Αναρτήθηκε από
"...καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ
πάντα τὰ ἔθνη..."
Πῶς μποροῦμε ἆραγε νὰ κερδίσουμε τὴν αἰωνιότητα; Τὸ ἔχουμε σκεφτεῖ; Γιατὶ ἡ αἰωνιότητα κερδίζεται μὲ ἁπλᾶ πράγματα. Τὸ εἶπε ἄλλωστε σήμερα ὁ Χριστὸς στὸ κείμενο τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. "...ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε...". Ποιὰ λοιπὸν εἶναι αὐτὰ τὰ ἁπλᾶ πράγματα ποὺ θὰ ζητήσει ἀπὸ ἐμᾶς ὁ δίκαιος κριτής; Μὰ, ἂν δώσαμε ψωμὶ καὶ τροφὴ στὸν πεινασμένο· ἕνα ποτήρι νερὸ στὸ διψασμένο· ἕνα ροῦχο στὸν γυμνό, μιὰ φιλοξενία στὸν ξένο. Ἂν κάναμε μιὰ ἐπίσκεψη στὸν ἄρρωστο καὶ στὸν φυλακισμένο...
Αὐτὸ εἶναι τὸ κατώτερο ὅριο, στὸ ὁποῖο περιορίζεται ὁ κριτής μας, από αυτό το όριο θα επηρεαστεί η κρίσις του, που θα γίνει χωρίς οικονομικά ή κοινωνικά ή και άλλα κριτήρια μπροστά Του, όπου δεν θα μπορέσουμε να ποῦμε δικαιολογίες όπως, πολύ θέλαμε ν᾿ ἀγαποῦμε, μὰ δὲν μπορούσαμε, γιατὶ εἴμασταν φτωχοί, ή πολύ θα θέλαμε να μοιράστουμε την περιουσία μας με τους συνανθρώπους μας που είχαν την ανάγκη μας, μα δεν είχαμε τον χρόνο για να ασχοληθούμε μαζί τους, καὶ έτσι καταφέραμε νὰ μείνουμε ἀναπολόγητοι και χωρίς επιχειρήματα και τελικά να ἀκούσουμε τὴν καταδίκη μας από τον Θεό, αφού δεν πράξαμε τίποτε από αυτά τα απλά πράγματα που μας ζήτησε.
Πόσο λίγα καὶ πόσο ἁπλᾶ μᾶς ζητοῦνται! Καὶ πόσο πολλὰ καὶ πόσο πλούσια μᾶς χαρίζονται! Ἡ αἰωνιότητα, ἡ βασιλεία Του! Καὶ ἐμεῖς νὰ ᾿μαστε ἐκεῖ, μαζί Του, τιμημένοι καὶ μακάριοι, δοξασμένοι και στεφανωμένοι! Ὥστε μὲ αυτά τα λίγα πράγματα που μας ζητήθηκαν θὰ κερδίσουμε τὸν παράδεισο καὶ πάλι μὲ τα λίγα πράγματα ποτ τελικά δεν κάναμε θὰ πέσουμε στὴν κόλαση!
Καὶ ὅλα ἐτοῦτα τὰ λίγα καὶ τὰ ἁπλᾶ εἶναι τὸ δίκαιο καὶ τὸ σωστὸ ποὺ πρέπει νὰ πράξουμε. Αὐτὸ ἄλλωστε διάλεξε καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ μᾶς ἄφησε ὡς παρακαταθήκη. Νὰ ζήσουμε μὲ δικαιοσύνη, ν᾿ ἀγωνιζόμαστε γι᾿ αὐτὴν καὶ νὰ προσπαθοῦμε γιὰ τὴν ἐπικράτησή της. Ὅμως ὁ Χριστὸς προχώρησε ἀκόμη πιὸ πέρα καὶ πρόσθεσε ὅτι, γιὰ νὰ ὑπάρχει δικαιοσύνη, πρέπει νὰ ὑπάρχει πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα ἀγάπη. Εἰδεμὴ μόνο ἡ δικαιοσύνη μπορεῖ νὰ καταντήσει ἀδικία καὶ σκληρότητα, ὅπως ἀκριβῶς συνέβαινε μὲ τοὺς Φαρισαίους. Αὐτοὶ μπορεῖ νὰ εἶχαν καὶ νὰ γνώριζαν τὸ δίκαιο, ὅμως στεροῦνταν ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἔλεος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους.Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία, ἐτοῦτες τὶς Κυριακὲς ποὺ μᾶς πλησιάζουν πρὸς τὴν περίοδο τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μᾶς παρουσιάζει τὸ Θεὸ τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ ἐλέους.
Φιλάνθρωπος καὶ ἀγαθὸς ὁ Θεός! Ἀκούει μὲ συμπάθεια τὴν προσευχὴ τῶν ταπεινῶν, δέχεται μὲ ἀγάπη καὶ στοργὴ τὴν μετάνοια τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ παρέχει τὴ συγγνώμη καὶ τὸ ἔλεός Του σ᾿ ὅποιον τὸ ζητήσει.Προχωρώντας δὲ σήμερα, Κυριακὴ τῆς κρίσεως, προβάλλεται ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν εἶναι μονάχα φιλάνθρωπος καὶ ἀγαθός, μὰ καὶ κριτής, ποὺ κρίνει μὲ δικαιοσύνη. Ἔτσι, ἂν στὴν πρώτη Του παρουσία στὴ γῆ, ἔδωσε ὡς παρακαταθήκη τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης, τώρα στὴ δεύτερη παρουσία Του, κρίνει μὲ δίκαιο καὶ φιλάνθρωπο τρόπο.
Κρίνοντας λοιπὸν μὲ δικαιοσύνη, ἄλλους τοποθετεῖ δεξιά Του καὶ ἄλλους ἀριστερά, ἀνάλογα πῶς ἔπραξαν καὶ πῶς πορεύτηκαν στὴ ζωή τους μὲ γνώμονα τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης. Γιατὶ τελικὰ «ἡ ἀγάπη εἶναι ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ Προφῆτες», ὅπως ἔχει τονίσει μὲ ἔμφαση ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Καὶ ἐτούτη ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι λόγος μόνο, ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸ στόμα, σκορπίζει καὶ χάνεται. Μὰ εἶναι καθαρὸ αἴσθημα στὴν καρδιὰ καὶ πράξη φιλαδελφίας.
Καὶ ὡς τέτοιο γεγονὸς μπορεῖ νὰ ὑλοποιηθεῖ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι μονάχα γιὰ τοὺς δυνατοὺς καὶ τοὺς πλουσίους· αὐτοὺς δηλαδὴ ποὺ μποροῦν καὶ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν νὰ δώσουν.Γιατὶ ὁ Χριστός, δίνοντας τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης, δὲν ἔκανε τέτοιο διαχωρισμό, μήτε φόρτωσε τὴν ἀγάπη μὲ δυσβάστακτα βάρη γιὰ τοὺς πολλούς. Ἀλλὰ τὴν ἔδωσε σὲ ὅλους στὸ μέτρο τῶν δυνατότήτων τους. Ἀφοῦ τελικά, ὅλοι μποροῦν νὰ δώσουν τὸ λίγο καὶ τὸ ἁπλό.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ἀσφαλῶς εἶναι ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία· ἀγαθότητα καὶ εὐσπλαγχνία. Μὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ δίκαιος κριτής. Καὶ ἦλθε μὲ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἔδωσε τὴ ζωή του ὁλόκληρη γι᾿ αὐτόν. Ἀλλὰ ὡς δίκαιος ὀφείλει νὰ ἀποδώσει καὶ τὸ δίκαιο· νὰ ἀμείψει αὐτὸν ποὺ ἐργάσθηκε σκορπίζοντας ἀγάπη καὶ νὰ δικάσει ἐκεῖνον ποὺ ἔκρυψε τὸ δῶρο Του, τὸ ἀπαξίωσε καὶ τὸ ἔκανε ἄχρηστο. Ὅμως ἐτούτη ἡ κρίση τοῦ Χριστοῦ εἶναι φιλάνθρωπη. Ἐπειδὴ δὲν πραγματώνεται μὲ θεϊκὰ κριτήρια, γιατὶ τότε κανένας μας δὲν θὰ σωζόταν. Ἀλλὰ εἶναι στὰ ἀνθρώπινα μέτρα, γι᾿ αὐτὸ εἶναι σωτήρια.
Ἂν λοιπὸν μᾶς δίνει θάρρος καὶ ἐλπίδα ἡ φιλανθρωπία Του· ἂν μᾶς στηρίζει ἡ ἀγάπη Του καὶ τὸ ἔλεός Του, τότε καλὸ θὰ εἶναι γιὰ μᾶς νὰ μᾶς φοβίζει ἡ θεία δικαιοσύνη Του. Αὐτὸ βέβαια, ὄχι ὡς μιὰ τρομοκρατία, ἀλλὰ ὡς φρένο στὸν κατήφορό μας καὶ χαλινάρι στὶς ἀποκοτιές μας.
Και η εκκλησιαστική περίοδος του Τριωδίου, που ήδη διανύουμε ,είναι η πιο κατάλληλη για να νοιώσουμε την κρίση που επίκειται και να κάνουμε αυτά τα λίγα και και τα απλά που μας ζητούνται "...ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με..."
Καλή και ευλογημένη Κυριακή!!!
Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περίπου τον 80 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς, ονόματι Παγκράτιος και Θεοδώρα, όπου και είχαν φυλακιστεί διότι ήταν Χριστιανοί. Ο Άγιος Πολύκαρπος βαπτίστηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία, περίπου 20 χρονών. Υπήρξε μαθητής του Ευαγγελιστού Ιωάννου, ο οποίος και τον χειροτόνησε Επίσκοπο Σμύρνης. Ο Άγιος, διακρινόταν για την μεγάλη του σωφροσύνη, την αυστηρότητα του ήθους του, αλλά και την ολόψυχη αφοσίωσή του στη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Ωστόσο δεν παρέλειπε να επιτελεί και τα Eπισκοπικά του καθήκοντα με Aποστολικό ζήλο. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των Χριστιανών επί αυτοκρατορίας Αντωνίου Πίου, ο ανθύπατος της Μικράς Ασίας Στάτιος Κοδράτος συνέλαβε τον Άγιο Πολύκαρπο, και τον... διέταξε να απαρνηθεί την πίστη του στο Χριστό και να Τον βλασφημήσει δημόσια. Τότε, ο Άγιος με μεγάλο θάρρος του απάντησε ότι υπηρετεί τον Χριστό 86 χρόνια χωρίς καθόλου να Τον αδικήσει. Πώς θα μπορούσε τώρα να Τον βλασφημήσει και να Τον αρνηθεί; Ο ανθύπατος τότε διέταξε να τον ρίξουν στη φωτιά, από την οποία βγήκε ανέγγιχτος διότι η φωτιά σχημάτισε γύρω από το σώμα του Αγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρίς να τον αγγίξει. Τότε, οι βάρβαροι τον αποκεφάλισαν. Το Ιερό σώμα του ρίχτηκε στη φωτιά, όπου οι πιστοί αργότερα συνέλεξαν τα Ιερά Λείψανά του.
Έτσι, μαρτυρικά, ο Άγιος Πολύκαρπος, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο στις 23 Φεβρουαρίου το 167 μ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου