Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ & ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ.

                         Το Απολυτίκιο 
του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

  Ήχος δ'

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τα ψυχάς ημών.

      Λόγω της ιδιαίτερης αγάπης όλων των Ευκαρπιωτών μας στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο, μιας και Ιερό Ναό του χτίσαμε αρχικά εδώ στον ευλογημένο αυτό τόπο όταν πρωτοήρθαμε, για να δημιουργηθεί η Νέα Ευκαρπία πια, 

και χρόνια αργότερα του ξαναχτίσαμε ακόμα πιο όμορφη και μεγαλόπρεπη εκκλησιά και προστάτη μας τον ανακηρύξαμε, ενώ Πανήγυρη τελούμε προς τιμήν του κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στην γιορτή του, την 23η του μηνός Απριλίου, και αν η εορτή του πέσει πριν το Πάσχα, τότε τον πανηγυρίζουμε την Δευτέρα της Διακαινησίμου Εβδομάδος, αφιερώνουμε αυτήν την σημερινή μας ανάρτηση στον δικό μας Άγιο, τον Άγιο Γεώργιο, τον Καβαλάρη και Τροπαιοφόρο. 

      Η φετινή χρονιά βρήκε τον Άγιο μας να εορτάζεται κανονικά την 23 Απριλίου 2020, ημέρα Πέμπτη. Όμως τραγικά βρήκε και την χώρα μας, την όμορφη Ελλάδα μας, μα και ολάκερο τον κόσμο εν μέσω πανδημίας μιας ύπουλης, "ανίερης" και "ασεβής" αρρώστιας, μιας νόσου που ανέτρεψε όλα τα σχέδια και τις προσδοκίες των ανθρώπων, απομονώνοντας τους μέσα στα σπίτια τους, πλένοντας σχολαστικά τα χέρια τους, με τον φόβο της διασποράς του κορονοϊού, covid-19, έτσι τον ονόμασαν, μια ξενική λέξη που τρομοκρατεί εδώ και δυο μήνες περίπου την υφήλιο, ενώ εδώ η πατρίδα μας που επηρεάστηκε λιγότερο από όλον τον πλανήτη και έγινε παράδειγμα προς μίμηση για άλλους λαούς μιας και είχε τα λιγότερα κρούσματα και θανάτους παγκοσμίως, θύματα αρκετά όμως για να διχαστεί ο λαός της, από τις υπερβολικές και μονομερείς αποφάσεις σχετικά με την Λατρεία και την Εκκλησία μας, απαγορεύοντας το Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου μας και κλείνοντας τις εκκλησιές του για αυτούς, που με ιδρώτα, θυσίες και αίμα, πολλές φορές, έχτισαν μόνοι του, επιτρέποντας μόνο τους ιερείς μόνους μέσα σε αυτές να τελούν τις πασχαλιάτικες και αναστάσιμες Ακολουθίες.
        Και το σημαντικότερο, στέρησε από τον Ορθόδοξο Χριστιανό το δικαίωμα της συμμετοχής του στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, αφαιρώντας το ζωοποιό οξυγόνο που τον κρατά στην ζωή, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ειδικά αυτές τις ημέρες, ακυρώνοντας...όχι την Πίστη του, αφού αυτή είναι ριζωμένη στην Ορθόδοξη καρδιά του, η οποία και αποκαλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και ιδιαίτερα στην Ανάσταση του Σωτήρος Ιησού Χριστού, αλλά την ισοτιμία που νόμιζε ότι απολάμβανε μέσα στην ίδια του την χώρα, έναντι άλλων λαών και άλλων θρησκειών, που πρόσφατα ήρθαν χωρίς νομιμοποίηση στην χώρα μας.
         Δικαιωμάτων που νόμισε ότι κατείχε ως βαπτισμένος χριστιανός από το Σύνταγμα του, που όμως και αυτό "προσαρμόστηκε" κατά το δοκούν για την "δημόσια υγεία", δυο λέξεις που πολύ εξυπηρέτησαν τους έχοντες εξουσία πάνω στην ψυχική μας υγεία που φυλλορροεί, βρίσκοντας ενωμένους τους πολίτες της χώρας μας στην μάχη με τον λοιμό και την πανδημία, αλλά βαθιά διχασμένους τους χριστιανούς αυτού του τόπου, από την αδράνεια των εκκλησιαστικών ηγετών της, ή τις ατελείωτες συζητήσεις τους για το αυτονόητο, δηλαδή αν η Θεία Κοινωνία μεταδίδει και τον κορονοϊό μαζί με την Θεία Χάρη, ιεράρχες που εν μέρει στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και εν τέλει προκάλεσαν τον πλήρη εξευτελισμό της Ελλαδικής Εκκλησίας, 
που θα μπορούσε να ζητήσει και να πάρει με αποφασιστικότητα και αγώνα...γιατί όχι, καλύτερα μέτρα Λατρείας και όχι να κλειδώσει στους Ιερούς Ναούς του λαού του Θεού, τους ιερείς της, που με ευλάβεια, υποδειγματικά προσευχήθηκαν τις "αποκαλυπτικές" αυτές ημέρες για το ποίμνιο της Ενορίας τους (για να μην παρεξηγούμε, δεν εννοώ ότι έπρεπε να βγουν οι πιστοί στους δρόμους, ή να πάνε στις εκκλησιές του και να συχρωτιστούν επικίνδυνα, αλλά με λίγη φαντασία, με ποιμαντική μέριμνα, ευθιξία και συλλογική αποφασιστικότητα, να απαιτήσουν για το ποίμνιο τους να αναπνεύσει με λίγο περισσότερο "οξυγόνο" για να μπορέσει να επιβιώσει...και να είναι υγιές, πνευματικά και σωματικά. 
       Φοβάμαι πως όταν όλο αυτό τελειώσει, πρώτα ο Θεός, και οι ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας, και επιμένω στο Ελλαδικής, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν έγινε το ίδιο και στην υπόλοιπη Ορθοδοξία, όπου οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες λειτούργησαν με γνώμονα εκτός από την Υγεία και την Πίστη και οι πολιτικοί ηγέτες τους ακολούθησαν, ζητήσουν από τους πιστούς και πάλι να γεμίσουν τους μεγαλόπρεπους, τεράστιους και πολυτελείς Ιερούς Ναούς τους, που ήδη σήμερα βρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας από τα τεράστια έξοδα, τις οικογένειες των εργαζομένων τους που συντηρούν για όσο ακόμα μπορούν, αλλά και τα λειτουργικά έξοδα, που συνεχίζουν να τρέχουν στους άδειους Ναούς τους χωρίς καμιά κρατική υποστήριξη,  και τότε όλοι αυτοί οι γραφικοί, παράξενοι, ευέξαπτοι πολλές φορές, αγνοί όμως και μεγαλόψυχοι, λαϊκοί, Ιερείς και Αρχιερείς, που είδαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, αυτοί θα τους γυρίσουν την πλάτη, και θα σας εξηγήσω παρακάτω.
        Επειδή όταν έπρεπε να αρθρώσουν επίσημο λόγο, θεολογικό, θρησκευτικό, λατρευτικό, εκείνοι πρότειναν την υπακοή, απομονώνοντας εδάφια συγγραμμάτων Μεγάλων Πατέρων, που τελικά όλοι κάναμε...με στενοχώρια αλλά κάναμε, και μετά κλείδωσαν τις εκκλησιές χωρίς ιδιαίτερη διαπραγμάτευση, με "θεοσεβούμενους" επιδημιολόγους, με εκπροσώπους υπουργούς πολιτικής προστασίας, που δεν εκπροσωπούσαν όμως, όπως είδαμε, και εμάς τους χριστιανούς, με "σοφιστές" δημοσιογράφους "πανεπιστήμονες"...ενίοτε και "μεγαλοθεολόγους" από δαύτους, κριτές και επικριτές, έτοιμους να στήσουν λαϊκά...αν μπορούσαν και Συνοδικά, δικαστήρια, και τους ιεράρχες μαςνα σιωπούν ή και να τους σιγοντάρουν, για τους ανυπάκουους, "εγκληματίες" Ιερείς και μερικούς Αρχιερείς, που με τα περιπολικά έξω από τις εκκλησιές τους, αυτοί, "παράνομα", άφηναν μια χαραμάδα, ένα παράθυρο στην λαχτάρα του χριστιανού να εκκλησιαστεί...
έστω και για λίγο, κοινώνησαν και μερικούς "ανυπόμονους", αψήφισαν τις διαταγές Κράτους και Εκκλησίας και χτύπησαν τις καμπάνες, άφησαν να ηχήσουν και τα μεγάφωνα των εκκλησιών το "Χριστός Ανέστη", επιτρέποντας βέβαια σε κάποιους τον σκανδαλισμό, ενίοτε και την ρουφιανιά υποδεικνύοντας ή καταδίδοντας τον ιερέα ή τον γείτονα τους ως "εγκληματία", ή "δολοφόνο" όπως κατά το σύνηθες μας αποκαλούν τον τελευταίο καιρό, στην τοπική αστυνομία, και τέλος ήταν όλοι αυτοί, που, ενώ το Ανέσπερο Ιεροσολυμίτικο Άγιο Φώς του Παναγίου Τάφου έκανε επτά ώρες να έρθει από τους Αγίους Τόπους, αυτοί το μετέφεραν κρυφά μέσα σε μισή ώρα απ' άκρη σ'άκρη της πατρίδας μας, και αυτό ξεχύθηκε και άναψε με ένα διαφορετικό "Δεύτε λάβετε Φώς", τα καντήλια και της τελευταίας εκκλησιάς και του πιο απόμακρου παρεκκλησίου του τόπου μας, ενώ σήμερα ακόμα οι ηγέτες μας νομίζουν πως μας το κρύβουν, για να μην κολλήσουμε τάχα τον δικό τους "κορονοϊό", σκεπτόμενοι αυτοί το "δημόσιο καλό" και όλοι εμείς οι "τρελοί" το "δημόσιο κακό". Τι καιρούς ζούμε Θεέ μου!!! 
          Και θα τους πουν λοιπόν όλοι αυτοί ότι, κατά την περίοδο του "Μένουμε σπίτι", ήταν υπέροχοι και τους θαύμασαν από τηλεοράσεως το Άγιο Πάσχα, τους απόλαυσαν και από το διαδίκτυο στην Ανάσταση, όπως μάλιστα τους υπόδειξαν οι ίδιοι οι ιεράρχες τους να κάμουν, και σε όλους τους νεοχριστιανούς αυτούς, τους άρεσε αυτή η νέα οπτική. Τώρα, ύστερα, αργότερα, όταν...στην μετά την "Μένουμε σπίτι " εποχή, ίσως όλοι αυτοί μας ζητήσουν, μετά την τόσο μεγάλη επιτυχία και τα νούμερα ακροαματικότητας και τηλεθέασης, να συνεχίσουμε να πρωταγωνιστούμε στην δική μας τηλεοπτική αυτή σειρά, και μπορεί, αν μάλιστα κάτι δεν κάνουμε καλά, μπορεί και να αλλάξουν το κανάλι με το τηλεκοντρόλ τους. 
           Το διακύβευμα της επόμενης ημέρας για όλην την ανθρωπότητα...όσο ανθρώπινη μπορεί να είναι πια αυτή, τόσο για την οικονομία, την κοινωνία, αλλά πιστέψτε με και για την Ελλαδική Εκκλησία, θα είναι η "επανεκκίνηση"... αν αυτή γίνει. 
Και τότε ίσως καταλάβουμε, ίσως ανακαλύψουμε πως, ενώ θέλαμε να πατήσαμε το pause και για λίγο να διακόψουμε την Λατρεία μας, που για κάποιους άρχισε να γίνεται επικίνδυνη,  για να την συνεχίσουμε, ζωντανοί και υγιείς, όπως μας είπαν και εμες τους πιστέψαμε, αμέσως μετά την πανδημία, εμείς "άθελα" μας, ή και "ηθελημένα", μα σίγουρα λανθασμένα, πατήσαμε το stop, και μάλιστα με άκομψο τρόπο για τον λαό μας, και έτσι σταματήσαμε να έχουμε πια και να απολαμβάνουμε την εμπιστοσύνη του ποιμνίου μας. Ίσως δε, μέσα στον ενθουσιασμό του, κάποιο μέλος της εκκλησιαστικής ηγεσίας στην Ελλάδα, ή και όλα τα μέλη της μαζί,  να πάτησαν και το backward, στην ασταμάτητη μέχρι τώρα ροή της, με πραγματικά άγνωστα αποτελέσματα, που ίσως δεν μπορούμε τώρα να φανταστούμε. Όταν θα πατήσουμε ξανά το stop, τότε θα δούμε σε ποια ακριβώς χρονική περίοδο της εκκλησιαστικής ιστορίας δυο χιλιάδων χρόνων σταματήσαμε, και βρισκόμαστε σήμερα. 
            Για όλους αυτούς τους λόγους το Πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου της Νέας Ευκαρπίας, φέτος θα γίνει κάτω από άλλες συνθήκες, ούτε εμείς θα μπορέσουμε να πάμε εκεί για να λαμπρύνουμε την εορτή, αλλά και κλεισμένων των θυρών θα τελεστεί όσο πιο πανηγυρικά γίνεται ο Πανηγυρικός Εσπερινός αλλά και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Εμείς ας τους ευχηθούμε από μακριά αλλά με όλη μας την αγάπη Καλή Πανήγυρη. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι μέσα από την ιστοσελίδα μας να αφιερώσουμε την σημερινή εορταστική ανάρτηση μας στον... 

...Άγιο Τροπαιοφόρο, 

μεγαλομάρτυρα και καβαλάρη, 

Γεώργιο.

   Ο Άγιος Γεώργιος...όχι άδικα, θεωρείτε, αν μου επιτρέπεται ένας τέτοιος διαχωρισμός, από τους δημοφιλέστερους Αγίους σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, ενώ η Ορθοδοξία μας με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησίας μας, τον κατατάσσει, μαζί με τον επίσης καβαλάρη στρατιωτικό, Άγιο μας,τον Θεσσαλονικιό Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο τον Μυροβλύτη, σε περίοπτη θέση στο Αγιολόγιο της, μνημονεύοντας τον ξεχωριστά στις καθημερινές Ακολουθίες της. Ονομάζεται, επίσης, Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. Ειδικά στη χώρα μας, δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει εξωκλήσι ή εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη του, ενώ το όνομα Γεώργιος είναι από τα πλέον συνηθισμένα. 

Κατά τους συναξαριστές και την Ιερή Παράδοση, ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Ο πατέρας του Γερόντιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Καππαδοκίας και ήταν στρατιωτικός και Συγκλητικός. Η μητέρα του Πολυχρονία καταγόταν από τη Λύδδα της Παλαιστίνης. Και οι δύο γονείς του Γεωργίου είχαν βαπτιστεί χριστιανοί.

     Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η οικογένεια του Αγίου μετακόμισε στη Λύδδα, την πατρίδα της μητέρας του. Σε νεαρή ηλικία, ο Γεώργιος ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και εντάχθηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό. Γρήγορα ξεχώρισε για τις ικανότητες και την ανδρεία του κι έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον προήγαγε σε Δούκα (διοικητή) και Κόμη (συνταγματάρχη) στο σώμα της αυτοκρατορικής φρουράς.

      Το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός άρχισε λυσσαλέους διωγμούς κατά των Χριστιανών. Ο Γεώργιος αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές του και ομολόγησε την πίστη του. Ο αυτοκράτορας, που δεν περίμενε αυτή τη συμπεριφορά από ένα δικό του άνθρωπο, διέταξε να υποβάλουν τον Γεώργιο σε φρικτά βασανιστήρια, προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη του.

      Αφού τον λόγχισαν, του ξέσχισαν τις σάρκες με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Ο Γεώργιος υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο και στις 23 Απριλίου 303 αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας. Την ημερομηνία αυτή τιμάται η μνήμη του σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, με εξαίρεση τις ορθόδοξες εκκλησίες, όταν η 23η Απριλίου πέφτει πριν από το Πάσχα ή συμπίπτει με το Πάσχα, επειδή η ακολουθία του περιλαμβάνει αναστάσιμους ύμνους. Στην περίπτωση αυτή, ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Γεωργίου μετατίθεται για τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.

      Το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα, μεταφέρθηκε και τάφηκε στη Λύδδα. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση. Επί του τάφου του Γεωργίου ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε ναό.

      Η θαυμαστή καρτερία που επέδειξε ο Γεώργιος κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του και τα θαύματα που επιτέλεσε, συνετέλεσαν στη μεταστροφή πολλών παριστάμενων Ρωμαίων στον Χριστιανισμό, με επιφανέστερη περίπτωση της συζύγου του Διοκλητιανού, Αλεξάνδρας, η οποία ασπάστηκε τον Χριστιανισμό μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο. Η μνήμη τους τιμάται στις 21 Απριλίου.

      Η φήμη του Γεωργίου διαδόθηκε σε όλη την Ανατολή. Ήδη, τον 4ο αιώνα υπήρχαν στη Συρία μεγάλοι Ιεροί ναοί με το όνομά του, ενώ στην Αίγυπτο είχαν χτιστεί προς τιμήν του 40 Ναοί και 3 Μοναστήρια. Στην Κωνσταντινούπολη αναφέρεται Ιερός Ναός του Γεωργίου, ήδη, από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ενώ το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο μέχρι και σήμερα στεγάζεται στον μεγαλόπρεπο και ιστορικό Πατριαρχικό Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.

       Οι εκκλησιαστικοί ποιητές, όπως ο Ρωμανός ο Μελωδός, του αφιέρωσαν θριαμβευτικούς ύμνους και εγκώμια, ανακηρύσσοντάς τον «Αστέρα πολύφωτον, ώσπερ ήλιον λάμποντα», «Πρωταθλητάρχην και πρωτοστράτηγον και μέγαν ταξιάρχην της πίστεως» και της «πίστεως υπέρμαχον και μάρτυρα αήττητον και νικητήν θεόστεπτον», «περιφρουρούντα το εν θαλάσση πλέοντα, τον εν οδώ βαδίζοντα και τον εν νυκτί κοιμώμενον», μεγαλομάρτυρα τροπαιοφόρον, του οποίου, «το θαυμάσιον αυτού όνομα εν πάση τη γη άδεται».

Ο θρύλος 

      του δρακοκτόνου Αγίου Γεωργίου.  

      Τα αποδοθέντα εις τον Άγιο θαύματα είναι πάμπολλα, μερικά από τα οποία παράδοξα και παράλογα. Από τον 9ο αιώνα κιόλας, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος Α' αναγκάστηκε να τα αποδοκιμάσει δημοσίως ως «τερατώδεις λήρους» και «φλυαρίας ανάμεστα». Το πλέον υμνηθέν θαύμά του είναι η Δρακοκτονία, που όμως ως μύθος προϋπήρχε. Σύμφωνα με την παράδοση, στα περίχωρα της Κυρήνης, περιοχή της σημερινής Λιβύης, υπήρχε ένα δράκος που παραφύλαγε σε μια πηγή και εμπόδιζε την ύδρευση του χωριού, ενώ κατέτρωγε τους περαστικούς.

      Για να εξευμενίσουν τον δράκο, οι χωρικοί του έστελναν κάθε μέρα ως τροφή από ένα παιδί, το οποίο επέλεγαν δια κλήρου. Ο Θεός τους λυπήθηκε κι έστειλε τον Άγιο Γεώργιο για να εξολοθρεύσει τον δράκο, σε μία ημέρα που ήταν έτοιμος να καταβροχθίσει την όμορφη μοναχοκόρη του τοπικού άρχοντα. 

      Ο Άγιος, μετά από φοβερή μονομαχία με τον δράκο, τον σκότωσε κι έσωσε την ωραία κόρη. Τότε, ο πατέρας της, αλλά και όλο το χωριό που ήταν ειδωλολάτρες, βαπτίστηκαν Χριστιανοί.

      Το θαύμα αυτό αποδίδεται στην επιβίωση ενός πανάρχαιου εθίμου, της προσφοράς ανθρωποθυσιών στους δαίμονας, που καραδοκούσαν στις πηγές των υδάτων. Ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης το θεωρεί ως αναβίωση του αρχαίου μύθου του Περσέα, που έσωσε την Ανδρομέδα από τέρας. Ο μύθος ήταν ακόμη ζωντανός στην περιοχή της Καππαδοκίας, όπου έδρασε και μαρτύρησε ο Γεώργιος. Η Δρακοκτονία του Αγίου Γεωργίου δεν αναφέρεται στους αρχικούς Βίους του Αγίου, γι' αυτό και μέχρι τον 12ο αιώνα η εκκλησιαστική εικονογραφία τον παρουσιάζει πεζό και όχι επί λευκού ίππου να διατρυπά με το δόρυ του τον δράκο, όπως επικράτησε να εικονίζεται αργότερα.

      Ο Άγιος Γεώργιος κατέχει μια σημαντική θέση στο εκκλησιαστικό, αλλά  και στο λαϊκό εορτολόγιο. 

Οι εορτές του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου) και του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου) λαμβάνονταν παλαιότερα ως χρονικά ορόσημα για τις αγροτικές και ποιμενικές συμφωνίες (προσλήψεις βοσκών, καλλιέργεια κτημάτων κλπ), καθώς διαιρούν τον χρόνο σε δύο εξαμηνίες. Η γιορτή μέσα στην πασχαλινή περίοδο δίνει την ευκαιρία για ένα ανοιξιάτικο πανηγυρισμό στα πολλά εξωκλήσια και τις στάνες των κτηνοτρόφων, με προσφορά γαλακτερών στους επισκέπτες και ζωοθυσίες (κουρμπάνια) προς τιμή του Αγίου.

      Ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος είναι ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας, των χριστιανών της Παλαιστίνης, της Βηρυτού, της Γεωργίας φυσικά, είναι ο προστάτης του βουλγαρικού Στρατού, της Καταλανίας, του δικού μας ένδοξου Ελληνικού Πεζικού, περιέργως ακόμα και οι Μασόνοι τον θεωρούν προστάτη και τον επικαλούνται στις τελετές τους, είναι ο προστάτης των Προσκόπων, και τέλος των βοσκών και της στάνης.