Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η Δ΄ Μ Α Τ Θ Α Ι Ο Υ ( Ματθ. η΄ 5-13 ) "Η Θεραπεία τοῦ δούλου τοῦ ἑκατοντάρχου"

*αναδημοσίευσις του περσινού άρθρου της ιστοσελίδος μας, 

του Σαββάτου της 20ης Ιουλίου 2013.

 "Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου

 ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς".

     Είναι γνωστό ότι από τη στιγμή που άρχισε ο Χριστός να κηρύττει στον κόσμο προσήλθαν στην πίστη Του άνθρωποι ποικίλης προέλευσης και κοινωνικής τάξης. Από βορρά και νότο, από ανατολή και δύση καθώς και από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Εργάτες και ποιμένες, έμποροι και δικαστικοί, αγράμματοι και εγγράμματοι, σοφοί και φιλόσοφοι πίστεψαν και τάχτηκαν κάτω από το λάβαρο του Χριστιανισμού.

    Μεταξύ αυτών προσήλθαν και ορισμένοι Ρωμαίοι στρατιωτικοί οι οποίοι πίστεψαν και σώθηκαν. Οι πρώτοι μάλιστα αναφέρονται στις σελίδες του Ευαγγελίου και ήταν εκατόνταρχοι, δηλαδή θα λέγαμε λοχαγοί με την σημερινή ορολογία. Ο ένας ήταν ο εκατόνταρχος Κορνήλιος ο οποίος αναφέρεται στο βιβλίο των πράξεων των Αποστόλων και διδάχθηκε τη χριστιανική αλήθεια από τον Απόστολο Πέτρο. Ο άλλος είναι ο επικεφαλής της φρουράς του Σταυρού στο Γολγοθά ο οποίος πίστεψε και είπε ότι «αληθώς Θεού υιός ην ούτος» Ο  τρίτος είναι ο αναφερόμενος από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο οποίος παρακάλεσε τον Κύριο να θεραπεύσει τον υπηρέτη του.

     Η πίστη των εκατοντάρχων αυτών αξίζει ιδιαίτερης προσοχής, γιατί ο βαθμός, το αξίωμα και η θέση που κατείχαν άνθρωποι με τέτοια δύναμη και επιρροή, έκαναν συνήθως, αλλά συνεχίζουν και στις μέρες μας, στην σημερινή εποχή, την ψυχή τους σκληρή, εγωϊστική και υπερήφανη. Τα γαλόνια δίνουν την ψευδαίσθηση ότι αυτός που τα φορά αποτελεί κάτι ξεχωριστό από τους άλλους, και βγάζουν τον άνθρωπο  καμιά φορά από τα μέτρα της ευγένειας και της ανθρωπιάς. Κάτω δε από τις συνθήκες αυτές, πολλές φορές τον απομακρύνουν από την Εκκλησία και κινδυνεύει να χάσει ακόμα και την ψυχή του. 

     Οι αξιωματούχοι αυτοί του Ευαγγελίου δεν είχαν προσβληθεί από το πάθος της υπερηφάνειας  και του εγωισμού αλλά φρόντισαν να διατηρηθούν ταπεινόφρονες άνθρωποι. Ιδιαίτερα ταπεινός φάνηκε ο εκατόνταρχος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Όταν ο Κύριος προθυμοποιήθηκε  να  επισκεφθεί  το  σπίτι  του  για να θεραπεύσει τον υπηρέτη του, δεν θεώρησε τον  εαυτό  του  άξιο τέτοιας τιμής  και  του είπε  ότι δεν  είμαι  άξιος να  σε  δεχθώ  στο  σπίτι  μου.

     Η ειλικρινής αυτή ταπεινοφροσύνη του εκατόνταρχου είναι πράγματι αξιοσημείωτη, γιατί ήταν αυθόρμητη  και προερχόταν από  το γνήσιο περίσσευμα της καρδιάς του. Όπου υπάρχει πραγματική ταπεινοφροσύνη έρχεται η χάρη του Θεού και μαζί της όλες οι αρετές.  Η ταπεινοφροσύνη του εκατόνταρχου βαθμολογήθηκε από τον Κύριο με άριστα και μάλιστα ποικιλοτρόπως, γιατί  και  ο υπηρέτης  του θεραπεύθηκε με το λόγο του Χριστού, και ο  ίδιος επαινέθηκε για την πίστη του και έγινε παράδειγμα για  μίμηση  στις  επερχόμενες  γενεές.

     Έγινε παράδειγμα προς μίμηση σε όλους, ιδιαίτερα δε σε όσους έχουν κάποιο αξίωμα και κινδυνεύουν να το πάρουν επάνω τους όπως λέει ο λαός. Όμως έχουμε παρεξηγήσει την έννοια του αξιώματος. Το αξίωμα προσδίδει σαφώς κύρος και αναγνωρισιμότητα, όμως περισσότερο πρέπει να θεωρείτε ως ευθύνη  και ως μέγα χρέος προς τον συνάνθρωπο μας. 

     Στην καθημερινότητα μας θα δούμε ανθρώπους να πέφτουν θύματα από συνανθρώπους τους με εξουσία, που με το παραμικρό αξίωμα ξεχνούν την ανθρωπιά τους και το χρησιμοποιούν προς ίδιο όφελος χωρίς να υπολογίζουν κανένα και τίποτα. Οι πάσης φύσεως αξιωματούχοι όλων των εποχών, μα ιδιαιτέρως της σημερινής εποχής της αναλγησίας και της περιφρόνησης του αδυνάτου, πρέπει να αισθάνονται υπηρέτες των υφισταμένων τους, και ότι τους έταξε ο Θεός στη διακονία αυτής της εξουσίας. Δεν πρέπει κανείς να κάνει κατάχρηση της εξουσίας, γιατί ο μοναδικός εξουσιαστής του σύμπαντος είναι ο Θεός ο Οποίος δημιούργησε τα πάντα και κατευθύνει, κυβερνά, και τρέφει τον κόσμο.

     Μέσα από την οικονομική και κοινωνική κρίση, επιτρέψτε μου και φανερή κρίση των αξιών, που περνά η χώρα μας τώρα και που δημιούργησαν άνθρωποι παρασυρμένοι από φανταχτερά αξιώματα και υπέρμετρη δύναμη, πολιτικοί, βουλευτές, άνθρωποι ψηλά ιστάμενοι, εκατόνταρχοι της δικής μας εποχής, που όπως αποδείχθηκε δεν είχαν αξίες και ιδανικά παρά μόνο ακόρεστη δίψα για περισσότερη δύναμη και ακόμα πιο πολλά αξιώματα και πλούτο, οδηγώντας την Ελλάδα, την χώρα που τους ανέδειξε, με τα καμώματα τους στον διεθνή εξευτελισμό και την υποβάθμιση, μέσα λοιπόν από αυτήν την κατήφεια  και την έλλειψη αξιών, μας έδειξε ο Θεός πως μακριά από την αγάπη Του, απομονωμένοι από τις διδασκαλίες του Χριστού και τα δικά Του διδάγματα, τα αξιώματα καταστρέφουν την ψυχή μας και οδηγούν τον άνθρωπο σε μονοπάτια ολισθηρά και επικίνδυνα. 

     Είναι λοιπόν ευνόητο ότι κάθε άνθρωπος ανήκει στο Θεό, ανεξάρτητα αν έχει αξίωμα ή όχι, και γι' αυτό αποζητούμε και παρακαλούμε να έλθει η Βασιλεία του Θεού επί της γης. Στη βασιλεία του Θεού και στην απόλυτη δικαιοσύνη Του, καταργείται κάθε αρχή και εξουσία, και όλοι, ίσοι μεταξύ μας τότε θα ομολογήσουμε ότι «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός». 

 Αμήν.