Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἱερωσύνης στολισμόν, περιβαλλόμενος σοφέ, κατὰ τὸν νόμον τοῦ Θεού, ὁλοκαυτώματα δεκτά, ἱεροπρεπῶς προσενήνοχας Ζαχαρία· καὶ γέγονας φωστήρ, καὶ θεατὴς μυστικῶν, τὰ σύμβολα ἐν σοί, τὰ τῆς χάριτος, φέρων ἐκδήλως πάνσοφε, καὶ ξίφει ἀναιρεθεὶς ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ, Χριστοῦ Προφῆτα, σὺν τῷ Προδρόμῳ, πρέσβευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Σ χ ό λ ι ο ν :
Δε θα πρέπει να τον μπερδεύουμε με τον προφήτη (...λεγόμενο μικρό προφήτη !!!) ενδέκατο στη σειρά των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης που εορτάζεται στις 8 Φεβρουαρίου.
θα θυμηθούμε αναφέροντας τα ιστορικά γεγονότα εκείνα της εμφάνισης του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στον Ζαχαρία, της Συλλήψεως και αργότερα της Γεννήσεως του Τιμίου Προδρόμου και πολλά άλλα στοιχεία από την ζωή μέχρι και τον θάνατο του.
Εμείς οι Ανθοκηπιώτες, το Δίκαιο ζευγάρι αυτό του Ζαχαρία και της Ελισάβετ της, μητέρας του Τιμίου Προδρόμου, τους ευλαβούμαστε έτι περισσότερο μιάς και πολύ ταιριάζει ο βίος τους με τους δικούς μας Αγίους και Θεοπάτορες, τους Δικαίους Ιωακείμ και Άννα, μιας και οι ιστορίες της Συλλήψεως και της Θεοτόκου Παναγίας μας αλλά και του Ιωάννου του Προδρόμου ομοιάζουν αφού και η Αγία Άννα και η Αγία Ελισάβετ ήταν σε προχωρημένη ηλικία και απέκτησαν παιδί με θαυματουργικό τρόπο και κατόπιν παρεμβάσεως του Θεού και με αγγελιοφόρο τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους, και ας δούμε τα γεγονότα, τα οποία και βρίσκουμε τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, μιας και το πρόσωπο του Τιμίου Προδρόμου, αλλά και αυτό της Παναγίας μας, αλλά και των γονέων του, Ζαχαρία και Ελισάβετ, μα των γονέων της Θεοτόκου, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας, βρίσκονται ακριβώς στην διαχωριστική εκείνη γραμμή που χωρίζει την εκκλησιαστική ζωή σε πρό Χριστού και σε μετά Χριστόν εποχή, ή για να ακριβολογούμε, βρίσκονται στο σημείο εκείνο όπου ενώνεται-γεφυρώνεται η Παλαιά με την Καινή Διαθήκη.Ο Ζαχαρίας υπηρετούσε στον Ναό, όταν του συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός. Ενώ βρισκόταν στα Άγια των Αγίων και πρόσφερε τη θυσία του θυμιάματος, παρουσιάστηκε μπροστά του άγγελος Κυρίου και του είπε:
Μη φοβάσαι, Ζαχαρία. Άκουσε ο Θεός την προσευχή σου. Η γυναίκα σου, η Ελισάβετ, θα γεννήσει γιο και θα τον ονομάσεις Ιωάννη. Η γέννησή του θα είναι χαρά για σένα αλλά και για πολλούς ανθρώπους. Αυτό το παιδί θα γίνει σπουδαίος άνθρωπος, αναγνωρισμένος από τον ίδιο τον Κύριο. Θα έρθει πριν από τον Μεσσία και θα ‘χει δύναμη προφητική. Θα ετοιμάσει τις καρδιές των ανθρώπων, για να δεχθούν τον Σωτήρα.
«Και πώς θα βεβαιωθώ γι’ αυτό;» αμφέβαλε ο Ζαχαρίας.
«Εγώ είμαι γέρος κι η γυναίκα μου σε προχωρημένη ηλικία».
Κι ο άγγελος απάντησε:
Είμαι ο Γαβριήλ και μ’ έστειλε ο Θεός να σου αποκαλύψω το σχέδιό Του. Αφού όμως θέλεις σημάδι, σου λέω ότι θα μείνεις βουβός μέχρι την ημέρα που θα πραγματοποιηθούν όσα σου είπα. Κι αυτό θα είναι και η τιμωρία σου, επειδή δεν πίστεψες στα λόγια μου.
Ο άγγελος Γαβριήλ του αποκάλυψε λοιπόν ότι θα μείνει κωφάλαλος μέχρι να γεννηθεί το παιδί, δηλαδή στην Γενέθλιον ημέρα του Τιμίου Προδρόμου.
Έξω ο λαός περίμενε τον ιερέα και απορούσαν γιατί αργοπορούσε τόσο μέσα στον Ναό. Όταν τέλος βγήκε, δεν μπορούσε να μιλήσει. Με νοήματα τους εξήγησε ότι του είχε συμβεί κάτι συγκλονιστικό. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, η Ελισάβετ έμεινε έγκυος.
Όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες της εγκυμοσύνης της, η Ελισάβετ γέννησε αγόρι. Την όγδοη ημέρα μαζεύτηκαν όλοι οι συγγενείς και φίλοι, για να δώσουν το όνομα στο παιδί. Όλοι ήθελαν να το ονομάσουν Ζαχαρία. Η μητέρα του παιδιού, φωτισμένη απ’ τον Θεό, είπε πως έπρεπε το όνομά του να είναι Ιωάννης. Όλοι απόρησαν, επειδή τέτοιο όνομα δεν υπήρχε στην οικογένεια. Ρώτησαν και τον πατέρα του παιδιού, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν βουβός. Εκείνος ζήτησε να του δώσουν μια πλάκα κι έγραψε επάνω: «Ιωάννης».Αμέσως λύθηκε η γλώσσα του προφήτη Ζαχαρία κι άρχισε πάλι να μιλά καθαρά και να υμνεί και να δοξάζει τον Θεό, που τόσο τον ευεργέτησε. Φωτισμένος μάλιστα από το Άγιο Πνεύμα προφήτευσε ότι ο Θεός θα φανεί σαν Φως στις ψυχές των ανθρώπων που βρίσκονται στη σκιά και το σκοτάδι της αμαρτίας. Αυτό το Φως θα οδηγήσει τους πιστούς στον δρόμο της ειρήνης.
Η φαινομενική τιμωρία, θεράπευσε την απιστία του Ζαχαρία. Και όταν ακόμη ο Θεός επισκέπτεται τους ανθρώπους και με δοκιμασίες και θλίψεις, δεν αναιρεί τις σωτήριες υποσχέσεις Του και δεν αποσύρει το έλεός Του από το πλάσμα Του.Βέβαια, η χάρη αυτή έγινε από το Θεό στο Ζαχαρία, διότι της ήταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταὶς ἐντολαὶς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος» (Κατά Λουκά, 1,6.). Ήταν, δηλαδή, δίκαιος, άμεμπτος από κάθε σοβαρή ενοχή μπροστά στο Θεό και ζούσε σύμφωνα με της της εντολές και τα παραγγέλματα του Κυρίου.
Ο καιρός περνούσε και ο Ιωάννης μεγάλωνε στο σώμα και δυνάμωνε στο πνεύμα. Κι έμενε μακριά από τον κόσμο, άγνωστος, μέχρι την ώρα που ο Θεός θα τον παρουσίαζε στον ισραηλιτικό λαό.
Τον Προφήτη Ζαχαρία τον βλέπουμε επίσης και στα Εισόδια της Θεοτόκου, την οποία στα τρία της χρόνια την πρόσφεραν στον Ναό, όπως ακριβώς έταξαν στον Θεό αν τους δώσει παιδί , οι δικοί μας, ο Ιωακείμ και η Άννα, οι Άγιοι Θεοπάτορες. Τον καιρό εκείνο, ήταν αρχιερέας ο Ζαχαρίας, ο Προφήτης και πατέρας του Προδρόμου. Αυτός μόλις είδε την Παναγία, την αναγνώρισε αμέσως. Στάθηκε και της είπε πολλά εγκώμια. Μετά γύρισε και στους γονείς της και τους είπε:
«Πάρε Ἀρχιερέα, τήν θυγατέρα μου. Μᾶλλον τήν θυγατέρα τοῦ Θεοῦ. Δέξου τήν καθαρή καί ἀμόλυντη καί ὑψηλότερη τῶν οὐρανῶν. Βάλτην μέσα στό Ναό γιατί ἐκεῖ της ἀξίζει νά κατοικῆ. Ἁγία εἶναι, σέ καθαρό τόπο τοποθέτησε τήν στά χέρια τοῦ Θεοῦ παράδωσε τήν σέ τόπο ἅγιο βάλτην ν’ ἁγιάση. Πάρε, Ζαχαρία, τήν κόρη μου, καί ἀφιέρωσε την στό Ναό...
...γ ι α τ ί ἔ τ σ ι τ ή ν τ ά ξ α μ ε».
Ο Ζαχαρίας επίσης κατά τον καιρό της βρεφοκτονίας προστάτεψε τον γιό του Ιωάννη, νήπιο τότε δυόμισι ετών και τη γυναίκα του κρύβοντας τους σε ένα σπήλαιο που ήταν πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό.
Αυτή ήταν η δεύτερη αιτία, που προκάλεσε τη δολοφονία του από Ιουδαίους τον κατεδίωξαν ώς το εσωτερικό του ναού.
Εκεί τον εφόνευσαν μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, στον τόπο όπου είχε ορίσει να στέκεται η Παρθένος μετά την θεοτοκία της. Το αίμα του κύλησε έως το εσωτερικό του θυσιαστηρίου, μαρτυρώντας ενώπιον του Θεού την μιαιφονία των Εβραίων. Οι ιερείς ενταφίασαν το σώμα του στον τάφο των πατέρων του, στα Ιεροσόλυμα.Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει και ο 13ος Κανόνας του αγίου Πέτρου Αλεξάνδρειας, εν'ω από το γεγονός αυτό και εξής στον ναό των Ιεροσολύμων έλαβαν χώρα σημεία και τέρατα, που προεμήνυαν την προσεχή κατάργηση της λατρείας και του Νόμου. Οι ιερείς έπαυσαν να έχουν οπτασίες θεοπέμπτων αγγέλων και τους αφαιρέθηκε το χάρισμα της προφητείας. Δεν μπορούσαν πλέον να δώσουν χρησμό από το Δαβήρ (άδυτο του ναού), ούτε να ρωτήσουν στο εφούδ (άμφιο του Ααρών) και να διασαφηνίσουν στον λαό τα δυσνόητα σημεία της Αγίας Γραφής.
Το λείψανο του προφήτη Ζαχαρία βρέθηκε στα χρόνια του Θεοδοσίου του νέου το 409, στο χωριό Κοφάρ της Ελευθερούπολης στην Παλαιστίνη, από κάποιο άνθρωπο πού ονομαζόταν Καλήμερος.
Φορούσε λευκό ένδυμα, μίτρα χρυσή στο κεφάλι και σανδάλια χρυσά στα πόδια όπως βρισκόταν στο θυσιαστήριο, όταν λειτουργούσε στον Θεό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Δοσίθεος στη Δωδεκάβιβλο. Το Ιερό λείψανο του Προφήτη Ζαχαρία βρίσκεται τώρα στην Ιταλία, όπως λέει ο Ιεροσολύμων Νεκτάριος στο έργο του περί της αρχής του Πάπα αντιρρήσεως.
Η εύρεση του Ιερού Λειψάνου του Προφήτη Ζαχαρία εορτάζεται από την Εκκλησίας μας την 11η Φεβρουαρίου. Την ίδια ημέρα ορισμένοι Συναξαριστές αναφέρουν ότι μαζί με την προαναφερθείσα εύρεση των λειψάνων του Προφήτη Ζαχαρία, εορτάζουμε και την εύρεση λειψάνων του Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ. Κατά πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε.
*...παρακάτω δείτε μέσα από το Ευαγγέλιο των εορτών του Τιμίου Προδρόμου, που εορτάζεται την 23η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, την ιστορία των γεγονότων εκείνων με τον Προφήτη Ζαχαρία που υπάρχουν στην σημερινή ανάρτηση μας, όπως ακριβώς μας τα περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, σε αρχαίο κείμενο αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...
(Λουκ. α΄ 1-25, 57-68, 76, 80)
Καὶ εἶπε Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; Ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα. Καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν.
Κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἐζοῦσε κάποιος ἱερεύς, ὀνομαζόμενος Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τοῦ Ἀβιὰ καὶ εἶχε γυναῖκα ἀπὸ τὰς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦτο Ἐλισάβετ. Ἦσαν καὶ οἱ δύο δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διότι ἐζοῦσαν ἄμεμπτον βίον σύμφωνα πρὸς ὅλας τὰς ἐντολὰς καὶ τὰς διατάξεις τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶχαν ὅμως παιδί, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα καὶ ἦσαν καὶ οἱ δύο προχωρημένης ἡλικίας.Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν αἱ ἡμέραι τῆς ἱερατικῆς του ὑπηρεσίας, ἔφυγε διὰ τὸ σπίτι του. Ὕστερα ἀπὸ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἡ Ἐλισάβετ, ἡ γυναῖκά του, ἔμεινε ἔγκυος καὶ ἔκρυβε τὸν ἑαυτόν της ἐπὶ πέντε μῆνας καὶ ἔλεγε, «Αὐτὸ μοῦ ἔκανε ὁ Κύριος κατὰ τὰς ἡμέρας, ποὺ ἐνδιαφέρθηκε νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων».
θα θυμηθούμε και πάλι, αναφέροντας τα ιστορικά γεγονότα εκείνα της Συλλήψεως και αργότερα της Γεννήσεως του Τιμίου Προδρόμου, εμείς οι Ανθοκηπιώτες, τους δικούς μας Αγίους και Θεοπάτορες, τους Δικαίους Ιωακείμ και Άννα, μιας και οι ιστορίες της Συλλήψεως και της Θεοτόκου Παναγίας μας αλλά και του Ιωάννου του Προδρόμου ομοιάζουν αφού και η Αγία Άννα και η Αγία Ελισάβετ ήταν σε προχωρημένη ηλικία και απέκτησαν παιδί με θαυματουργικό τρόπο και κατόπιν παρεμβάσεως του Θεού και με αγγελιοφόρο τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.
ς πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους, και ας δούμε τα γεγονότα, τα οποία και βρίσκουμε τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, μιας και το πρόσωπο του Τιμίου Προδρόμου, αλλά και αυτό της Παναγίας μας, αλλά και των γονέων του, Ζαχαρία και Ελισάβετ, μα των γονέων της Θεοτόκου, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας, βρίσκονται ακριβώς στην διαχωριστική εκείνη γραμμή που χωρίζει την εκκλησιαστική ζωή σε πρό Χριστού και σε μετά Χριστόν εποχή, ή για να ακριβολογούμε, βρίσκονται στο σημείο εκείνο όπου ενώνεται-γεφυρώνεται η Παλαιά με την Καινή Διαθήκη.
φωνὴ αὐτή, ποὺ ἦταν ὁ Ἰωάννης, γεννήθηκε μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Ὁ Πατέρας του Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου, ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκά του ἦταν στείρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ ἄκουγε;
Γνωρίζουμε πως η Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού μας, δεν εορτάζει την γέννηση των Αγίων της αλλά την κοίμηση τους, υποδηλώνοντας έτσι ευθαρσώς την εσωτερικότητα της Πίστης μας σε αντίθεση με την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία που στην πορεία της δικής της αποκομμένης ιστορίας με το Σχίσμα των δύο εκκλησιών, το 1054, έδωσε περισσότερη βαρύτητα στην εκκοσμίκευση της λατρείας της, μέχρι και τις μέρες μας. (Η Σύναξις του Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου)
*24 Φεβρουαρίου
(Η 1η & 2η εύρεση της Τίμιας Κεφαλής του)
*25 Μαΐου
(Η 3η εύρεση της Τίμιας Κεφαλής του)
*24 Ιουνίου
(Το Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου)
*29 Αυγούστου
(Η Αποτομή της Τίμιας Κεφαλής του)
*23 Σεπτεμβρίου
(Η σύλληψις του από την μητέρα του Αγία Ελισάβετ).
Η τιμή στο πρόσωπο του Τιμίου Προδρόμου από την Εκκλησία μας και η σπουδαιότητα της παρουσίας του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού και Προφήτου, στην ζωή και στο έργο του ιδρυτού της και Χριστού μας, αλλά και η σημαντικότητα στην μετέπειτα ιστορία της, είναι φανερή και εκφράζεται εκτός από τις έξι αυτές εορτές του και με την παρουσία της αγιογραφημένης εικόνος του στα τέμπλα όλων των Ορθοδόξων Ναών, ακριβώς δίπλα από τον Ιησού, ενώ η αναφορά του στο τέλος κάθε ακολουθίας του τυπικού της Εκκλησίας μας, δηλώνει επίσης αυτήν την τιμή, αλλά και την αγάπη του λαού του Θεού, που τον έχει κατατάξει στην καρδιά του "πρώτον τη τάξει" μετά την Παναγία μας και μητέρα του Χριστού μας.
.jpg)





.jpg)
.jpg)
.jpg)

.jpg)
.jpg)


.png)


.png)













Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου