές λέξεις και τα πιο εντυπωσιακά  επίθετα της αλφαβήτου και της δύσκολης γραμματικής μας, που έγραψε ένας ποιητής κάποτε και η ποίηση του ενέπνευσε όλους τους χριστιανούς, έτσι ώστε από τότε μέχρι τώρα, μικροί ποιητές και εμείς όλοι να γινόμαστε με εμπνευστή μας το γλυκό πρόσωπο της Παναγίας, κάθε φορά που το απαγγέλλουμε.

      Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Ακαθίστου Ύμνου, λίγο πολύ τα γνωρίζουμε, και αν πάλι όχι, εύκολα θα τα μάθουμε διαβάζοντας σε προηγούμενη ανάρτηση της ιστοσελίδας μας, (της Παρασκευής 7ης Μαρτίου)τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε για αυτόν, με ένα απλό κλικ πάνω στον σύνδεσμο που σας ετοιμάσαμε, για να ξέρουμε όλοι την ιστορία, την προέλευση, τον χρόνο, τον τόπο και τον θεόπνευστο δημιουργό ενός ποιήματος που βρέθηκε μέσα στο Λατρευτικό Τυπικό της Εκκλησίας για να μπορούμε όλοι εμείς, άλλοι καθημερινά, άλλοι κάθε Παρασκευή στην Σαρακοστή και άλλοι πάλι μόνο όταν έχουμε άλυτα προβλήματα,  στην Παναγιά να προστρέχουμε, να την παρακαλούμε, να της λέμε ευχαριστώ, να γονατίζουμε παρακλητικά μπροστά της και να την "χαιρετούμε" με αυτά τα όμορφα λόγια που καμιά καρδιά, όσο σκληρή και αν είναι, δεν μπορεί να μένει ασυγκίνητη... 

"Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε".  

   *Όλα αυτά τα δεδομένα, που βρήκατε μέσα από τον σύνδεσμο με την ανάρτηση της ιστοσελίδας μας, της Παρασκευής 7ης Μαρτίου, είναι μερικά από τα στοιχεία που μπόρεσα να συλλέξω για τον Ακάθιστο ύμνο, τα οποία άλλα είναι ιστορικά, σε άλλα θα βρείτε έκδηλο το συναισθηματικό στοιχείο, άλλα  πάλι αφορούν το ζωντανό τόσα χρόνια, "Τυπικό" της Εκκλησίας μας, μερικά από αυτά που γράφω θα τα βρείτε ως θέσφατα αφού δεν δέχονται άλλης ερμηνείας, άλλα πάλι είναι διφορούμενα, μερικά ίσως να είναι και λάθος, τα περισσότερα όμως είναι απλά γράμματα του πανέμορφου ελληνικού αλφαβήτου, που ενώνονται  μεταξύ τους και γίνονται λέξεις, που ελκύουν η μια την άλλη για να γίνουν με την σειρά τους οι λέξεις προτάσεις, που και αυτές κατόπιν μπαίνουν στην σειρά προσπαθώντας να εκφράσουν την μεγάλη αγάπη μου γιαυτό το "ποίημα", τον Ακάθιστο Ύμνο,και κατ' επέκταση τον θαυμασμό μου για τον συγγραφέα του, αλλά λίγο πιο μακρυά θα βρείτε και την υπερβάλλουσα ίσως αγάπη μου για την Παρθένο Θεοτόκο.

      Όμως ποιος θα μπορούσε άραγε εμάς τους Ανθοκηπιώτες να μας πει υπερβολικούς στην αγάπη μας για την Παναγία, όταν γνωρίσουν πως για εμάς εδώ η Παρθένος Μαρία, η Θεοτόκος και Μητέρα του Χριστού μας και ολόκληρου του κόσμου, είναι και  η κόρη των Αγίων προστατών μας, των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων, του Αγίου Θεοπροπάτορος Ιωακείμ και της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννας, που τον ναό τους τώρα χτίζουμε σιγά-σιγά στην γειτονιά μας, έναν ναό που όταν, πρώτα ο Θεός τελειώσει, θα γίνει το "πατρικό" της μονάκριβης κόρης τους, που θα την "στεγάσει" και αυτήν εκεί μαζί με τους γονείς της, δίνοντας σε όλους μας έτσι την ευκαιρία να την έχουμε κοντά μας, να την τιμούμε και θα την δοξολογούμε όπως ακριβώς της αξίζει, και όπως ακριβώς κάνουμε και για τους γονείς της όλα αυτά τα χρόνια, των οποίων Θεοπατόρων γονέων τα Ιερά Λείψανα έχουμε θησαυρισμένα στον ναό μας, τα προσκυνούμε και από αυτά αντλούμε την δύναμη μας για την κατά Χριστώ ζωή. 

      Ό όποιος λοιπόν συγγραφέας αυτού του θεόπνευστου ύμνου, που τον σκέφτηκε και κατόπιν τον έγραψε σε όποια συγγραφική χρονολογική περίοδο, αλλά και για όποιον λόγο είχε για να κάνει κάτι τέτοιο, εμείς οι απανταχού χριστιανοί Ορθόδοξοι, τον ευχαριστούμε, γιατί όλοι μας κάποια στιγμή, άλλοι καθημερινά στο τέλος της προσωπικής προσευχής μας, άλλοι πιο αραιά, όταν η Παναγία γίνεται ανάγκη που χωρίς αυτήν δεν αναπνέουμε,  μερικοί πάλι από εμάς, μόνο πέντε φορές τον χρόνο, στις Παρασκευές της Σαρακοστής, ακούμε με συγκίνηση τον ύμνο του αυτόν από τους ιερείς μας, στους όμορφους Ορθόδοξους ναούς όλης της οικουμένης, ανοίγουμε το βιβλίο των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, μερικοί από εμάς και από στήθους, και τότε μαζί με τους ιερείς μας και τον λαό του Θεού, γονατιστοί στην στολισμένη με λουλούδια και κατάφωτη από τα αγιοκέρια και τα τάματα μας, εικόνα της πιο ζεστής μητρικής μορφής, γλυκά της ψελλίζουμε το...

"ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ"

 Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης