Αναρτήθηκε από
Η παραβολή του καλού σπορέως
"ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ..."
Στα τρία χρόνια του δημόσιου κηρύγματός του, περιόδευε ο Χριστός από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, διδάσκοντας για το χαρμόσυνο άγγελμα της βασιλείας του Θεού. Κοντά του συγκεντρωνόταν πολύ κόσμος, και σε μια ανάλογη περίπτωση, τους είπε την εξής παραβολή:
«Βγήκε ο σπορέας για να σπείρει το σπόρο του. Καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα στα αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν’ ακούει, ας τα ακούει».
Οι μαθητές του τότε τον ρωτούσαν:
«Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;»
Εκείνος τους εξήγησε:
«Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού. Έρχεται ύστερα όμως ο διάβολος και τον υφαρπάζει από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα. Γι’ αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στα αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ’ αυτά και δεν καρποφορούν. Με το σπόρο που έπεσε σε γόνιμο έδαφος εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή».
Η παραβολή αυτή διασώζεται πρώτη από τους συνοπτικούς ευαγγελιστές και η Εκκλησία παραθέτοντάς την, κατά την έναρξη του ετήσιου αγιαστικού έργου της και μάλιστα την θεωρεί και ως επίσημη αρχή της κατηχητικής αποστολής της, αφού η Κυριακή του σπορέως σηματοδοτεί με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και την έναρξη των κατηχητικών Σχολείων στις Ενορίες της, θέλει να τονίσει ότι ο Χριστός και η Εκκλησία ως προέκτασή Του, είναι ο μοναδικά σίγουρος δρόμος για τον αγιασμό και τη λύτρωση των ανθρώπων.
Γιατί όμως ο Ιησούς δίδασκε με παραβολές, δηλαδή με αλληγορικές ιστορίες από την καθημερινή ζωή, και δεν ξεκαθάριζε από την αρχή ερμηνευτικά τα λεγόμενά του;
Για τρεις κυρίως λόγους:
*Καταρχάς, απαιτείται όχι ορθολογιστική προσέγγιση στις αλήθειες του Θεού, αλλά πίστη και εμπιστοσύνη στο θέλημά του.
*Κατά δεύτερον, γιατί οι εικόνες μένουν πολύ περισσότερο στο νου, κάνουν εντύπωση και προσπαθεί κανείς με ιδιαίτερο ζήλο να καταλάβει τι εννοούν.
*Και κατά τρίτον, γιατί δεν ήθελε ο Κύριος να παρεξηγήσουν οι Ιουδαίοι και οι Ρωμαίοι τα λεγόμενά του και να θεωρήσουν είτε ότι είναι πολιτικοθρησκευτικός μεσσίας είτε ότι κινδυνεύει η Ρώμη από έναν επίδοξο σφετεριστή της βασιλείας της.
Ο Χριστός συχνά πρόσθετε στο τέλος των λόγων του το: «Όποιος έχει αυτιά για ν’ ακούει, ας ακούει». Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται θεολογική δεκτικότητα στους ακροατές του θείου λόγου και ότι ευθύνη για τη σωτηρία του έχει ο καθένας προσωπικά, που δίδει ή δεν δίδει την πρέπουσα σημασία στην αποκάλυψη της αλήθειας δια Χριστού Ιησού.
Γιατί δεν απέδωσε όμως πολύ στην πράξη η χριστιανική διδασκαλία, 2.000 χρόνια μετά τον Χριστό, και γιατί παρατηρούνται ακόμη μίση, έχθρες και διεθνείς συρράξεις; Σε αυτήν την ερώτηση απαντά η συγκεκριμένη παραβολή. Ο Κύριος θέλει να διδάξει ότι το ποιος θα δεχθεί και ποιος θα υλοποιήσει το θέλημα του Θεού, δεν εξαρτάται από τη διδασκαλία Του που είναι μοναδική, ούτε μόνο από την αξία και εργατική προσφορά του διδάσκαλων που όρισε, ποιμένες, αρχιερείς και ιερείς της Εκκλησίας Του, που και αυτοί με την σειρά τους επέλεξαν τα λαϊκά στελέχη, τους βοηθούς τους, κατηχητές και κατηχήτριες, ιεραποστόλους της σύγχρονης Εκκλησίας Του, αλλά κυρίως από το "ποιόν", την ψυχοσύνθεση, τη σκληρότητα ή όχι, τον εγωισμό ή την ταπείνωση, την αδιαφορία ή την θέληση και ελευθερία του αποδέκτη του μηνύματος, που μπορεί να είναι Ιουδαίος ή Εθνικός, πιστός ή άπιστος, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα.
Αποκαλύπτει ακόμη ο Χριστός ότι οι απόστολοι, αλλά και οι μαθητές Του, και οι κληρικοί και οι διδάσκαλοι σε όλες τις εποχές, δεν θα έχουν πάντοτε επιτυχίες στα ακροατήριά τους, αλλά και αποτυχίες στο έργο τους, στενοχώριες και διώξεις. Δεν θα πρέπει επομένως να αποθαρρύνονται, αλλά να αφήνουν την τελευταία λέξη και ενέργεια στο Θεό, τον μόνο που γνωρίζει τα άδηλα βάθη των ψυχών, αλλά και την λεπτομερή κατάληξη της ιστορίας. Εξάλλου, ο σπόρος που έπεσε σε γόνιμο έδαφος και αυξήθηκε και απέδωσε εκατό φορές περισσότερο, σημαίνει ότι το έργο της Εκκλησίας θα αποδώσει πολύ, και περισσότεροι είναι εκείνοι που θα σωθούν παρά εκείνοι που θα χαθούν.
Η Κυριακή του καλού σπορέως όμως, μεταφορικά αλλά και ουσιαστικά έχει να κάνει και με το κατηχητικό έργο της Εκκλησίας, δηλαδή τον Λόγο του Θεού που πρώτα ακούγεται στις εκκλησιές μας και κατόπιν ερμηνεύεται ή καλύτερα διδάσκεται ή ακόμα καλύτερα αναλύεται στα κατηχητικά σχολεία, ο σπόρος του καλού Σπορέως, του Χριστού μας, που πρώτα σπέρνει και κατόπιν καλλιεργεί στις ψυχές μας με απώτερο σκοπό την σωτηρία μας. Γιαυτό και έχει επιλεγεί η Κυριακή αυτή από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, να είναι και επίσημα η ημέρα έναρξης των Κατηχητικών Συνάξεων σε όλες τις Ενοριακές Νεανικές Εστίες των Ιερών Ναών όλης της Ελλάδος, το νέο ξεκίνημα για τον καινούργιο χρόνο που απλώνεται μπροστά μας, το κατηχητικό έτος 2014-2015.
Στην δική μας Ενορία, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, την έναρξη των κατηχητικών Συνάξεων κάθε χρονιά την γιορτάζουμε ιδιαιτέρως με κάθε μεγαλοπρέπεια και ενθουσιασμό.
Για φέτος μάλιστα ετοιμάσαμε για την ημέρα αυτή, το Σάββατο 11 του Οκτώβρη του 2014, μια όμορφη γιορτή που θα ξεκινήσει το πρωΐ στις 9.30 με Θεία Λειτουργία ειδικά για τα παιδιά, εκτός του Αγίου Βήματος στο σολέα του ναού, μια "εκπαιδευτική" Θεία Λειτουργία που θα μπορούν όλα τα παιδιά του κατηχητικού μας, αγόρια και κορίτσια, να παρακολουθήσουν τον ιερέα να τελεί το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας μπροστά τους και με ψάλτες τα ίδια τα κορίτσια του μέσου κατηχητικού μας, με την καθοδήγηση των κατηχητριών τους, μετά θα ακολουθήσει ο καθιερωμένος Αγιασμός για την έναρξη της νέας κατηχητικής χρονιάς και ο π. Χρυσόστομος Τελίδης, ο Λειτουργός μας και υπεύθυνος της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, θα μας μιλήσει για την διδασκαλία του Χριστού και για την σπορά του Λόγου Του από τους μαθητές και τους Αποστόλους Του, και κατόπιν από όλους εμάς, Αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς, ιεραποστόλους, κατηχητές, δασκάλους και γονείς, μέχρι τις μέρες μας.
Αμέσως μετά το σκηνικό θα αλλάξει και ο σολέας του ναού μας θα μετατραπεί από τόπο Θυσίας του Χριστού μας, σε τόπο χαράς και διασκέδασης, σε μια όμορφη αυτοσχέδια θεατρική σκηνή όπου τα παιδιά μας θα απλώσουν το καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο τους έχοντας ετοιμάσει με την βοήθεια των κατηχητών τους διάφορα σκετς για να μας ψυχαγωγήσουν και κατόπιν θα προβληθεί ένα μικρό βιντεάκι που θα περιέχει όλα τα κατορθώματα και τις σκανδαλιές μας από την προηγούμενη κατηχητική χρονιά.
Ένα μικρό κέρασμα θα περιμένει όλα τα παιδιά των κατηχητικών μας και μια ευλογία από τον ιερέα μας, ένα μικρό προσευχητάρι για να πάρουν τα παιδιά στο σπίτι τους, που περιέχει όλες τις καθημερινές προσευχές που πρέπει να γνωρίζουν, και μετά παιχνίδι και χαρά έξω στο μεγάλο και όμορφο προαΰλιο του ναού μας... μέχρι τελικής πτώσεως.
Σας περιμένουμε όλους στην γιορτή μας,
και σας ευχόμαστε από καρδιάς,
καλή και ευλογημένη κατηχητική χρονιά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου