ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ "Η θεραπεία της συγκυπτούσης" (Λουκά ιγ΄ 10-17).

Ο φθόνος, το φαρμακερό φίδι  

που τρώει τα σωθικά μας.

    Ο Κύριος, βλέποντας τήν κυρτωμένη γιά δεκαοκτώ ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τήν ἀσθένεια γυναίκα, γεμάτος ἀγάπη τῆς λέει: «γυναίκα εἶσαι ἐλεύθερη ἀπό τήν ἀσθένειά σου». Ἀκουμπώντας ταυτόχρονα ἐπάνω τῆς τό χέρι Του.

    Τότε, πρός ἔκπληξη ὅλων, ὁ ἀρχισυνάγωγος παρατήρησε τόν Κύριο ὅτι ἐθεράπευε ἡμέρα Σάββατο, πού ὁ νόμος ἀπαγορεύει κάθε ἐργασία καί Ἐκεῖνος τοῦ ἁπαντά: «Ὑποκριτή σεῖς δέν κάνετε μικροεργασίες ὅπως νά ποτίσετε ἤ νά ταΐσετε τά ζῶα σας; Καί δέν πρέπει αὐτή ἡ γυναίκα πού εἶναι ἀπόγονός του Ἀβραάμ καί βασανίζεται ἐδῶ καί δεκαοκτώ χρόνια νά θεραπευθῆ;»

    Ἀδελφοί μου, ακούγοντας κανείς αὐτή τήν περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου θά ἀναλογισθεί «τί φθόνος, τί κακία εἶναι αὐτή; Ἀντί νά χαρεῖ κάποιος γιά τή θεραπεία του συνανθρώπου του, γεμάτος φθόνο κατηγορεῖ;». Αυτό λοιπόν θα είναι το θέμα αυτής της κυριακάτικης ανάρτησης στην ιστοσελίδα του ναού μας, γι’ αὐτό θά μιλήσουμε, για το φοβερό πάθος τοῦ φθόνου, γιατί πραγματικά εἶναι φοβερό. Ἄλλωστεὅλοι μας, ἄλλοι λίγο, ἄλλοι πολύ, ἔχουμε πικρές ἐμπειρίες από τα αποτελέσματα του.

    Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες γιά νά δείξουν πόσο φοβερό πάθος εἶναι ὁφθόνος, τον εἶχαν ἀπεικονίσει μέ έναν ἄριστο τρόπο.

Εἶχαν λαξεύσει σέ μάρμαρο έναν ἄνδρα πού στό χέρι του κρατοῦσε τό τρομερό φίδι τό ὁποῖο δάγκωνε μέ τά φαρμακερά του δόντια τό στῆθος αυτού τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κατάτρωγε τά σωθικά. Στό πρόσωπό του ἦταν ζωγραφισμένος ο φρικτός πόνος που δοκίμαζε ὁ δυστυχής αυτός άνθρωπος, όμως  δέν εἶχε τήν πρόνοια καί τή δύναμη νά πετάξει τό φίδι ἀπό τό χέρι του καί νά λυτρωθεῖ, ἀλλά τό κρατοῦσε τό τροφοδοτοῦσε μέ τά σπλάχνα του καί τό γιγάντωνε μέ τό αἷμα του.

     Αὐτός καί ἔτσι εἶναι ὁ φθονερός ἄνθρωπος, αυτός και έτσι είμαστε πολλές φορές και όλοι εμείς. 

Οι άνθρωποι δηλαδή πού κρατούμε στά χέρια μας τό φαρμακερό φίδι τοῦ φθόνου μέ ἀποτέλεσμα νά δηλητηριάζει τή ζωή μας, νά φθείρει τήν ὑγεία μας καί νά πλημμυρίζει τή καρδιά μας ἀπό φαρμάκι, ἀφοῦ οἱ χαρές καί οἱ ἐπιτυχίες τῶν ἄλλων, ἀποτελοῦν πηγές πόνου καί πικρίας για εμάς τους ἴδιους, αλλά παράλληλα, από αδυναμία, να μην μπορούμε να το αφήσουμε, να το πετάξουμε από τα χέρια μας, αλλά συνεχώς να το τροφοδοτούμε περισσότερο.  

      Νά λοιπόν τί εἶναι   ὁ  φθόνος. Ἕνα φοβερό δηλητήριο πού καταστρέφει πρῶτα αὐτόν που τον διακατέχει καί μετά τούς  ἄλλους.

Ἕνα δηλητήριο πού γεμίζει καρδιές ἀκόμη καί ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας, γι’ αὐτό καί χαρακτηρίζεται ὡς φοβερό πάθος. Για το πόσο φοβερό πάθος εἶναι ὁ φθόνος θα σας διηγηθώ μια πολύ μικρή, μα και πολύ διδακτική ιστορία.

    Σέ ἕνα μοναστήρι εἶχαν καλέσει στήν ἑορτή τῆς Κοίμησης τῆς Παναγίας μας ἕνα Ρουμάνο μοναχό, τόν π. Νεκτάριο, νά ψάλει σάν δεξιός ψάλτης. Κάποιοι λοιπόν μοναχοί ἀπό φθόνο, γιατί προτιμήθηκε αὐτός σάν δεξιός ψάλτης καί ὄχι κάποιοςἀπό τό μοναστήρι ἤ τά μοναστήρια τῆς περιοχῆς, ἔγιναν ὄργανα τοῦ διαβόλου καί ἔβαλαν δηλητήριο μέσα στό ρόφημα τοῦ ψάλτη.

      Ὁ εὐλογημένος αὐτός μοναχός, μόλις κατάλαβε τούς πρώτους πόνους νά τόν ζώνουν γεμάτος πίστη ἔτρεξε στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, προσκύνησε καί κατόπιν πῆρε τό καντήλι της καί ἤπιε ὅλο τό περιεχόμενο λέγοντας «Παναγία μου σῶσε με γιατί μέ δηλητηρίασαν».

     Ἡ Παναγία, που είναι ἀντίληψη, βοήθεια καί ἰατρός ὅλων ἐκείνων πού μέ πίστη τήν ἐπικαλοῦνται, μόλις ὁ π. Νεκτάριος ἤπιε τό λάδι τοῦ καντηλιοῦ της , τόν ἐθεράπευσε καί μάλιστα τοῦ δημιούργησε μεγαλύτερη διάθεση γιά νά ψάλλει στήν ἑορτή της. Ἔτσι ὁ π. Νεκτάριος θά ὁμολογήσει τήν ἑπόμενη ἡμέρα «Οὐδέποτε ἄλλοτε εἶχα τόση διάθεση καί καθαρότητα λάρυγγα, ὅπως εἶχα τή νύκτα». Ἔτσι ἔγινε τό ἀντίθετο ἀπό ἐκεῖνο πού ἐπεδίωξε ὁ διάβολος νά ἐπιτύχει μέ φθονερούς μοναχούς.

      Ἀδελφοί μου, βλέπετε πόσο πραγματικά εἶναι φοβερό τό πάθος τοῦ φθόνου,  ἀφοῦ ὁδήγησε ακόμα και μοναχούς, που γιά νά ἱκανοποιήσουν τό πάθος τους, νά σκεφθοῦν καί νά φθάσουν ἀκόμα καί στόἔγκλημα. Ἀλήθεια, ποιός ζωγράφος θά μποροῦσε νά σχεδιάσει τήν ἀπαίσια μορφή τοῦ φθόνου, ποιός ποητής καί πιό μολύβι θα ήταν ἱκανό νά περιγράψει καί νά ἀπεικονίσει τό ψυχικό μαρτύριο ἐκείνου πού αὐτοκαταδικάζεται νά τροφοδοτεῖ μέ τή σάρκα καί τό αἷμα του, τό ἀχόρταγο φίδι τοῦ φθόνου.

Γι’ αὐτό, τώρα που πλησιάζουν οι γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων, ἄς ξεριζώνουμε ἀπό μέσα μας τό πάθος τοῦ φθόνου μόλις ἀντιληφθοῦμε τήν ὕπαρξή του καί νιώσουμε τό δηλητήριό του νά κατευθύνει τή σκέψη μας καί ἔτσι καί τή ζωή μας και ας το αντικαταστήσουμε αδελφοί μου με ένα άλλο θεάρεστο αυτή τη φορά συναίσθημα, αυτό της φιλανθρωπίας, της αγάπης και της συμπόνοιας. 

     Και έτσι από την προηγούμενη Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου, μέχρι και αυτήν την Κυριακή, στις 10 Δεκεμβρίου του 2017,  όταν σας χτυπήσουν την πόρτα οι κυρίες του ναού μας και σας προτάξουν τα κουπόνια του φετινού Εράνου της Αγάπης, να αναλογιστείτε αυτά που σήμερα αναφέρονται στο άρθρο μας, και φροντίστε να τα μεταφέρετε και στους φίλους σας, που δεν θα είναι μαζί μας, στην αυριανή κοινή Κυριακάτικη προσευχή, μάλιστα να τα επαναλάβετε και στο σπίτι, στην γειτονιά, αλλά και στην εργασία σας, για να το μάθουν όλοι, πως η επαρχία της Μητροπόλεως μας, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, 

είναι στο πόδι αυτές τις ημέρες και τα πρόσωπα των άξιων και ηρωικών κυριών μας που βρίσκονται αυτήν την στιγμή στην πόρτα τους, εκπροσωπούν την Ενορία τους, την Μητρόπολη τους, την Εκκλησία τους, κρύβουν δε πίσω τους κοντά οκτώ χιλιάδες συνανθρώπους μας σιτιζομένους στα τριάντα δύο συσσίτια της Μητρόπολης μας, ένα εκ των οποίων είναι και αυτό του Αγίου Γεωργίου, επάνω στην Νέα Ευκαρπία μας, με πάνω από εκατό είκοσι σιτιζομένους αδελφούς μας, και που είκοσι και παραπάνω από αυτούς είναι από την δική μας Ενορία.

              Επίσης, όλοι να γνωρίσουν πως πίσω από αυτά τα όμορφα και γλυκά γυναικεία πρόσωπα, τα σκαμμένα ίσως από τον χρόνο και τις κακουχίες, που τώρα τους απλώνουν το χέρι για βοήθεια, είναι και οι εκατοντάδες των συνενοριτών μας, που αυτές τις ημέρες των εορτών του "Δωδεκαημέρου" θα περάσουν από την μικρή και υπόγεια προσωρινά εκκλησιά μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, που τώρα χτίζουμε με γρήγορους και αμείωτους  ρυθμούς,  και την Παρασκευή 8η Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής της Συλλήψεως της Αγίας Άννας και το Σάββατο 9η του μηνός, ανήμερα της εορτής, πανηγυρίσαμε στην Μικρή αυτή Πανήγυρη της Ενορίας μας, την οποία ετοιμάσαμε και τελέσαμε για να τιμήσουμε την  Αγία Άννα.

       Σε αυτούς τους συνενορίτες μας λοιπόν εμείς δεν θα τους     αρνηθούμε ούτε και φέτος την βοήθεια μας αλλά θα τους καλέσουμε αθόρυβα και διακριτικά, σχεδόν μυστικά να έρθουν και να παραλάβουν τα τρόφιμα από την Ενοριακή Τράπεζα Τροφίμων, την οποία με την αγάπη σας πρέπει να ενισχύσετε πάλι φέρνοντας τρόφιμα για να φτιάξουν οι κυρίες μας, μαζί με αυτά που θα πρέπει να αγοράσει το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο μας, τα εξήντα οκτώ για φέτος γιορτινά δέματα που θα μοιράσει η εκκλησιά μας στους αναγκεμένους γείτονες της σε τρεις δόσεις, τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνια.

     Περιμένω και σας προτρέπω αγαπητοί μου ενορίτες, να έχετε το νου σας στον ετήσιο Έρανο της Αγάπης, που θα σας επισκεφθεί αυτήν και την άλλη εβδομάδα, να έχετε τις πόρτες σας ανοιχτές, αλλά και τις ψυχές σας ορθάνοιχτες και ζεστές για να φωλιάσουν συναισθήματα όπως η αγάπη, η φιλανθρωπία, η συμπόνια και όχι ο γκρίζος και παγερός φθόνος του διαβόλου.

 Εύχομαι καλή δύναμη στις κυρίες των συνεργείων του Εράνου της Αγάπης, αυτές που ήδη τις έχω ενημερώσει και γνωρίζουν ποιες είναι, ή και άλλες ακόμα που θέλουν τώρα να "καταταγούν" στον όμορφο στρατό μας, τις προσκαλώ να δηλώσουν παρούσες στις δραστηριότητες μας και τις ευχαριστώ για τον αγώνα και τις θυσίες τους, αυτές που έκαναν και αυτές που προτίθενται ακόμα να κάνουν για την μικρή, ταπεινή, υπόγεια προς το παρόν, μα τόσο ζεστή και φιλόξενη εκκλησιά τους.

        Επίσης εύχομαι επίσης και προσεύχομαι, ο Άγιος Θεός με τον Χριστό μας, τον Μονογενή Υιό Του, να μην μας εγκαταλείψει ποτέ και να είναι πάντοτε μαζί μας, και μαζί με τους Θεοπάτορες  προγόνους Του, τον Παππού και την Γιαγιά Του, αλλά και όλης της Ορθοδοξίας, όμως μαζί και με την Παναγία κόρη τους, του Ιωακείμ και της Άννας,  που εμείς έχουμε την τιμή αλλά και την ευθύνη της φιλοξενίας τους, μιας και στο "σπιτικό" τους, στον όμορφο ναό που τώρα τους φτιάχνουμε, θησαυρίζονται μόνιμα τα Ιερά Λείψανα τους, μια παρακαταθήκη και μια αμύθητη περιουσία για όλους μας. 

        Και μια προσωπική παράκληση, που την απευθύνω σε  όλους μας...  

               ...μακριά από το θανατηφόρο δηλητήριο του φθόνου, ας μην το αφήσουμε άλλο να κατασπαράζει τις                           ψυχές μας.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

(10/12/2017)

"Η θεραπεία της συγκυπτούσης"

 (Λουκά ιγ΄ 10-17)

Πρωτότυπο κείμενο:

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ  Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ  Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; ταύτην δέ, θυγατέρα  Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Απόδοσις στην νεοελληνική:

Εκείνο τον καιρό εδίδασκε ο Ιησούς σε μια από τις συναγωγές και ήταν ήμερα Σάββατο. Και ήταν εκεί μια γυναίκα πού είχε πονηρό πνεύμα. Ήταν άρρωστη δεκαοχτώ χρόνια και ήταν σκυφτή και δεν μπορούσε να σηκώσει το σώμα της καθόλου. Και όταν την είδε ο Ιησούς της μίλησε και της είπε: Γυναίκα, είσαι λυμένη από την αρρώστια σου και ακούμπησε επάνω της τα χέρια του και αμέσως εκείνη ανασηκώθηκε και δόξαζε τον θεό. Και αποκρίθηκε ο αρχισυνάγωγος με αγανάκτηση, γιατί το Σάββατο έκαμε τη θεραπεία ο Ιησούς και έλεγε στο λαό: Έξι ήμερες είναι, οπού σ' αυτές πρέπει να εργαζόμαστε, σ' αυτές λοιπόν να έρχεσθε και να θεραπευόσαστε και όχι στην ήμερα του Σαββάτου. Του αποκρίθηκε λοιπόν ο Κύριος και είπε: Υποκριτά, ο καθένας σας το Σάββατο δεν λύνει το βόδι του και τον όνο από το παχνί και τα πάει και τα ποτίζει; Και αυτή εδώ πού είναι κόρη του Αβραάμ και την έδεσε ο Σατανάς δεκαοκτώ χρόνια δεν έπρεπε να λυθεί από τούτο το δέσιμο την ήμερα του Σαββάτου; Και ενώ έλεγε αυτά ο Ιησούς καταντροπιάζονταν όλοι οι εχθροί του· και όλος ο λαός είχε χαρά για τα θαύματα πού γίνονταν από αυτόν.