ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, "Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού" (Ιωάννου θ΄ 1-38)

"... δέ φη· πιστεύω, Κύριε· 
καί προσεκύνησεν ατ."
Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακή του τυφλού     Την Κυριακή της 2ας Ιουνίου 2019, την 6η Κυριακή από το Πάσχα, στις εκκλησιές της Ορθοδοξίας σημαίνουν γλυκά οι καμπάνες το πρωΐ καλώντας τους πιστούς στην Θεία Λειτουργία, όπου από το στόμα των ιερέων μας θα ακουστεί σύμφωνα με το τυπικό που μας άφησαν οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, τ εαγγέλιο τς Κυριακς του Τυφλο, το οποίο και ποτελε μία διάψευστη πόδειξη τι Χριστς δν ταν μόνο τέλειος νθρωπος λλ ήταν και τέλειος Θεός.
Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακή του τυφλού     πως λοιπόν θα ακούσουμε στ Κατ ωάννη Εαγγέλιον (κεφ. θ, 1 – 38) Χριστός, περνώντας μέσα π τν ερουσαλήμ, συναντά ναν κ γενετς τυφλό. Κύριος, κανε πυλό, φο φτυσε στ χμα, το λειψε τ μάτια κα τν στειλε στν κολυμβήθρα το Σιλωάμ. τρόπος ατς θεραπείας, μς πενθυμίζει τν τρόπο πο Θες δημιούργησε τν νθρωπο, πλάθοντάς τον. Θες στν Παλαι Διαθήκη, πλάθει τν νθρωπο π χμα, τώρα Χριστός, πλάθει τ μάτια το κ γενετς τυφλο πάλι π χμα. διος Θεός! Δοκιμάζει τν πίστη το τυφλο κα τν στέλνει στν κολυμβήθρα το Σιλωάμ. Σέβεται τν λευθερία το νθρώπου, κα ζητάει τ δική του κούσια κα λεύθερη συμμετοχή του στ θαμα. τυφλς μως μ πίστη, πακούει στν ντολ το Θεο, πηγαίνει κα πλένεται κα πιστρέφει βλέποντας.
Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακή του τυφλού     μως, ζω το θεραπευμένου τυφλο, δὲν γινε εκολότερη. Γίνεται στόχος τς κακίας κα το μίσους τν Φαρισαίων, τν νθρώπων κείνων πο μ ζλο πίστευαν στ Θε κα στν τήρηση το Νόμου Του. νακρίνουν τν τυφλ κα ντ ν πιστέψουν κα κενοι βλέποντας ζωνταν τ θαμα μπροστά τους, κλείνουν τ μάτια τς ψυχς τους. θρησκευτικς φανατισμός τους, χι μόνο τος κλείνει τ μάτια τς ψυχς κα ξαφανίζει π τν ψυχή τους τ διάκριση λλ τος πομακρύνει τελικ κα π τ Θεό.
Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακή του τυφλού
     Ο γονες το τυφλο, φοβονται ν μολογήσουν τ θαμα πο γινε στ παιδί τους πο γεννήθηκε τυφλό, γι ν μν γίνουν ποσυνάγωγοι. Τόση ταν πίστη τους κα χαρά τους πο πέκρυψαν ποφεύγοντας μ μαεστρία ν μολογήσουν να ληθιν γεγονός. «χει λικία ατν ν ρωτήσετε»! σως Χριστς ν τος χάλασε τ σχέδια, φο κ γενετς τυφλς γιός τους ζητιάνευε. σως τος χάλασε τν συχία τους φο πρεπε ν παρουσιαστον στ συναγωγ κα ν νακριθον μ τν κίνδυνο ν γίνουν ποσυνάγωγοι. Κα μες ο χριστιανο πο εεργετούμαστε καθημεριν π τ Θεό, ντρεπόμαστε φοβόμαστε ν μολογήσουμε τ Θε π τν λιγοπιστία μας. Βάζουμε τ συμφέροντά μας πάνω π τ Θεό, πιστεύοντας νδόμυχα πς κενος θ μς καταλάβει! κενος θ μς καταλάβει λλ θ δε κα τν πίστη μας κα τς προτεραιότητες πο χουμε βάλλει στ ζωή μας. Θ δε ποιος θεος χουμε βάλλει στ θέση Του κα μ τ δικό του τρόπο δ θ πάψει ν μς πενθυμίζει πς κενος εναι τ φς το κόσμου.
Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακή του τυφλού   Αλήθεια αδελφοί μου, εμείς οι νεοχριστιανοί, οι σύγχρονοι άνθρωποι του 21ου αιώνα, είμαστε σε θέση να δούμε το «Φώς του κόσμου» το Φώς που απλόχερα μας χαρίζει ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας Του. Την προηγούμενη Κυριακή της Σαμαρείτιδος, μας πρότεινε να πιούμε το νερό που αν αποφασίσουμε να το κάνουμε δεν θα διψάσουμε ποτέ ξανά, αυτήν την Κυριακή μας δίνει και το Φώς εκείνο που αν το δεχθούμε δεν θα υπάρχει ξανά σκοτάδι στην ζωή μας, ενώ κάθε Κυριακή μας δίνει το Σώμα και το Αίμα Του για να γίνουμε ένα μαζί Του.
    Κάθε Κυριακή θυσιάζεται, Σταυρώνεται και Ανασταίνεται μέσα στις εκκλησιές της Ορθοδοξίας, ενώνοντας μας και δημιουργώντας έτσι τον «στρατό» Του, τον πιο ειρηνικό μα και πιο δυνατό και νικηφόρο «στρατό» του κόσμου, αφού δεν έχασε ούτε μια μάχη εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, στις άνανδρες επιθέσεις που δέχθηκε, δέχεται και θα δέχεται. 
Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακή του τυφλούΤουναντίον μάλιστα ο «στρατός» αυτός μεγάλωσε, ανδρώθηκε και δυνάμωσε έτι περισσότερο, γιατί ο "στρατός" της Εκκλησίας του Χριστού μας δεν έχει μέλη και οπαδούς όπως τα τόσα ιδεολογήματα που πέρασαν ανά τους αιώνες στον πλανήτη μας, αλλά έχει Αγίους και Οσίους, έχει αδέλφια, έχει Αλήθεια, έχει Αγάπη. Αγάπη που, «…μακροθυμε, χρηστεύεται, γάπη που ο ζηλο, ο περπερεύεται, ο φυσιοται, οκ σχημονε, ο ζητε τ αυτς, ο παροξύνεται, ο λογίζεται τ κακόν, ο χαίρει τ δικί, συγχαίρει δ τ ληθεί· αγάπη που πάντα στέγει, πάντα λπίζει, πάντα πομένει, άγάπη που οδέποτε κπίπτει·» όπως τόσο ποιητικά μας περιγράφει την αγάπη που πρέπει να εκδηλώνουμε εμείς οι χριστιανοί ο ένας στον άλλο αδελδό του, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή που έγραψε.
Αποτέλεσμα εικόνας για ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ τυφλου       τυφλός, αγαπητοί αναγνώστε και φίλοι της ιστοσελίδας μας τελικά, δ θεράπευσε μόνο τ μάτια το σώματός του βλέποντας ολοκάθαρα αυτήν την Αγάπη, λλ κα τς ψυχς του γιατί αυτήν την Αγάπη την έκανε και πράξη από την στιγμή εκείνη που την είδε. ναγνωρίζει πλέον κα προσκυνε τ θεότητα το ησο κα δ διστάζει ν τ μολογήσει στος θρησκευτικος ρχοντες μ θάρρος πο θ τ ζήλευαν πολλο π εμς. 
Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακή του τυφλού    Δν ρκε μόνο πίστη, χρειάζεται κα μολογία πίστεως αγαπητοί φίλοι, διαδικτυακοί και μή, γι ν γίνουμε γνήσια παιδι το ησο, γιατί μς χει ποσχεθε Κύριος πως.....  "Πας όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς." 
ταν μολογήσουμε τν Χριστ μπροστ στος νθρώπους, θ μς μολογήσει κα κενος μπροστ στν Πατέρα Του.

Χριστός Ανέστη!!!
Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακή του τυφλού
*Παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..." ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Τυφλού, στο αρχαίο κείμενο και στην νεοελληνική του απόδοση...  
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, 
"Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ" 
(Ιωάννου θ΄ 1-38)
*Πρωτότυπον κείμενον.
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ο Ιησοῦς, εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;   πεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦἀλλ' ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.   Ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαιὍταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.
Ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένοςἈπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων
Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶνἌλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστινἘκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμιἜλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί; 
πεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψαΕἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδαἌγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν. Ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. 
Πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω. 
λεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; Καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς. Λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; Ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν. 
Οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψενἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;   πεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη· πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχειαὐτὸν ἐρωτήσατεαὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει. 
Ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς ᾿Ιουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται. Διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχειαὐτὸν ἐρωτήσατεἘφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστινἈπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδαὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω. Εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; Πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; 

πεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; Μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι;
λοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωυσέως ἐσμὲν μαθηταίἩμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωυσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν.
πεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστινὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς. Οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ' ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει. Ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου. Εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν.
πεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; Καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξωἬκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ΘεοῦἈπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν; Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν. Ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.

*Απόδοσις εις την νεοελληνικήν.
Τόν καιρό ἐκείνο, καθὼς ἐβάδιζε ὁ Ἰησοῦς, εἶδε ἄνθρωπον γεννημένον τυφλὸν καὶ τὸν ἐρώτησαν οἱ μαθηταί του, «Ραββί, ποιός ἁμάρτησε, αὐτὸς ἢ οἱ γονεῖς του διὰ νὰ γεννηθῇ τυφλός;».
πεκρίθη ὁ Ἰησοῦς, «Οὔτε αὐτὸς ἁμάρτησε οὔτε οἱ γονεῖς του, ἀλλὰ διὰ νὰ φανερωθοῦν ἐξ ἀφορμῆς του τὰ ἔργα τοῦ ΘεοῦἘγὼ πρέπει νὰ κάνω τὰ ἔργα ἐκείνου ποὺ μὲ ἔστειλε ἐν ὅσω εἶναι ἡμέρα· θὰ ἔλθῃ νύχτα, ὅταν κανεὶς δὲν θὰ μπορῇ νὰ ἐργασθῇὍσον καιρὸν εἶμαι εἰς τὸν κόσμον, εἶμαι τὸ φῶς τοῦ κόσμου».
ταν εἶπε αὐτά, ἔφτυσε χάμω καὶ ἔκανε πηλὸν μὲ τὸ φτύσιμο καὶ ἄλειψε τὸν πηλὸν ἐπάνω εἰς τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ καὶ τοῦ εἶπε, «Πήγαινε, πλύσου εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ», τὸ ὁποῖον μεταφράζεται ἈπεσταλμένοςἜφυγε λοιπὸν καὶ πλύθηκε καὶ ἐπέστρεψε βλέπων.
Οἱ γείτονες καὶ ἐκεῖνοι ποὺ    προηγουμένως τὸν ἔβλεπαν ὅτι ἦτο τυφλός, ἔλεγαν, «Δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ καθότανε καὶ ζητιάνευε;». Μερικοὶ ἔλεγαν ὅτι αὐτὸς εἶναι καὶ ἄλλοι ὅτι εἶναι κάποιος ποὺ τοῦ μοιάζει. Ἐκεῖνος ἔλεγε, «Ἐγὼ εἶμαι». Τοῦ εἶπαν τότε, «Πῶς ἄνοιξαν τὰ μάτια σου;». Ἀπεκρίθη ἐκεῖνοςἝνας ἄνθρωπος ποὺ ὀνομάζεται Ἰησοῦς ἔκανε πηλὸν καὶ μοῦ ἄλειψε τὰ μάτια καὶ μου εἶπε, «Πήγαινε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ πλύσου». Ὅταν ἐπῆγα καὶ πλύθηκα, ἀπέκτησα τὸ φῶς μου». Τότε τὸν ἐρώτησαν, «Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος;» καὶ αὐτὸς ἀπεκρίθη, «Δὲν ξέρω». Ὁδηγοῦν αὐτόν, τὸν ἄλλοτε τυφλόν, εἰς τοὺς Φαρισαίους. Ἦτο δὲ Σάββατον, ὅταν ἔκανε ὁ Ἰησοῦς τὸν πηλὸν καὶ ἄνοιξε τὰ μάτια του.

Τότε οἱ Φαρισαῖοι πάλιν τὸν ἐρώτησαν πῶς ἀπέκτησε τὸ φῶς του, αὐτὸς δὲ εἶπε, «Μοῦ ἔβαλε πηλὸν εἰς τὰ μάτια καὶ πλύθηκα καὶ βλέπω». Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους εἶπαν, «Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεόν, διότι δὲν τηρεῖ τὸ Σάββατον». Ἄλλοι ἔλεγαν, «Πῶς μπορεῖ ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς νὰ κάνῃ τέτοια θαύματα;». Καὶ ἔγινε διχασμὸς μεταξύ τους. Λέγουν πάλιν εἰς τὸν τυφλόν, «Σὺ τί λὲς γι’ αὐτὸν ἀφοῦ σοῦ ἄνοιξε τὰ μάτια;». Αὐτὸς εἶπε, «Εἶναι προφήτης».

Οἱ Ἰουδαῖοι δὲν ἤθελαν νὰ πιστέψουν ὅτι ἤτανε τυφλὸς καὶ ἀπέκτησε τὸ φῶς του, ἕως ὅτου φώναξαν τοὺς γονεῖς του καὶ τοὺς ἐρώτησαν, «Αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός σας, διὰ τὸν ὁποῖον λέτε ὅτι γεννήθηκε τυφλός; Πῶς λοιπὸν τώρα βλέπει;». Ἀπεκρίθησαν εἰς αὐτοὺς οἱ γονεῖς του, «Ξέρομεν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός μας καὶ ὅτι γεννήθηκε τυφλός. Πῶς ὅμως τώρα βλέπει, δὲν γνωρίζομενοὔτε ξέρομεν ποιός ἄνοιξε τὰ μάτια του. Αὐτὸς ἡλικίαν ἔχειἐρωτήσατέ τον· θὰ μιλήσῃ γιὰ τὸν ἑαυτόν του».

Αὐτὰ εἶπαν οἱ γονεῖς, του διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους, ἐπειδὴ οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν ἤδη συμφωνήσει νὰ γίνῃ ἀποσυναγωγὸς ὅποιος ὁμολογήσῃ ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός. Γι’ αὐτὸ οἱ γονεῖς του εἶπαν, «Ἡλικίαν ἔχειἐρωτήσατέ τον». Ἐφώναξαν τότε διὰ δευτέραν φορὰν τὸν ἄνθρωπον ποὺ ἤτανε τυφλὸς καὶ τοῦ εἶπαν, «Δόξασε τὸν ΘεόνἜμεῖς ξέρομεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἁμαρτωλός».

κεῖνος ἀπεκρίθη, «Ἐὰν εἶναι ἁμαρτωλός, δὲν ξέρω. Ἕνα πρᾶγμα ξέρω, ὅτι ἐνῷ ἤμουν τυφλὸς, τώρα βλέπω». Τότε πάλιν τὸν ἐρώτησαν, «Τί σοῦ ἔκαμε; Πῶς σοῦ ἄνοιξε τὰ μάτια;». Αὐτὸς τοὺς ἀπεκρίθη, «Σᾶς εἶπα ἤδη καὶ δὲν ἐδώσατε προσοχήν· γιατὶ θέλετε πάλιν νὰ τὸ ἀκούσετε; Μήπως θέλετε καὶ σεῖς νὰ γίνετε μαθηταί του;».
Τότε τὸν ἔβρισαν καὶ τοῦ εἶπαν, «Σὺ εἶσαι μαθητὴς ἐκείνου, ἐμεῖς εἴμεθα μαθηταὶ τοῦ Μωϋσέως. Ἐμεῖς ξέρομεν ὅτι εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐμίλησεν ὁ Θεός, ἀλλὰ γι’ αὐτὸν δὲν ξέρομεν, ἀπὸ ποῦ εἶναι».
 ἄνθρωπος τοὺς ἀπεκρίθη, «Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ ἐκπληκτικόνὅτι σεῖς δὲν ξέρετε ἀπὸ ποῦ εἶναι, καὶ ὅμως μοῦ ἄνοιξε τὰ μάτια. Ξέρομεν δὲ ὅτι τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὁ Θεὸς δὲν τοὺς ἀκούει, ἀλλ’ ἐὰν κανεὶς εἶναι θεοσεβὴς καὶ κάνῃ τὸ θέλημά του, ἐκεῖνον ἀκούει. Ποτὲ πρὶν δὲν ἀκούσθηκε ὅτι ἄνοιξε κάποιος τὰ μάτια τυφλοῦ ἐκ γενετῆςἘὰν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἦτο ἀπὸ τὸν Θεόν, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ κάνῃ τίποτε».

κεῖνοι τοῦ ἀπεκρίθησαν, «Σὺ γεννήθηκες ὁλόκληρος μέσα στὴν ἁμαρτίαν καὶ μᾶς διδάσκεις;». Καὶ τὸν ἔβγαλαν ἔξωἌκουσε ὁ Ἰησοῦς ὅτι τὸν ἔβγαλαν ἔξω καὶ ὅταν τὸν εὑρῆκε τοῦ εἶπε, «Πιστεύεις σὺ εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ;». Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος, «Καὶ ποιός εἶναι, Κύριε, γιὰ νὰ πιστέψω σ’ αὐτόν;». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε, «Τὸν ἔχεις ἰδῇ· εἶναι μάλιστα αὐτὸς ποὺ μιλεῖ μαζί σου». «Πιστεύω, Κύριε», εἶπε ἐκεῖνος καὶ τὸν προσκύνησε.
Χριστός Ανέστη!!!
TAG