Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ Ο ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ (1/11)

Υ π ε ν θ ύ μ ι σ ι ς :

Ήταν το Σαββατοκύριακο της 29ης & 30ης Μαρτίου του 2025, όταν σε ένα διήμερο σαρακοστιανό προσκύνημα της Ενορίας μας και του ομώνυμου Ιερού Ναού της, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας,

 φθάσαμε μέχρι την Εύβοια και εκεί επισκεφθήκαμε το μοναστήρι του Οσίου Δαυΐδ, στο οποίο και ασκήτεψε, αλλά και είναι ενταφιασμένος ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης, για τον οποίον και Αγρυπνία θα τελέσουμε στο όμορφο Παρεκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου εντός του ναού μας στην εορτή του, που είναι στις 22 Νοεμβρίου (...η Αγρυπνία μας θα ξεκινήσει την Παρασκευή 21/11 προς το Σάββατο 22/11, από στις 8.30 μ.μ. μέχρι τις 12.30 π.μ.) ενώ στην ίδια εξόρμηση μας αυτή στην Εύβοια πήγαμε και στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, όπου και εκκλησιαστήκαμε το πρωΐ της Κυριακής. 

Με ένα κλικ εδώ μπορείτε αν θέλετε να δείτε αφιέρωμα μας παλαιότερο και για τους τρείς Αγίους, τον Όσιο Δαυΐδ, τον Ιάκωβο Τσαλίκη & τον Ιωάννη τον Ρώσο, ενώ με ένα κλικ εδώ μπορείτε να δείτε και την ανάρτηση μας τότε με τις φωτογραφίες της εκδρομής μας στην Εύβοια. 

...& καλόν μήνα σ' όλους !!!

Ο Όσιος Δαυΐδ.

Ο Όσιος Δαβίδ γεννήθηκε το 1519 στη Γαρδινίτσα Λοκρίδας (το σημερινό Κυπαρίσσι Φθιώτιδας) και ήταν παιδί εξαμελούς οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και ονομαζόταν π. Χριστόδουλος. Τόσο εκείνος, όσο και η μητέρα του Οσίου Δαβίδ, Θεοδώρα, έζησαν ενάρετη ζωή και ανέθρεψαν τα τέσσερα παιδιά τους σύμφωνα με τις χριστιανικές αρχές.

Σε ηλικία τριών ετών, παρουσιάστηκε στον Όσιο Δαβίδ ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ζητώντας του να τον ακολουθήσει σε ένα εξωκκλήσι του. Ο Όσιος Δαβίδ απέμεινε να τον κοιτάζει με ευλαβικά σταυρωμένα τα χέρια του. Εκεί τον βρήκαν οι γονείς του ύστερα από έξι μερόνυχτα με το πρόσωπό του να αστράφτει από μία ουράνια λάμψη.

Από τότε ο θεοφόρος Όσιος Δαβίδ, έχοντας υπακοή και σεβασμό στους γονείς του προσευχόταν πολύ και ζούσε ασκητικά παρακαλώντας το Θεό να του δείξει το δρόμο της αληθείας.

Σε ηλικία δεκαπέντε χρονών έφυγε από την πατρίδα του και με τις ευλογίες των γονέων του εκάρη μοναχός ακολουθώντας τον ιερομόναχο Ακάκιο στο μοναστήρι του στη Μαγνησία. Μετά από πέντε χρόνια και συνοδεύοντας το Γέροντα Ακάκιο προς αναζήτηση ενάρετων πατέρων, προσκύνησαν στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου (Ιερά Μονή Κομνηνείου) κοντά στην κωμόπολη Στόμιο της Λάρισας. Εκεί χειροτονήθηκε διάκονος. Η διάκριση, η σοφία, η σύνεση και η σοβαρότητα του οσίου, αρετές που απέκτησε ύστερα από
αυστηρή άσκηση και πολύ προσευχή, του προσέδωσαν το προσωνύμιο «Γέρων», παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Από τη Μονή Κομνηνείου πήγαν στο Άγιο Όρος, όπου ο Όσιος Δαβίδ έμεινε στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Στο μεταξύ, το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέλεξε το γέροντά του μητροπολίτη Ναυπάκτου και Άρτης. Εκείνος, κάλεσε τον Όσιο Δαβίδ και τον χειροτόνησε ιερέα. Αρνήθηκε ωστόσο να χειροτονηθεί επίσκοπος. Κάνοντας υπακοή, κατέστη ηγούμενος σε έναν πολύ δύσκολο τόπο εκείνη την εποχή, στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Βαρνακόβης, που βρίσκεται κοντά στα Τρίκαλα.

Αναδείχθηκε ως πνευματικός πατέρας και ωφέλησε με τη πνευματική του ζωή τους χριστιανούς όσο και αν προσπαθούσε ο ίδιος να κρύψει τη Χάρη του Θεού που τον διακατείχε. Όσο βρισκόταν ο Όσιος Δαβίδ στο μοναστήρι της Βαρνάκοβας τον επισκέφτηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας ο Α’. Στη συνοδεία του πατριάρχη βρισκόταν και ο εκκλησιαστικός ρήτορας Εμμανουήλ. Μπαίνοντας εκείνος χαράματα στο Ναό για την ετοιμασία της Θείας Λειτουργίας και σηκώνοντας το κεφάλι του από τον ασπασμό της εικόνας του Χριστού, βλέπει τον ηγούμενο μπροστά στην Πρόθεση με το πρόσωπό του να λάμπει σαν τον ήλιο και τα πόδια του να μην πατάνε στο δάπεδο.

Ασκήτεψε ακόμα στο Στείριον όρος στη Βοιωτία, ιδρύοντας μικρό μοναστήρι. Κατηγορήθηκε όμως εκεί ότι φυγάδευσε τους σκλάβους ενός Τούρκου και συκοφαντήθηκε ως ένοχος. Για αυτήν την κατηγορία, Τούρκοι στρατιώτες τον έσυραν στα πόδια του πασά, τον βασάνισαν, τον ξυλοκόπησαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο στη φυλακή. Ύστερα από μερικές μέρες, πληγωμένο ακόμα, τον κρέμασαν από τα χέρια. Με τη μεσολάβηση ευσεβών χριστιανών ελευθερώθηκε.

Ύστερα από τον διωγμό του από τον Οθωμανό άρχοντα της Λιβαδειάς πέρασε στην Εύβοια. Είναι θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο πέρασε από την Αταλάντη στις Ροβιές της βόρειας Εύβοιας. Ο Όσιος Δαβίδ παρακάλεσε έναν βαρκάρη να τον περάσει απέναντι στις Ροβιές. Εκείνος όμως, βλέποντάς τον Γέροντα ρακένδυτο, φτωχό και ταπεινό, τον περιφρόνησε. Ο Όσιος, χωρίς γογγυσμό και διαμαρτυρία, άπλωσε το τριμμένο από τις κακουχίες ράσο του επάνω σε ένα κούτσουρο που έπελεε στο νερό της θάλασσας, έκανε το σημείο του Σταυρού, προσευχήθηκε στο Χριστό και έτσι θαυματουργικά ταξίδεψε στον προορισμό του.

Ανηφορίζοντας στο βουνό μετά τις Ροβιές έκτισε το Ναό της Μεταμορφώσεως του Κυρίου σε σημείο όπου προϋπήρχε παλαιότερος ερειπωμένος ναός και εγκαταστάθηκε σε μία σπηλιά. Η άσκηση, η αρετή και η αγιότητά του οδήγησαν τους Χριστιανούς, οι περισσότεροι των οποίων βοσκοί των βουνών, κοντά του, και κάποιους από αυτούς στη μοναστική ζωή υπό την πνευματική καθοδήγησή του. Έτσι, και ύστερα από εράνους, έστησε μοναστήρι το οποίο σύντομα ανδρώθηκε. 

Για την ανέγερση της Ιεράς Μονής έφτασε μέχρι τη Ρωσία όπου συγκέντρωσε μεγάλη υλική βοήθεια, η μεταφορά της οποίας όμως ήταν αδύνατο να την πραγματοποιήσει μόνος του πίσω στην Εύβοια. Έτσι, κούφωσε ένα μεγάλο κούτσουρο, σφραγίζοντας μέσα του τις εισφορές για την ανέγερση. Στη συνέχεια έριξε το κούτσουρο σε ένα ποτάμι της Ρωσίας , έκανε το σημείο του Σταυρού και προσευχήθηκε να φτάσει το κούτσουρο αυτό μέχρι την παραλία των Ροβιών έως ότου να μεταβεί και αυτός εκεί, γεγονός το οποίο πραγματοποιήθηκε. Το μοναστήρι κτίστηκε και οργανώθηκε άριστα, συγκεντρώνοντας πολλούς μοναχούς που πρόκοψαν στην αρετή και αναδείχθηκαν πνευματικοί πατέρες των σκλαβωμένων χριστιανών.

Ένα χιλιόμετρο βόρεια της Μονής, βρίσκεται το Αγιονέρι. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Όσιος Δαβίδ στο σημείο αυτό χτύπησε με το ραβδί του το βράχο και ανέβλυσε άφθονο ιαματικό νερό και ήταν το σημείο όπου είχαν ξεκινήσει να κτίζουν το μοναστήρι οι τεχνίτες και οι μοναχοί όσο εκείνος απουσίαζε για τον έρανο και ενώ τους είχε υποδείξει τη θέση όπου βρίσκεται τελικά σήμερα το μοναστήρι.

Πλήθη χριστιανών προσέρχονταν για εξομολόγηση και έβρισκαν ανάπαυση. Πολύ συχνά, το μοναστήρι ενίσχυε και υλικά τους πιστούς με αποτέλεσμα να αποκτήσει και την ονομασία «Μοναστήρι Ελεημοσύνης». Κάποτε μάλιστα επισκέφτηκε τη Λαμία και θεράπευσε έναν Τούρκο. Το θαύμα αυτό έγινε αφορμή να σέβονται περισσότερο οι Τούρκοι τους χριστιανούς. Αρχιερείς από άλλες περιοχές καλούσαν τον Όσιο Δαβίδ στις επαρχίες τους για να διδάξει και να εξομολογήσει τους πιστούς.

Βαδίζοντας στα τέλη του βίου του και σε ηλικία περίπου εβδομήντα χρονών, παραιτήθηκε από τη θέση της ηγουμενίας και αποσύρθηκε στη σπηλιά για μεγαλύτερη άσκηση. Εκεί έμενε όλη την εβδομάδα προσευχόμενος και μόνο το βράδυ του Σαββάτου επέστρεφε στο Μοναστήρι για να λειτουργήσει και να στηρίξει με αγάπη, ταπείνωση και διάκριση τους πιστούς. Μετά την κοίμησή του σε βαθιά γεράματα, ο Όσιος Δαβίδ συνεχίζει να θαυματουργεί.

Στο μοναστήρι αυτό του Οσίου Δαυΐδ οδηγήθηκε πολλά χρόνια μετά, το 1951, και ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης, επιλέγοντας να εισέλθει την εποχή εκείνη στην μονή, η οποία ήταν σε ερειπιώδη κατάσταση με τρεις μοναχούς που ζούσαν ιδιόρρυθμα, φροντίζοντας μόνο για τον εαυτό τους. Η κατάσταση εκεί ήταν δύσκολη, καθώς αφενός το μοναστήρι ήταν εγκαταλελειμμένο και μέσα ζούσαν βοσκοί με τα ζώα τους, αφετέρου οι μοναχοί δεν του έδωσαν ιδιαίτερη σημασία δίνοντάς του ένα κατεστραμμένο κελί, εξωθώντας τον σε αποχώρηση. Ως αποτέλεσμα γύρισε πίσω στη Φαράκλα. Τελικά, παρά τις αντίθετες πιέσεις, ξαναπήγε στο Μοναστήρι όπου βοηθούσε στην καθαριότητα, στον κήπο και επιδιόρθωνε πόρτες και στέγες, όμως εισέπραττε ειρωνείες και αποδοκιμασίες ενός από τους μοναχούς και αργότερα, στις 31 Νοεμβρίου του 1952 εκάρη μοναχός και ο ηγούμενος τον κατέστησε Οικονόμο της Μονής. 

Ο μαθητής του Οσίου Δαυΐδ, μοναχός Χριστόφορος έγραψε την πρώτη βιογραφία του. Ο επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος εξέδωσε το 1819 στην Κωνσταντινούπολη την πρώτη ακολουθία. Ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης συνέθεσε πλήρη ασματική ακολουθία και Παρακλητικό Κανόνα. Ο κ. Χαράλαμπος Μπούσιας συνέθεσε επίσης Παρακλητικό Κανόνα και Χαιρετιστήριους Οίκους.

Η Εκκλησία μας τιμάει την μνήμη του Οσίου Δαβίδ στις 1 Νοεμβρίου.

Απολυτίκιον 

Οσίου Δαυΐδ του εν Ευβοία

Ήχος γ. Θείας πίστεως.

Μέγα εύρατο, Εύβοια κλέος, τον πανένδοξον, Δαβίδ τον θείον, ως ιεράς αρετής καταγώγιον, και του Χρίστου οπαδόν αληθέστατον, και των Όσίων απάντων εφάμιλλον. Διό Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.