ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΘ' (Γ' ΛΟΥΚΑ) "19/10/205" [Λουκά ζ' 11 - 16] "Η Ανάστασις του υϊού της χήρας της Ναΐν" & Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ(1904-1908).

Ε ί δ η σ ι ς :

Λόγω του προσκυνήματος της Ενορίας μας στην Κέρκυρα και στον Άγιο Σπυρίδωνα αυτό το Σαββατοκύριακο της 18ης & 19ης Οκτωβρίου 2025, ανεβάζουμε από σήμερα τις αναρτήσεις μας του Σαββάτου και της Κυριακής. Εσείς ευχηθείτε μας με την βοήθεια και την χάρη του Θεού, με το καλό να πάμε και να επιστρέψουμε από την Κέρκυρα και να φέρουμε πίσω στις αποσκευές μας τις ευλογίες του Αγίου Σπυρίδωνα, που μας περιμένει στο νησί του. 

Καλό προσκύνημα σ' όσους έρθουν μαζί μας και...

...Καλό Σαββατοκύριακο σ' όλους !!!

"Νεανίσκε, σοί λέγω, εγέρθητι."

      Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη  από το 7ο κεφάλαιο του Κατά Λουκάν Ιερού Ευαγγελίου. Στους στίχους αυτούς περιγράφεται η ανάσταση του γιου μιας χήρας από την πόλη της Ναΐν, η οποία βρίσκεται νοτιοδυτικά και όχι πολύ μακριά από την πόλη της Καπερναούμ όπου βρισκόταν προηγουμένως ο Ιησούς Χριστός. 

     Φεύγοντας, λοιπόν, ο Ιησούς Χριστός από την πόλη της Καπερναούμ, όπου είχε θεραπεύσει τον δούλο του εκατοντάρχου, έρχεται στην πόλη της Ναΐν μαζί με αρκετούς μαθητές του και πολύ κόσμο που τον ακολουθούσε. 

      Καθώς πλησίαζαν στην είσοδο της πόλης συνάντησαν μια νεκρική πομπή που μετέφερε ένα νεαρό νεκρό. Ο νεαρός αυτός ήταν ο μονάκριβος γιος μιας μάνας, η οποία ήταν χήρα. Όταν είδε τη σκηνή αυτή ο Κύριος ευσπλαχνίστηκε τη χήρα αυτή και της είπε να μην κλαίει. Ακολούθως προχώρησε προς το νεαρό και αφού ακούμπησε τη σορό, του είπε: «Νεαρέ σε διατάζω να σηκωθείς». 

       Αμέσως ο νεκρός σηκώθηκε και άρχισε να μιλάει. Τότε ο Κύριος τον παρέδωσε στη μητέρα του. Όλοι όσοι βρισκόντουσαν εκεί κυριεύτηκαν από μεγάλο δέος και δόξαζαν

"Η Ανάστασις του γιού της χήρας της Ναΐν"

τον Θεό, λέγοντας ότι εμφανίστηκε μεγάλος προφήτης ανάμεσά μας και ο Θεός ήρθε να σώσει το λαό του. Αυτή η φήμη για τον Ιησού, διαδόθηκε σ ολόκληρη την Ιουδαία και τα περίχωρα της.

     Το θαύμα αυτό της ανάστασης του γιού της χήρας στη Ναΐν μας το περιγράφει μόνο ο Ευαγγελιστής Λουκάς και εντάσσεται στη Γαλιλαϊκή δράση του Ιησού Χριστού. Μέσα από το θαύμα αυτό, αλλά και γενικότερα μέσα από όλα τα θαύματα του Ιησού Χριστού, αποκαλύπτεται στους ανθρώπους η θεότητα του αλλά και η εξουσία σε όλη την κτίση ακόμα και στον θάνατο. Φαίνεται ακόμη η έναρξη της βασιλείας του Θεού, αλλά και το σχέδιο για τη σωτηρία των ανθρώπων.

"Η Ανάστασις της κόρης του Ιαείρου"

      Ο Ιησούς Χριστός κατά την επί γης παρουσία του, επιτέλεσε τρία θαύματα που αφορούν ανάσταση νεκρών.   Ανέστησε το γιό της χήρας στη Ναΐν, την κόρη του αρχισυναγώγου Ιαείρου, και τον φίλο του τον Λάζαρο. Το μεγαλύτερο όμως από όλα τα θαύματα που επιτέλεσε και που έχει ιδιαίτερη σημασία και για τον καθένα από εμάς, είναι η Ανάσταση του ιδίου του Ιησού Χριστού, με την οποία μας ελευθέρωσε από τα δεσμά του θανάτου και μας χάρισε την αιώνια ζωή.

      Ένα σημαντικό πράγμα που πρέπει να παρατηρήσουμε και στις τρεις αναστάσεις νεκρών που έκανε ο Ιησούς Χριστός, είναι η δύναμη και η εξουσία του κατά του θανάτου.

"Η Ανάστασις του Λαζάρου"

Αυτό μας φανερώνει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο οποίος ήρθε στον κόσμο για να σώσει τον άνθρωπο. 

        Οι παρευρισκόμενοι εκεί όταν είδαν τον νεκρό ν’ ανασταίνεται και να μιλάει, έλεγαν ότι «προφήτης μέγας εγήγερτε εν ημίν»  Αυτό μας δείχνει ότι γνώριζαν την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης, και τις δύο νεκραναστάσεις που προηγήθηκαν. Η μία από τον προφήτη Ηλία, ο οποίος ανέστησε τον υιό της χήρας στα Σάρεττα της Συδονίας (Γ’ Βασ. 17, 20-23) και η άλλη από τον προφήτη Ελισσαίο, ο οποίος ανέστησε τον γιό της Σωμανίτισας (Δ’ Βασ. 4, 33-36). Αυτές όμως οι νεκραναστάσεις από τους προφήτες έγιναν αφού προηγήθηκε θερμή προσευχή προς τον Θεό. Οι νεκραναστάσεις που επιτέλεσε ο Ιησούς Χριστός έγιναν με τη δική του εξουσία γι' αυτό και προκαλούσαν το φόβο ανάμεσα στο πλήθος.

        Μέσα από το σημερινό Ευαγγέλιο, μπορούμε να δούμε την διάσταση που έχει ο θάνατος και κατ’ επέκταση ο πόνος ο οποίος προκαλείται μέσα απ΄ αυτόν. 

"Η Ανάστασις του Κυρίου"

Βλέπουμε την χήρα μάνα να πλήττεται για δεύτερη φορά από το θάνατο, αφού προηγουμένως είχε ξαναζήσει το θάνατο του συζύγου της. Αυτό όμως σιγά σιγά κατάφερε να το ξεπεράσει, έχοντας ως παρηγοριά τον μονογενή υιό της. Τώρα που χάνει κι αυτόν, ο πόνος είναι αβάσταχτος. 

         Μπορούμε ν’ αντιληφθούμε το δράμα που περνά αυτή η γυναίκα, βλέποντας και σήμερα μανάδες που χάνουν τα παιδιά τους. Έχουμε συνηθίσει τα παιδιά να κηδεύουν τους γονείς τους. Αρκετές φορές όμως βλέπουμε να συμβαίνει το αντίθετο, οι γονείς να κηδεύουν τα παιδιά τους και να βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτή την απαρηγόρητη κατάσταση. 

        Αυτή η συνάντηση του Ιησού Χριστού με τη νεκρική πομπή και τη τελική έκβαση της πορείας, δηλαδή την ανάσταση του νεκρού νέου, φανερώνει τη νίκη της ζωής κατά του θανάτου. Ο Ιησούς Χριστός, είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Η εκφορά του νεκρού από την πόλη, φανερώνει τη νίκη του θανάτου πάνω στον άνθρωπο, η οποία αποτελεί μια παρά φύση κατάσταση. Η κατάσταση αυτή λαμβάνει τέλος, όταν συναντηθεί μαζί με την πηγή της ζωής, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Εκεί ο θάνατος παύει να υπάρχει και επικρατεί η ζωή.

Η Ανάστασις του Χριστού μας οδηγεί
και στην δική μας Ανάσταση.

       Ο πόνος και ο θάνατος αποτελούν δεδομένα, τα οποία είναι αδύνατο να τ’ αποφύγουμε. Δεν τα απέφυγαν ούτε η Παναγία μας κάτω από τον Σταυρό, ούτε οι Απόστολοι και μαθητές του Χριστού μας, αλλά μαζί με την Παναγία μητέρα Του "έζησαν" τον θάνατο Του, στενοχωρήθηκαν, έκλαψαν λύγισαν και πόνεσαν για την απώλεια, όμως παράλληλα περίμεναν και το μαντάτο της Ανάστασης Του, όπως ακριβώς τους το υποσχέθηκε ο Κύριος τους.    

     Κάποια στιγμή της ζωής μας όλοι θα βρεθούμε, λοιπόν, αντιμέτωποι μ’ αυτά τα δεδομένα. Η παρουσία όμως του Ιησού Χριστού στη ζωή μας, μαλακώνει τον πόνο που προκαλεί ο θάνατος, και η Εκκλησία Του βρίσκεται πάντα κοντά στον πιστό, κοντά στον ενορίτη, στον συνάνθρωπο, εκείνες τις δύσκολες στιγμές για να απαλύνει, μέσω των ιερέων της και του εκκλησιαστικού Τυπικού της, και να θεραπεύσει εν καιρώ τις πληγές από την έλλειψη των οικείων μας, γιατί η Εκκλησία του Κυρίου μας, αποτελεί την πηγή της ελπίδας και την βεβαιότητα της Ανάστασης. Αυτή η εμπειρία της Ανάστασης, οδηγεί στην υπέρβαση του θανάτου. 

     Αυτό που απομένει σ’ όλους εμάς, είναι με πίστη και εμπιστοσύνη

να αναθέτουμε την ζωή μας στα χέρια του Δημιουργού μας, να είμαστε κοντά στην Εκκλησία του Χριστού μας και στα Μυστήρια της, την Θεία Ευχαριστία κάθε Κυριακή και γιορτή, την συχνή Θεία Κοινωνία, το Μυστήριο της Εξομολόγησης και της Μετανοίας, την Ελεημοσύνη στους συνανθρώπους μας που την έχουν ανάγκη, και τέλος να προσευχόμαστε...να προσευχόμαστε διαρκώς, αρχικά για τους εαυτούς μας, αλλά και τους οικείους μας, όλους τους αδελφού μας, "ζώντες τε και κεκοιμημένους", μέχρι την ημέρα της επανασύνδεσης μας και της κοινής αναστάσεως μας.

Καλή Ανάσταση αδελφοί μου!!!

"Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ"

Η σημερινή ημέρα όμως, η  Κυριακή φέτος της 19ης Οκτωβρίου 2025, η 1η Κυριακή μετά τον θάνατο του Παύλου Μελά, συμπίπτει και με την ημέρα που η πατρίδα μας εορτάζει την "Ημέρα του Μακεδονικού Αγώνος", μια ακόμα πτυχή της πολυτάραχης νεότερης ελληνικής ιστορίας μας, που έβγαλε όπως πάντα ότι καλύτερο, μα και ότι χειρότερο είχε μέσα της, παλεύοντας για την ελευθερία της, τα ιδανικά της, την σημαία, την Πίστη της, τα ήθη και τα έθιμα της...την ύπαρξη της !!! όπου σε αυτήν την πτυχή της ιστορίας της θα δούμε ήρωες όπως τον Παύλο Μελά και τόσους άλλους γνωστούς και άγνωστες αγωνιστές της Μακεδονίας μας, αλλά θα δούμε και προδότες και δωσίλογους. Όμως αυτήν την τόσο σημαντική ημέρα, την "Ημέρα του Μακεδονικού Αγώνα" από το 1904 έως το 1908, η ιστοσελίδα μας θα την καλύψει εκτενέστερα σε άρθρο της που θα ακολουθήσει αργότερα μέσα στην ροή των αναρτήσεων της. Προς το παρόν αυτό που χρειάζεται να πούμε μέσα στο κυριακάτικο αυτό άρθρο μας είναι πως...

   ...η Ημέρα του Μακεδονικού Αγώνα τιμάται κάθε χρόνο στην Μακεδονία και την Θράκη την πρώτη Κυριακή μετά την 13η Οκτωβρίου, ημέρα θανάτου του Παύλου Μελά το 1904, σύμφωνα με το Βασιλικό Διάταγμα 157 της 25/2/1969 (ΦΕΚ 46/11.3.1969)

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025

Κυριακή γ΄ Λουκᾶ 

(Λουκ. ζ΄ 11-16)

Πρωτότυπο κείμενο:

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπορεύετο ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συν­επορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς. ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε· καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι. καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγον­τες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση:

Εκείνο τον καιρό, πήγε ο Ιησούς σε μια πόλη που λεγόταν Ναΐν. Μαζί του ήταν αρκετοί μαθητές του και πολύ πλήθος. Την ώρα που πλησίαζαν στην πύλη της πόλης, έβγαζαν έναν νεκρό, τον μονάκριβο γιο μιας μάνας, που μάλιστα ήταν χήρα. Κόσμος πολύς από την πόλη τη συνόδευε. Όταν είδε τη χήρα ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε: «Μην κλαίς». Έπειτα προχώρησε, ακούμπησε τη σορό, και αφού στο μεταξύ αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν, είπε: «Νεαρέ, σε διατάζω να σηκωθείς». Ο νεκρός ανακάθισε κι άρχισε να μιλάει. Ο Ιησούς τότε τον παρέδωσε στη μητέρα του. Όλους τους κυρίευσε δέος και δόξαζαν τον Θεό: «Μεγάλος προφήτης», έλεγαν, «εμφανίστηκε ανάμεσα μας!» και: «Ο Θεός ήρθε να σώσει τον λαό του!».