Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ...ΠΑΝΤΑ!!!

Ένα επικίνδυνο ρέμα μέσα στην γειτονιά μας 

ξεχείλισε και μας...κατέστρεψε!!!

     Τώρα που γυρίσαμε σε όλες τις γειτονιές των Ανθοκήπων, είδαμε, συζητήσαμε και καταγράψαμε τις ανάγκες και τις προσδοκίες των ενοριτών μας που επλήγησαν πριν από μια εβδομάδα από τις "περίεργες" πλημμύρες που συχνά-πυκνά, λίγο ή πολύ, συμβαίνουν στον άμοιρο τόπο μας, μια συνοικία που βρίσκεται ... προσέξτε ... δίπλα στον περιφερειακό δρόμο που ενώνει την ανατολή και την δύση στην πόλη μας και στην οδό Λαγκαδά, 
την είσοδο και έξοδο της Θεσσαλονίκης μας, και όχι σε κάποιο κορφοβούνι ή κάποιο απομακρυσμένο χωριό της ελληνικής υπαίθρου, αλλά μέσα στην συμπρωτεύουσα και πρωτεύουσα της Μακεδονίας μας, τώρα αφιερώνουμε το σημερινό άρθρο μας στους γείτονες και συνανθρώπους μας που κινδύνευσαν.
      Η εκκλησία μας, όσο μπορούσε, βοήθησε όλες αυτές τις ημέρες που πέρασαν, βοηθά και θα συνεχίσει να συμπαραστέκεται σε όσους έχουν ανάγκη, μα δεν σταματά εκεί, αλλά ζητούμε παρακλητικά και από όλους εσάς, τους φίλους της ιστοσελίδας του Ιερού Ναού μας και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης που διαθέτουμε, να βάλετε μαζί μας πλάτες στους συνανθρώπους μας που αυτήν την περίοδο δυσκολεύονται, με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας.
      Εμείς εδώ χρειαζόμαστε τα πάντα, και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, αφού κάποια νοικοκυριά στην περιοχή των Ανθοκήπων και συγκεκριμένα τα περισσότερα σπίτια στην οδό Καραϊσκάκη, αλλά και στην β' πάροδο των Ανθοκήπων, καταστράφηκαν ολοσχερώς:
ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα, κουβέρτες, σεντόνια, μαξιλάρια, οικοσκευές, ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα, κρεβάτια, στρώματα, καναπέδες, αλλά και σχολικά, τσάντες για το σχολείο των παιδιών, τετράδια, μολύβια, παιχνίδια...
      Στις επόμενες εβδομάδες στην Ενορία μας θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες των οικογενειών που επλήγησαν περισσότερο και με το συσσίτιο μας, που δεν είναι έτοιμο ακόμα, αλλά και με τρόφιμα και με ότι άλλο μπορούμε.
      Ευχαριστούμε όσους ήδη ανταποκρίθηκαν στις ανακοινώσεις που κάναμε την προηγούμενη Κυριακή από το άγιο Βήμα και ειδικά τον κο Μαρμαρίδη, το Χαμόγελο του παιδιού, αλλά και τόσους άλλους επώνυμους και ανώνυμους, τον απλό κόσμο που πέρασε το κατώφλι της εκκλησιάς μας, ή πήρε τηλέφωνο για να πάρει μέρος στην αγωνία μας.

Η προσπάθεια δεν σταμάτα αλλά συνεχίζει ...