"28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940" Η ΔΙΠΛΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ & ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

"...οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες"

(Winston Churchill, Βρετανικό Κοινοβούλιο 24η Απριλίου 1941)

     Η 28η Οκτωβρίου για εμάς τους Έλληνες δεν είναι μια απλή ημερομηνία, μα είναι ένα διπλό ορόσημο στην πολυτάραχη ιστορία μας και στην αταλάντευτη πίστη μας, είναι η πατρίδα μας και είναι και η θρησκεία μας μαζί, είναι η Ελλάδα και ο Χριστιανισμός. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1952 απεφάσισε να μεταφέρει την μεγάλη εορτή της Ιεράς Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου από την 1η Οκτωβρίου όπου εορτάζεται κανονικά, στην 28η για να συνεορτάζεται μαζί με την εθνική μας επέτειο του "ΟΧΙ" κατά των Ιταλών, υποδεικνύοντας έτσι πόσο βαθιές και πόσο ενωμένες είναι οι ρίζες του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού.

     Τα χρόνια που πέρασαν μετά το ηρωϊκό "Όχι" των Ελλήνων, οι ρίζες αυτές δυνάμωσαν και δέθηκαν ακόμα περισσότερο, μπλέχτηκαν μεταξύ τους και έχτισαν το θεμέλιο του Έθνους μας, έγιναν η ίδια η ιστορία μας. Το Αλβανικό μέτωπο έγινε ο τόπος θυσίας των ένδοξων στρατιωτών μας που τρόμαξαν μια υπερδύναμη, όπως ήταν τότε ο τρομερός Άξονας, η συμμαχία Ιταλών, Γερμανών και Ιαπώνων, που υποδούλωναν ένα ένα όλα τα κράτη από όπου περνούσαν σχεδόν αμαχητί, για να βρουν όμως σθεναρή αντίσταση εδώ στην μικρή και ασήμαντη γιαυτούς Ελλάδα, που κατάφερε να τους καθυστερήσει και να δώσει την ευκαιρία στους συμμάχους μας να οργανωθούν και να νικήσουν αυτό το αδηφάγο και βλοσυρό θεριό, το φασιστικό ιδεώδες των Γερμανών του Χίτλερ και των Ιταλών του Μουσολίνι που ήθελαν όλους τους λαούς της Ευρώπης κάτω από τον ζυγό τους και την κυριαρχία τους σε όλους τους ελεύθερους λαούς.

       Διηγήσεις από τους ένδοξους μαχητές μας στο Αλβανικό μέτωπο και συγγράμματα της εποχής εκείνης, περιγράφουν την Παναγία να είναι μπροστάρης στον αγώνα τους και σκέπη και προστασία στις μάχες που έδωσαν, διηγήσεις που μας αφήνουν άφωνους για τον ηρωϊσμό και την αυτοθυσία των προγόνων μας, κάνοντας λαούς ολόκληρους να πλέξουν εγκώμια για το θάρρος μας και να κάνουν μεγάλες προσωπικότητες να πουν πως "οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες". (τα θυμάστε αυτά τα λόγια που είπε ο Winston Churchill  σε μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941). Προς το τέλος δε του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ακούσαμε από τον ίδιο τον Στάλιν να λέει σε ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας την 31 Ιανουαρίου 1943 μετά την νίκη τού Στάλιγκραντ καί την συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)
“Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον.”. Στην ίδια ομιλία του είπε; “Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε”. Ο Στρατάρχης τού Σοβιετικού   Στρατού, Georgy Constantinovich Joucov, είπε όταν ο Χίτλερ επετέθηκε κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ: “Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.” (Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

     Αυτά και άλλα πολλά ειπώθηκαν για τους ηρωϊκούς Έλληνες του 1940 από γνωστούς και αγνώστους παγκοσμίως, λόγια που μας γεμίζουν υπερηφάνεια, φράσεις που μας συνταράσσουν, ιστορία ηρωϊκή που θα έπρεπε να διδάσκεται  στα σχολεία μας και να την γνωρίζουν στα παιδιά μας. 

 "Σερφάροντας" πρόσφατα στο διαδίκτυο, προσπαθώντας να πάρω ιδέες για να γράψω αυτό το άρθρο για την ιστοσελίδα της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, ένα κείμενο που εκτός της ανάμνησης του έπους του ΄40 και των ηρωϊκών πρωταγωνιστών του, να περιέχει και την προσωπική μου άποψη σε σχέση αυτών των θαυμαστών ανθρώπων με τους σημερινούς Έλληνες και την πραγματικότητα που διανύουμε, έπεσα πάνω σε ένα βίντεο όπου ένας δάσκαλος σε μια ομιλία του, αφού είχε κάνει πρώτα μια καταπληκτική  και εμπεριστατωμένη έρευνα, μιλούσε στο σαστισμένο ακροατήριο του για τα κρατικά εγχειρίδια, δηλαδή τα εγκεκριμένα βιβλία του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, που διδάσκονται αυτήν την στιγμή στα σχολεία των παιδιών μας, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. 

     Στο βίντεο αυτό ανέφερε πολλά ατοπήματα των συγγραφέων των βιβλίων που διδάσκονται αυτήν την στιγμή στα παιδιά μας   (συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης κ.τ.λ), σε μια αποστροφή όμως του λόγου του, συγκράτησα κάτι που είπε για ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Δημοτικού, αφιερωμένο στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. 

Γράφει λοιπόν το εν λόγω βιβλίο, πως όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, οι Έλληνες κρύφτηκαν στα υπόγεια τρομαγμένοι, και τότε "θύμωσα" και ντράπηκα με τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου, από όπου διδάσκονται την Ελληνική ιστορία τα παιδιά μας, αφού οι Έλληνες όχι απλά δεν κρύφτηκαν αλλά βγήκαν στους δρόμους και ζητοκραύγαζαν για το γενναίο "Όχι" τους και την έναρξη του πολέμου. Η ιστορία μας επαληθεύεται και αποδεικνύεται μέσα από τα κείμενα των συγγραφέων και τα άρθρα σε εφημερίδες εκείνης της εποχής, και έτσι όλοι μας γνωρίζουμε, τι έκαναν οι Έλληνες με την κήρυξη του πολέμου τότε. Το γνωρίζουν μάλιστα και οι ξένοι...όλοι το ξέρουν, εκτός από τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου και της συντακτικής ομάδας του, που αγωνίζεται μαζί και με  άλλους συναδέλφους του λυσσαλέα να παραχαράξει την ιστορία μας και να την υποβαθμίσει. Αλλά "θύμωσα" και με όλους αυτούς τους ανθέλληνες σοφιστές που ενέκριναν όλα αυτά τα κείμενα για να διδάσκονται σήμερα στα παιδιά μας. 

     Ο θυμός δεν ταιριάζει σε έναν ιερέα όπως εγώ, όμως περισσεύει στις μέρες που διανύουμε, από όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας πια, προσέξτε της Ορθόδοξης χώρας μας, όπως αποδεικνύεται από το καταγεγραμμένο σε όλα τα Ληξιαρχεία της πατρίδας μας γεγονός, όπου το 90% και παραπάνω του πληθυσμού της, δεν έχει σημασία αν είναι  "ζεστοί" ή "χλιαροί"...ακόμα και "κρύοι" ή αδιάφοροι στην Πίστη τους, είναι όμως βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος. 

     Και αυτός ο θυμός  μεταφράστηκε σε οργή με την πάροδο των τελευταίων χρόνων, βλέποντας την λυσσαλέα προσπάθεια των νόμιμα εκλεγμένων αντιπροσώπων της Ελληνικής Βουλής, εκλεγμένων από αυτό το τεράστιο ποσοστό των Ορθοδόξων Ελλήνων, που ξεγελάστηκαν για μια στιγμή από τα πολιτικά τερτίπια και τις αβυσσαλέες ψευτιές, που άκουσαν και πίστεψαν τα τελευταία χρόνια για την οικονομική "σωτηρία" τους, μετά από την παραποίηση της ιστορίας της χώρας τους, που δείχνουν να μην αγαπούν, ή να την αγαπούν με άλλον τρόπο από τους κατοίκους της χώρας που εκπροσώπησαν, να είχε μπει στο στόχαστρο τους και το θρησκευτικό συναίσθημα και η Πίστη μας. 

       Άρχισαν μέσα σε ένα αθεϊστικό παραλήρημα, τον μανιώδη αγώνα τους να καταργήσουν το μάθημα των θρησκευτικών ή να το υποβιβάσουν ή να το μεταλλάξουν, αρχίζοντας με τα νέα βιβλία των θρησκευτικών που αυτήν την στιγμή διδάσκονται στους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων, των Γυμνασίων και των Λυκείων μας και που τόσος ντόρος έγινε τον τελευταίο καιρό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρόκειται για κατάπτυστα βιβλία όπου ανακατεμένα μέσα τους βρίσκουμε την επίσημη θρησκεία του κράτους μας, σύμφωνα με το Σύνταγμα τουλάχιστον, που και αυτό μπήκε στο στόχαστρο τους, την Ορθοδοξία και την εκκλησιαστική ιστορία της, ανάμεσα σε στοιχεία άλλων θρησκειών, να αναμειγνύονται μεταξύ τους χωρίς αρχή, μέση και τέλος, βλέπουμε την ένδοξη ελληνική ιστορία να αμφισβητείται με ανακρίβειες και με σκοπό να αλλοιωθεί ή και να εξαλειφθεί η ένδοξη ελληνική ιστορία μας, αλλά και η Ορθόδοξη Πίστη μας, που έτσι όπως είναι αλληλένδετες και αδιάρρηκτα συνδεδεμένες "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ",  ίσως στέκονται εμπόδια στα μεγαλεπήβολα παγκοσμιοποιημένα σχέδια τους. 
        Επίσης, σας θυμίζω πως είχαν  αφαιρεθεί έντεχνα οι καθιερωμένες αναφορές στις εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας προς τα Σχολεία για την πρωϊνή προσευχή, αντιβαίνοντας ακόμα και στο Σύνταγμα της, που δεν δείχνουν να σέβονται ιδιαίτερα, μιας και ο ένας νόμος τους μετά τον άλλο αποδείχθηκαν αντισυνταγματικοί, ένα Σύνταγμα όμως που θεωρεί την προσευχή στα σχολεία αυτής της χώρας υποχρεωτική ως Ορθόδοξο Έθνος που ήμαστε. Τέλος αντιλαμβανόμαστε πως επιχειρήθηκε και ίσως συνεχίσει, η δημιουργία ενός άλλου παράλληλου κράτους, το οποίο όμως είναι παντελώς άγνωστο στους κατοίκους του, ένα "ουδετερόθρησκο", όπως το ονομάζουν οι εμπνευστές του κράτος, που θα αποτελείται μεν από το 90% και πλέον, όπως σας είπα και παραπάνω, από βαπτισμένους στο όνομα της Αγίας Τριάδος Έλληνες, αλλά θα έχει τις συνήθειες της μειοψηφίας του υπολοίπου 10%. Ένα "δημοκρατικό" και τα άλλα κράτος δηλαδή, όπου θα επικρατεί η μειοψηφία αντί της πλειοψηφίας, ενώ η Δημοκρατία όπως μέχρι σήμερα την γνωρίζουμε, απλά θα διδάσκεται στα σχολειά των παιδιών μας, και ο ελληνικός λαός, ίσως περιγελαστικά και μόνο, να αναφέρεται μεν ως ο εφευρέτης της Δημοκρατίας αυτής ανά την υφήλιο, αλλά να απολαμβάνει την παντελή έλλειψη της στην ζωή και στην καθημερινότητα του. Άν αυτό δεν είναι αστείο τότε έχουμε χάσει ομαδικά το αίσθημα του χιούμορ μας.

       Και όλα αυτά βέβαια που παραπάνω αναφέρω στο άρθρο μου είναι σαφώς ανησυχητικά και ενέχεται ο κίνδυνος και μάλιστα μέγας μπροστά στο οργανωμένο και καλά σχεδιασμένο δημιούργημα αυτής της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας που ευαγγελίζονται οι εμπνευστές της. Όμως η Ελλάδα αντιστέκεται, η Παιδεία της δεν είναι μόνο τα κείμενα που καλούνται να διαβάσουν οι μαθητές των σχολειών μας, αλλά είναι οι δάσκαλοι μας που και αυτοί στενοχωριούνται και αντιστέκονται με τα μέσα που διαθέτουν και αν όλοι εσείς οι γονείς, εμείς οι ιερείς, η Εκκλησία επίσημα, οι φορείς αυτού του τόπου, οι Δήμοι και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι κάνουμε την δουλειά μας, τότε έχουμε ελπίδα για μια Ελλάδα με αξίες, με ήθος, με ιστορία, με σημαία, με προσευχή, με Εθνικό Ύμνο, με εικόνες και Αγίους, με τακτικούς  εκκλησιασμούς με Κατηχητικά Σχολεία...με Ελλάδα και με Ορθοδοξία.
     Με ακόμα μια παράμετρο, τον "Μακεδονικό αγώνα" και την "Μακεδονία" μας, ...που λάμπει από Ελλάδα και Ορθοδοξία, όπως λέει το τραγούδι που ακούστηκε πολύ τελευταία από τους Θεσσαλονικείς και όλους γενικά τους Μακεδόνες, θα κλείσουμε το σημερινό άρθρο μας, που φαινομενικά μπορεί να μην έχει σχέση με το έπος του '40, όμως αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε πως η γενναιότητα εκείνων των ανθρώπων, των Μακεδονομάχων μας το 1904 έως το 1908, ήταν ο προπομπός του σημερινού Ελληνικού Έθνους και των σημερινών ορίων και συνόρων της χώρας μας και συγκεκριμένα του βορείου τμήματος της, της Θράκης και φυσικά της Μακεδονίας. 
      Η Θεσσαλονίκη και η απελευθέρωση της τότε, το 1912, από Τούρκους, Βούλγαρους και κάθε λογής άλλων εχθρών που την επιβουλεύονταν, την ζήλευαν και την ζηλεύουν ακόμα για την ομορφιά και τον πλούτο της, ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης και Πολιούχος της που εορτάζεται αυτές τις ένδοξες ημέρες της ιστορίας της πατρίδας μας από τους Θεσσαλονικείς και προβάλλεται από την Εκκλησία μας ως παράδειγμα ανδρείας και πίστης, είναι οι πρωταγωνιστές στο τέλος του Οκτώβρη, την 26η και την 28η Οκτωβρίου, δημιουργώντας μας μια αίσθηση ανάτασης, χαράς, υπερηφάνιας και ευτυχίας που τόσο έχουμε ανάγκη. 
      Όμως, όλοι οι Μακεδόνες νοιώσαμε τις προηγούμενες χρονιές να επισκιάζεται αυτή η χαρά και ο ενθουσιασμός αυτής της χρονικής περιόδου, της θύμησης του ένδοξου έπους του'40, βλέποντας την Μακεδονία μας να ξεπουλιέται ως ξένο σώμα της χώρας αυτής, ή ως ένα κομμάτι χωρίς ιδιαίτερη αξία, και μάλιστα από τους ίδιους τους πολιτευτές της, τον Πρόεδρο της, τους βουλευτές και τους υπουργούς της, τον ίδιο τον πρωθυπουργό της, οι οποίοι ορκίστηκαν να προασπίσουν το Σύνταγμα της και ότι απορρέει από αυτό. Τους κοιτάξαμε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και σήμερα ακόμα, να μας αποκαλούν "ακροδεξιά στοιχεία" και φασίστες επειδή αντιδράσαμε στα σχέδια τους, τους κοιτάξαμε τότε σαστισμένοι εμείς οι Μακεδόνες να πανηγυρίζουν εν εξάλλω επειδή το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν μας ανήκει πια, αλλά το δώσανε σε μια πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία, ονομάζοντας την "Βόρεια Μακεδονία", που μέρα με την μέρα βλέπουμε κανέναν από την γείτονα αυτή χώρα να μην χρησιμοποιεί, έστω και για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια, τους είδαμε με τα ίδια τα μάτια μας να υπογράφουν μια κατάπτυστη συμφωνία χωρίς την νομιμοποίηση του λαού τους, παραδίδοντας μαζί με το όνομα και γλώσσα και ιστορία και εθνότητα, δίνοντας οντότητα σε μια χώρα που με αλυτρωτισμό, φανατισμό και εχθρότητα, αμφισβητεί τα σύνορα μας αλλά και ότι εμείς αποκτήσαμε στην αρχαία, βυζαντινή και νέα ιστορία μας, τις περισσότερες φορές με αίμα, θυσίες, πόνο, θάνατο, προσφυγιά και φτώχεια.
      Έλληνες ήρωες, δόξασαν στην αρχαιότητα την πατρίδα τους και την έκαναν παγκοσμίως γνωστή για την δημοκρατία, την ευφυΐα των στρατηγών της, τον ηρωϊσμό των στρατιωτών της, αλλά και την τέχνη, την φιλοσοφία, τα γράμματα και τις επιστήμες, πολύ αργότερα οι απόγονοι της την έφεραν και πάλι στο απόγειο της δόξας της στους βυζαντινούς χρόνους κάνοντας την αυτοκρατορία με έδρα και πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, αναδεικνύοντας μεγάλους Πατριάρχες, Αυτοκράτορες, Αγίους, Μάρτυρες, διδάσκοντας πολιτισμό και μεγαλοπρέπεια όταν βασίλευε στον υπόλοιπο κόσμο ο μεσαίωνας, ο σκοταδισμός και η ειδωλολατρεία. 
       Για να έρθουν κατόπιν τα μαύρα πεντακόσια χρόνια της σκλαβιάς μας στους Τούρκους κατακτητές, έναν επεκτατικό λαό που ακόμα και στις μέρες μας, τον 21ο αιώνα, ζητά...απαιτεί στα πλαίσια της πατρίδας της καρδιάς του Σουλτάνου του, κομμάτια από όλα τα κράτη που συνορεύουν μαζί του, ενός βάρβαρου λαού που μπορεί να κατάφερε να κατακτήσει την ελληνική γη αλλά όχι την ελληνική ψυχή, αλλά εν τέλει, να αναβιώσει και πάλι το Ελληνικό Έθνος, να επαναστατήσει με γενναιότητα, να 
αναδείξει και πάλι ήρωες, λεβέντες και πατριώτες, να ελευθερωθεί και από τις στάχτες του να αγωνιστεί με άνισους όρους όμως έναντι των υπολοίπων λαών του κόσμου, που έχοντας την ελευθερία τους ως δεδομένο, προόδευσαν με ταχύτατους ρυθμούς αφήνοντας την σκλαβωμένη Ελλάδα να παραμείνει ουραγός και φτωχός συγγενής μιας Ευρώπης που δεν την βοήθησε όταν έπρεπε, ίσως και να την υπονόμευσε κιόλας όταν βρίσκονταν κάτω από την βάρβαρη τουρκική κυριαρχία. 
        Η Ελλάδα, μόνη της πάλεψε στην νεότερη ιστορία της, πήρε μέρος στον Μακεδονικό αγώνα και έβγαλε ήρωες που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολειά μας, λίγο αργότερα στους Βαλκανικούς πολέμους έδωσε το παρόν βάζοντας τα με γίγαντες και αργότερα έζησε τον πόνο και την προσφυγιά χάνοντας την ίδια την καρδιά της στην Μικρά Ασία που καταστράφηκε το '22, αλλά παίρνοντας ενεργά και καθοριστικά μέρος στον 1ο και 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, πάντα με ηρωϊσμό και αυτοθυσία που άφησε άφωνους τους συμμάχους της σε όλους αυτούς τους πολέμους κατά των Τούρκων, Βουλγάρων, Ιταλών και Γερμανών, αλλά αλίμονο και Ελλήνων, μέσα σε έναν εμφύλιο που κράτησε πολύ, που δίχασε την χώρα μας σε δεξιούς και αριστερούς, σε πατέρα και υιό, σε αντάρτες, πατριώτες και προδότες,  δοσίλογους, ταγματασφαλίτες, μαυραγορίτες, φασίστες, ναζιστές και δημοκράτες, που σκόρπισε το μίσος από Έλληνα σε Έλληνα και πλήγωσε την Ελλάδα μας βαθιά. 
         Για να ζήσει σήμερα τι, η πατρίδα μας; Τον απόλυτο εξευτελισμό της από τους ίδιους ευρωπαίους, υποτίθεται συμμάχους της, και όχι μόνο, την οικονομική κρίση, την πτώχευση της, τους πλειστηριασμούς της περιουσίας τους και των capitol controls, τις Τράπεζες που δάνειζαν αφειδώς αδαής πολίτες και τώρα τους παίρνουν ότι έχουν και δεν έχουν, τα δυσβάστακτα μνημόνια, την ανεργία, τα συσσίτια και την φτωχοποίηση της, την εγκληματικότητα σε άλλη κλίμακα, βάρβαρη και αιματηρή,  σε έναν άλλο διαφορετικό αυτήν την φορά "πόλεμο", με θύματα την νεότητα αυτού του τόπου που μετανάστευσε για να επιβιώσει, τους γέροντες συνταξιούχους, τους αρρώστους με κατεστραμμένο σύστημα υγείας, τους μαθητές με περίεργη Παιδεία, τους εργάτες χωρίς εργασία ή μια περίεργη εκδοχή της, τους επιστήμονες με αμοιβή φιλοδώρημα να μεταναστεύουν στο εξωτερικό για να επιβιώσουν, τους άστεγους μια καινούργια τάξη πολιτών χωρίς αξιοπρέπεια, τους ξένους μετανάστες, τους πρόσφυγες που συνωστίζονται σε απάνθρωπες δομές εγκατάστασης. 
          Μια διαφορετική Ελλάδα ζούμε στην καθημερινότητα μας, και δεν είναι καλή, δεν μας αρέσει, αλλά εμείς την κάναμε έτσι. Οι γενιές που πέρασαν δεν διδάχθηκαν Χριστό, δεν πήγαν Εκκλησία, δεν άκουσαν Ευαγγέλιο, δεν γνώρισαν κατηχητικό, και στο σπίτι τους δεν μεγάλωσαν με ιδανικά, στα σχολειά τους δεν σήκωσαν την σημαία, δεν έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο, δεν είπαν την προσευχή τους το πρωΐ, δεν είχαν τα θρησκευτικά για μάθημα, οι εικόνες των Αγίων μας βγήκαν πάνω από τον πίνακα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των δημοσίων κτηρίων, δεν έγιναν παρελάσεις, δεν ρίγησαν από υπερηφάνεια για το παρελθόν τους, παρά μόνο πήραν άχρηστα πτυχία,  διδακτορικά και επαίνους χωρίς αντίκρυσμα, νομίζοντας πως προετοιμάστηκαν για το μέλλον. Ένα μέλλον χωρίς το "Όχι" των προγόνων τους, που σήμερα γιορτάζουμε, αλλά το Ναι σε όλα, που θα γραφτεί με μελανά γράμματα στην ελληνική ιστορία και για το οποίο ίσως μετανοιώσουμε αργότερα, όταν θα είναι πια πολύ αργά.

      Χρόνια Πολλά!!!

********

Η Εθνική επέτειος του "ΟΧΙ"!!!

   Δευτέρα 28η Οκτωβρίου 2019 αύριο, και ενώ η Εκκλησία μας μαζί με τον λαό του Θεού πανηγυρίζει το πρόσωπο της Παναγίας με την εορτή της Φωτοφόρου Σκέπης της, πανηγυρίζει και το Ελληνικό Έθνος και όλοι μας ξαναθυμόμαστε το πιο βροντόφωνο ΟΧΙ που ακούστηκε ποτέ παγκοσμίως.

   Η Ελλάδα μας το 1940 ήταν μια χώρα βασανισμένη, φτωχή και ανήμπορη που αγωνιζόταν να σταθεί στα πόδια της μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και την Μικρασιατική καταστροφή, ίσως μάλιστα με τις πρακτικές μας να την καταντήσαμε να συνεχίζει να είναι έτσι ακόμα και σήμερα, μια χώρα όμως που εμπόδιζε τον δρόμο της πανίσχυρης Γερμανίας και των Ιταλών συμμάχων της, του άξονα που κήρυξαν τον πόλεμο σε όλη την ανθρωπότητα. 

   Θα μπορούσε να την παρουσιάσει κάποιος την χώρα μας σαν έναν απλό, ξύλινο και λεπτό φράχτη απέναντι στον δυνατό και πολυάριθμο στρατό των Γερμανών, που συμμαχώντας με τον Ιταλικό στρατό, κατακτούσε αμαχητί την μια χώρα μετά την άλλη. Αυτό το μικρό και χωρίς σημασία φαινομενικά εμπόδιο στα σχέδια του άξονα των Γερμανών και των Ιταλών όμως, με απίστευτη γενναιότητα πρόταξε τα στήθη του και με απίστευτο θάρρος φώναξε το θρυλικό "Όχι" του, που ακούστηκε δυνατά σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο, που τότε γονάτιζε μέρα με την μέρα μπροστά στον γερμανικό επεκτατισμό.

      Μετά ακολούθησαν οι μάχες των Ελλήνων με τους επίδοξους κατακτητές τους, που θύμιζαν την μάχη του Δαβίδ με τον Γολιάθ, θύμιζαν την μάχη του Αγίου Νέστορα που σήμερα εορτάζουμε, μαθητή του Αγίου Δημητρίου που εορτάσαμε χθες και που με την ευλογία του πάλεψε με ένα θεριό της εποχής, τον ανίκητο Λυαίο, ένα παράδειγμα προς μίμηση από τους Αγίους που προβάλει αυτές τις ημέρες η Εκκλησία μας, μάχες που μπορεί τελικά να μην ήταν νικητήριες, παρέμειναν όμως χαραγμένες στην παγκόσμια ιστορία ως μάχες απίστευτα ηρωικές και προς στιγμήν σταμάτησαν την φόρα των Γερμανών, δίνοντας τον χρόνο στους συμμάχους μας Ευρωπαίους να ανασυνταχθούν και αργότερα να νικήσουν τον παγκόσμιο αυτό εχθρό.

      Όλα αυτά βέβαια δεν ήταν αναίμακτα, αλλά άφησαν πίσω τους πολύ πόνο, πείνα, θάνατο, καταστροφή, όμως έκανε το Ελληνικό έθνος να είναι υπερήφανο για τους ήρωες του, υπερήφανο για τους γενναίους προγόνους του, μια υπερηφάνεια που αγωνίζονται λυσσαλέα την ειρηνική κατά τα άλλα σημερινή εποχή μας, οι τότε εχθροί μας, που ουσιαστικά "νικήθηκαν" από μια χούφτα Έλληνες, και τώρα συνεταίροι μας πια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να μας την πάρουν. 

    Τους κακοφάνηκε τότε η αναπάντεχη αντίσταση μας, τους κακοφαίνεται και τώρα...και σαν να μην άλλαξε τίποτε αγωνίζονται με κάθε μέσον, οικονομικό αυτήν την φορά, και πάλι να μας καθ' υποτάξουν και να μας ταπεινώσουν. 

  Στις μέρες μας η μικρή και κουρασμένη Ελλάδα, πολύπαθη και  ταλαιπωρημένη, ακόμα δίνει μαθήματα ανθρωπιάς και αγάπης στους Ευρωπαίους "φίλους" της, αυτήν την φορά μέσα από ένα άλλο πρόβλημα που μαστίζει και φοβίζει την ανθρωπότητα, πρόβλημα που η ίδια σε συνεργασία με τους υπόλοιπους δυνατούς της γης, δημιούργησε οργανώνοντας ακόμα πολέμους μεταξύ των λαών και οδηγώντας στον θάνατο και στην προσφυγιά χιλιάδες αμάχων και αθώων ανθρώπων, 

οι οποίοι απεγνωσμένα χτυπούν τώρα για βοήθεια την πόρτα της Ευρώπης για να αντιμετωπίσουν όμως τα κλειστά σύνορα της και την αδιαφορία τους, ενώ βλέπουμε με έντονη δυσαρέσκεια να χρησιμοποιούνται από την γείτονα Τουρκία ως μοχλός πίεσης και απειλή στην Ευρώπη για να της κάνει αυτή τα χατίρια και μόνο η Ελλάδα βρίσκεται στο πλευρό τους ανοίγοντας διάπλατα τα σύνορα της και προσφέροντας τους καταφύγιο, ένα άσυλο σε δικαίους και αδίκους όμως, κάτι που θα αποδειχθεί μακροπρόθεσμα ανεπανόρθωτη ζημία για τον φιλόξενο ελληνικό λαό και θα χαρακτηριστεί και ως μέγα σφάλμα από τον ιστορικό του μέλλοντος. 

    Τελειώνοντας το άρθρο μου, εύχομαι και προσεύχομαι, αυτήν την φορά να τους "νικήσουμε" τους Γερμανούς φίλους μας, και η Ευρώπη να δει τις πραγματικές μελλοντικές προοπτικές της Ελλάδος, που αναβιώνει και πάλι,

γιατί αλλιώς ξέρουμε τι μας περιμένει από μια ενδεχόμενη οικονομική ήττα μας, γιατί έχουμε ξαναζήσει την Γερμανική κατοχή, γιατί έχουμε νοιώσει στο πετσί μας την "αγάπη" των συμμάχων μας.

     Η Παναγιά όμως, που αύριο γιορτάζει μαζί με ολόκληρο το ελληνικό έθνος την Φωτοφόρο Σκέπη της, που απλώνεται και σκεπάζει όλες τις αδυναμίες που έχουμε, μας αγαπά και δεν θα αφήσει την Ελλάδα μόνη της και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά, θα την προστατέψει και θα την βοηθήσει και πάλι. Φτάνει εμείς να της το ζητάμε κάθε Κυριακή...κάθε μέρα...σε κάθε γιορτή της, φτάνει να  την θέλουμε μαζί με τον Σωτήρα Υιό της και όλους τους Αγίους της Εκκλησίας Του, κοντά μας!!!

Ένα βροντερό "Ζήτω"
 για όλους τους ήρωες μας 
& ένα "Όχι" για μια Ελλάδα χωρίς Χριστό, Παναγία & Αγίους  !!!

Αρχιμανδρίτης  Χρυσόστομος Τελίδης