Αναρτήθηκε από
...η Θεομητορική εορτή
του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου &
η γιορτή για την έναρξη της ελληνικής επαναστάσεως του 1821.
Μέσα στο πένθος και την κατήφεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ξεπροβάλει, προκλητικά θαρρείς, μια μεγάλη διπλή εορτή για όλους εμάς τους χριστιανούς, για όλη την Ορθοδοξία και για όλον τον ελληνισμό απ' άκρη σ' άκρη της υφηλίου. Και αυτή η διπλή γιορτή δεν είναι άλλη από την μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, αλλά και από την απαράμιλλης σημασίας γιορτή του ξεσηκωμού των Ελλήνων ραγιάδων για 500 χρόνια, κατά των Τούρκων κατακτητών τους.
Η Αγία του Χριστού Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα, 25η Μαρτίου, το χαρμόσυνο μήνυμα που επέδωσε ο Αρχάγγελος των καλών ειδήσεων Γαβριήλ στην Παναγία μας, "Ιδού νύν ευαγγελίζομαι χαράν μεγάλην..." για να καταλήξει "Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου". Την αρχική έκπληξη της Μαριάμ όταν αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, γρήγορα αντικατέστησε η χαρά όταν άκουσε τον Γαβριήλ να της λέει «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» για να λάβει ο Γαβριήλ ευθαρσώς την απάντηση της «Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου».
Όλοι εμείς οι χριστιανοί σήμερα μπορούμε να καταλάβουμε την σοβαρότητα του Θείου μηνύματος, όπου σε αυτό τελούνταν η ενανθρώπηση του λόγου του Θεού, άλλαζε ο ρους της ιστορίας, τελείωνε η Παλαιά Διαθήκη και ξεκινούσε η Νέα, γεφυρώνονταν το χάσμα του ουρανού που κατέβαινε στην γη, και όλα αυτά μέσα από το πρόσωπο και στο πρόσωπο της Θεοτόκου.
Η ζωή της Παναγία μας πριν τον Ευαγγελισμό της παραμένει στους περισσοτέρους χριστιανούς άγνωστη, όμως εμείς οι Ανθοκηπιώτες, έχοντας το "πατρικό" σπίτι της εδώ, την όμορφη κατακόμβη μας που προσωρινά εξυπηρετεί τις λατρευτικές μας ανάγκες, και χτίζοντας τώρα τον επάνω περίλαμπρο Ιερό Ναό των γονιών της, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, την γνωρίζουμε καλά και με την πρώτη ευκαιρία την αναφέρουμε είτε μέσω των ιερέων μας από το Άγιο Βήμα, ή μέσα από τα φυλλάδια που μοιράζονται κάθε Κυριακή στον ναό μας, ή μέσα από τα άρθρα της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, όπως και αυτό που τώρα διαβάζεται.
Αφού λοιπόν η παιδούλα Μαριάμ πέρασε τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής της με τους γονείς της, τον δικό μας Ιωακείμ και την δική μας Άννα, τους Δικαίους Θεοπάτορες και προγόνους του εγγονού τους Χριστού, κατόπιν παρεδόθη στην Εκκλησία από αυτούς σύμφωνα με το τάμα που έκαναν στο Θεό αν αποκτούσαν ένα παιδί από Αυτόν, παρέμεινε δε εκεί στα Άγια των Αγίων προστατευόμενη του ιερατείου τα επόμενα δώδεκα χρόνια, όπου σε ηλικία ένδεκα ετών έζησε την ορφάνια με τον θάνατο των γονιών της και λίγο αργότερα ο Αρχιερέας Ζαχαρίας, γνωρίζοντας από τα Εισόδια της ακόμα τον προορισμό της, αποφασίζει να την μνηστεύσει με τον Ιωσήφ, έναν μεσήλικα ενάρετο άνδρα, για να την βοηθήσει στο μέλλον που είχε επιφυλάξει ο Θεός για αυτήν και να την προστατεύσει μια και ήταν ένα άβγαλτο κοριτσόπουλο που δεν μπορούσε να γνωρίζει την πονηρία και την κακία του κόσμου έξω από τον ναό όπου ζούσε.
Έτσι ο Ιωσήφ την οδηγεί στην Ναζαρέτ και η Παναγία μας εκεί ευαγγελίζεται από χείλη Αγγέλου την αποστολή της, μια αποστολή που μπορεί να περιείχε μεγάλες χαρές βλέποντας τον Ιησού να ανδρώνεται και να προοδεύει, αλλά αργότερα θα είχε και μεγάλο,
αβάσταχτο πόνο αντικρίζοντας ως μάνα πια τον Υιό της σταυρωμένο να επιτελεί το δικό Του έργο, αυτό της Σωτηρίας όλου του κόσμου, αλλά τρεις ημέρες μετά και το χαρμόσυνο νέο της Ανάστασης Του.
Για αυτόν τον λόγο η Παναγία μας έχει τόσο εξέχουσα θέση στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, γιαυτό οι Συναξαριστές ανά τους αιώνες στόλισαν τα γραπτά τους με απίστευτα κοσμητικά επίθετα και οι υμνογράφοι εμπνευσμένοι από το Άγιο και γλυκό πρόσωπο της έγραψαν διθυραμβικούς ύμνους όπως και το σημερινό απολυτίκιο της εορτής του Ευαγγελισμού.
Και βέβαια να μην λησμονούμε τον δημοφιλέστερο ύμνο όλων των εποχών, όπως έχει χαρακτηριστεί, τον Ακάθιστο Ύμνο, που σήμερα το απόγευμα στις 7.30 με μεγάλη ευλάβεια και αγάπη στην Αγία Κόρη των προστατών μας, του Ιωακείμ και της Άννας, των γονιών της, θα ψάλλουμε στην δεύτερη στάση του, εδώ στην όμορφη ζεστή και φιλόξενη κατακόμβη του "σπιτιού" τους, που τώρα, αυτήν την στιγμή που μιλάμε, μεγαλόπρεπο και περίλαμπρο χτίζουμε ναό, αφιερωμένο στο όνομα τους για να στεγάσουμε την πίστη, τα όνειρα και τις ελπίδες μας.
Η Παναγία μας όμως δεν είναι μόνο δική μας προστάτης, αλλά και ολοκλήρου του Έθνους των Ελλήνων, ενός Έθνους ηρωϊκού αλλά και βασανισμένου, που μετά από 500 χρόνια σκλαβιάς στον τούρκο κατακτητή, την έβαλε μπροστάρισσα στους αγώνες του, την έκανε αρχηγό στις μάχες του, την ονόμασε ελευθερώτρια από τον ζυγό που το έπνιγε τόσους αιώνες και μάλιστα αποφάσισε να κηρύξει την επανάσταση του την ημέρα της εορτής της, την μεγαλύτερη από όλες, την ημέρα του Ευγγελισμού της, την 25η Μαρτίου του 1821, που καθώς η ημέρα αυτή προμηνύει την Σωτηρία του κόσμου από την Γέννηση του Υιού της και Χριστού μας, έμελλε να σηματοδοτήσει και την αρχή των αγώνων του Έλληνα ραγιά που σε λίγα χρόνια, λιγότερα από δέκα θα είχε πια την ανεξαρτησία του.
Να γιατί ο γνήσιος Έλληνας έχει για μάνα πρώτα την Παναγιά και μετά την πραγματική του μάνα, να γιατί ο γνήσιος Έλληνας κραδαίνει την σημαία του υπερήφανου Έθνους του, της γλυκιάς Ελλάδας και αυτήν την λαμπρή ημέρα την βάζει να κυματίζει στα μπαλκόνια του, να γιατί ο γνήσιος Έλληνας κάνει παρελάσεις και δακρύζει επιδεικνύοντας τους στρατιώτες λεβέντες της πατρίδας του, αλλά και τους υπερήφανους μαθητές των Σχολειών του και αυριανούς υπερασπιστές της πίστης του, που αμέσως μετά θα πάμε να καμαρώσουμε στην οδό Πολυτεχνείου, εδώ στην Νέα Ευκαρπία, οι άρχοντες του τόπου, ο κλήρος και ο λαός του τόπου μας, να γιατί ο Έλληνας, αλλά προσέξτε...ο γνήσιος Έλληνας, έρχεται του Ευαγγελισμού στην εκκλησιά του, χτυπά χαρμόσυνα τις καμπάνες, κάνει Δοξολογίες για τους ήρωες του, καταθέτει στεφάνια και προσκυνά την Παναγιά ως οδηγό στους αγώνες του.
Όλα αυτά τα στοιχεία είναι μέσα στον Έλληνα ριζωμένα, μπλεγμένα και δεμένα, η Ελλάδα και η Ορθοδοξία, το Έθνος και η Εκκλησία, ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι μας είναι μέσα στην ζωή μας ένα ευλογημένο και χωρίς άκρη κουβάρι που δεν μπορεί να νικηθεί από κανένα εχθρό, εσωτερικό ή εξωτερικό, όσο βέβαια παραμένει μπλεγμένο. Και αν αυτές τις μέρες ακούτε διαφόρους επισήμους και ανεπισήμους να μιλούν για τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα μας, για νόμους που πρέπει να ψηφιστούν από τους βουλευτές μας για να μην κάνουμε παρελάσεις, να μην επιδεικνύουμε την σημαία μας, να μην κάνουμε τον σταυρό μας, να μην έχουμε ήρωες, να μην έχουμε Αγίους, να μην γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους μας να μην πανηγυρίζουμε την στρατιά των Αγίων της Εκκλησίας μας, να μην έχουμε ιστορία και μάλιστα ηρωϊκή, αλλά να είμαστε Ευρωπαίοι και να ζούμε μέσα σε μια κοινωνία παγκοσμιοποιημένη και πανομοιότυπη, χωρίς ιδιαιτερότητες και διαφορές, να είμαστε δηλαδή μια ελεγχόμενη μάζα στις ορέξεις κάποιων κέντρων εξουσίας που μας θέλουν όλους ίδιους.
Ε, δεν μπορεί ο Έλληνας να είναι ίδιος με τον Γερμανό κατακτητή και τον βάρβαρο Τούρκο καταπατητή της χώρας του, δεν μπορεί να είναι ίδιος με τον Άγγλο που του έκλεψε την αρχαία κληρονομιά του όταν η πατρίδα του ήταν αδύναμη, δεν μπορεί να είναι ούτε Γάλλος, ούτε Ισπανός, ούτε Ιταλός ή Αμερικάνος, γιατί δεν ταιριάζει με όλους αυτούς. Ναι, να είναι Ευρωπαίος και να ζει μαζί με τους Ευρωπαίους σύμμαχους του ειρηνικά, ίσος μεταξύ ίσων, δεν μπορεί όμως να είναι Βούλγαρος, κλέφτης των κειμηλίων της Μακεδονίας του, Σκοπιανός σφετεριστής του ονόματος του τόπου του, ή Αλβανός που παρουσιάζει στους χάρτες την χώρα του μέχρι την Λάρισα, ή οτιδήποτε άλλο... και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν του το επιτρέπει η πλούσια ιστορία του, η καλή του η καρδιά, η χαρά που ακτινοβολεί από τον ήλιο του, δεν του το επιτρέπει η ιστορία του, η Μακεδονία του, η Θράκη, η Ήπειρος, η Πελοπόννησος και τα νησιά της πατρίδας του, δεν του το επιτρέπει η Κρήτη, η Ρόδος και η Κώς, η Κέρκυρα και η Ιθάκη, τα βουνά, οι κάμποι, οι πόλεις, τα χωριά του, δεν του το επιτρέπει η ελληνική καρδιά του.
Γιαυτό πολέμησε στις 25 Μαρτίου του 1821 ο ελληνικός λαός, για να είναι διαφορετικός, να είναι χριστιανός, να είναι περήφανος για το ελληνικό αίμα του και νομίζω πως αν και σήμερα-αύριο του ζητηθεί να πολεμήσει και πάλι, θα το κάνει για να υπερασπιστεί τα ήθη και τα έθιμα του, τις παραδόσεις και την πίστη του, την ιστορία, την χώρα του, την Ελλάδα του και μάλιστα να την παραδώσει στα παιδιά του περισσότερη και όχι λιγότερη. Η Παναγιά που σήμερα γιορτάζει να φυλάει εμάς και τα παιδιά μας...
Ζήτω οι αγώνες
των Ελλήνων ηρώων μας!!!
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου