Η ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ.

Η Αγία Άννα 
και το θαύμα της τεκνογονίας.
     Η  Αγία Άννα μαζί με τον ομόζυγο της Ιωακείμ, έφτασαν ως τις μέρες μας να θεωρούνται από όλους τους χριστιανούς ως 
"οι προστάτες των άτεκνων ζευγαριών"  και έτσι να προσφεύγουν με πίστη και αγάπη στον ναό μας, τον μοναδικό Ενοριακό Ιερό Ναό που υπάρχει αφιερωμένο στην μνήμη τους και δικαίως να ζητούν από αυτούς να μεσητεύσουν στον Εγγονό τους Χριστό, για να λύσει τα δεσμά της ατεκνίας τους και να τους προσφέρει το Θείο Δώρο της παιδοποιΐας.
     Ας δούμε λοιπόν γιατί συμβαίνει αυτό, μαθαίνοντας παράλληλα και πτυχές από την πονεμένη ζωή τους, μα και την απόλυτη ευτυχία, την γλυκιά ευλογία στο τέλος να χαρούν το άγγιγμα του Θεού στον άγιο βίο τους με την απόκτηση ενός ξεχωριστού παιδιού, της Παναγίας Θεοτόκου.
Η Αγία Αννα,
 η μητέρα της Παναγίας.
       Η Αγία Άννα, η μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και ιεράτευε την εποχή της βασιλείας της Κλεοπάτρας. Τη δε μητέρα της, την έλεγαν Μαρία.
      Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία, που παντρεύτηκε στην Bηθλεέμ, είχε κόρη τη Σαλώμη την μαία, η δε Σοβή, που παντρεύτηκε και αυτή στην Bηθλεέμ, την Ελισάβετ.Τέλος, η Αγία Άννα που παντρεύτηκε στην Γαλιλαία τον Ιωακείμ, γέννησε την Παρθένο Μαρία.
       Η Αγία Άννα αξιώθηκε να έχει τη μεγάλη τιμή και ευτυχία να αποκτήσει μοναδική κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό, αυτή πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Διότι ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε ότι «οἱ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιο ἀπελεύσονται» (Ματθαίου, κε' 46). Οι δίκαιοι, δηλαδή, θα μεταβούν για να απολαύσουν ζωή αιώνια.
       Ο Ιωακείμ και η Άννα δεν ήθελαν παιδί “εγωιστικά”, ούτε ψυχολογικά ή συναισθηματικά. Δεν ήθελαν να γεννήσουν παιδί για τον εαυτό τους, αλλά για τον Κύριο. Η τεκνογονία θεωρούνταν τότε “υποχρέωση” απέναντι στον Θεό. Εκεί ακριβώς συνίσταται η ντροπή και το “όνειδος” της ατεκνίας. Το θαυμάσιο αυτό ζεύγος, ο Ιωακείμ και η Άννα, όχι μόνο ήταν πολύ αγνοί και ελεήμονες και το σπίτι τους ήταν καταφύγιο και λιμάνι για κάθε πονεμένο, αλλά και πέρασαν τη ζωή τους με εξαντλητικές προσευχές παρακαλώντας να ευαρεστήσουν τον Θεό. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό ή κοσμικό φρόνημα. Μόνη τους έγνοια ήταν να ευαρεστήσουν τον Θεό. 
      Παρακαλούσαν τον Θεό όχι για κάτι δικό τους, αλλά για κάτι δικό Του! Απίστευτο! Τί ζήλος! Προσέξτε! Δεν παρακαλούσαν τον Θεό να εκπληρώσει δικό τους θέλημα, αλλά δικό Του! Αντί να ξεγνοιάσουν λίγο και να ξεκουραστούν οι άνθρωποι και “να ζήσουν τη ζωή τους”, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο – δυνατό ή αδύνατο – να ευαρεστήσουν τον Κύριο. Αν είναι πίστη το να ζητάμε κάτι εύλογο για μάς, για δική μας διευκόλυνση και παρηγοριά, πόσο περισσότερο πίστη και ασύγκριτα πιο αξιέπαινο είναι να κουραζόμαστε και να παιδευόμαστε να ζητάμε κάτι αποκλειστικά για το θέλημα του Θεού; Σχεδόν αδιανόητο είναι κάτι τέτοιο για τον κόσμο.
       Σε κάποιον από τους Ψαλμούς γράφει: «Θυμήσου, Κύριε, τον Δαβίδ και όλη την πραότητά του. Πώς έδωσε όρκο στον Κύριο, πώς έκαμε τάξιμο στον Θεό του Ιακώβ: Δεν θα μπώ στην σκηνή όπου κατοικώ, δεν θα ανέβω να κοιμηθώ στο κρεβάτι και το στρώμα μου, δεν θα δώσω ύπνο στα μάτια μου και νυσταγμό στα βλέφαρά μου και ξεκούραση στους κροτάφους μου, μέχρι που θα βρώ τόπο για τον Κύριο, σκήνωμα για τον Θεό του Ιακώβ» (Ψαλμοί 131/ρλα΄ 1-5). 
      Έτσι και ο Ιωακείμ και η Άννα, που ήταν άξιοι απόγονοί του. Και αυτοί ένα σκήνωμα του Θεού ήθελαν να γεννήσουν, μια αγία ψυχούλα που να ανήκει σε Αυτόν, όπου Αυτός θα αναπαύεται, και που Αυτός θα καταυγάζει και θα ευφραίνει με τις άκτιστες θείες ενέργειές Του εις τους αιώνας των αιώνων.
      Ενδεικτικό του ότι οι άγιοι δεν ήθελαν για τον εαυτό τους το παιδί, είναι ότι, όπως είχαν τάξει, το αποχωρίστηκαν και το αφιέρωσαν στο Ναό μόλις έγινε τριών ετών. Πόση πίστη απαιτεί και αυτό, όταν πρόκειται για γονείς που αγαπούν το παιδί τους, και μάλιστα ένα παιδάκι τόσο γλυκύτατο και τρισχαριτωμένο!
Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απόλυτο πρότυπο του γάμου και της οικογενειακής ζωής.
     Το παράδειγμα των αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας μάς διδάσκει, μεταξύ πολλών άλλων, και το πόσο πολύ πρέπει να εκτιμάμε την τεκνογονία και να αγαπάμε τα παιδιά. Οι άγιοι αυτοί αφήνουν τελείως μα τελείως αναπολόγητους όσους κάνουν εκτρώσεις ή όσους δεν θέλουν να κάνουν παιδιά ή όσους δεν θέλουν και δεν αγαπούν τα παιδιά που έχουν. Το ίδιο και όλους όσους επικαλούνται ένα σωρό δικαιολογίες για να μην κάνουν το θέλημα του Θεού.
Η ατεκνία της Αγίας Άννας.
        Στη ζωή της Άγιας Άννας υπήρχε και ένα μελαγχολικό σύννεφο. Υπήρχε μια πίκρα διότι έμεινε στείρα. Ο Θεός, είχε δώσει στην ενάρετη ζωή της, για δοκιμασία, την στέρηση της μητρότητας. 
       Μοιράζει ο Θεός τα χαρίσματά Του. Και στον καθένα μαζί με τα προσόντα, που τον προικίζει του δίνει και κάποιο μειονέκτημα για να τον συγκρατεί. Έτσι λοιπόν και η ενάρετη Άννα έχει έντονη τη θλίψη της, γιατί δεν μπορεί να αποκτήσει ένα παιδί.
      Τον καιρό εκείνο η ατεκνία είχε φοβερές κοινωνικές συνέπειες. Ο άτεκνος εθεωρείτο περιφρονημένος και ντροπιασμένος από τον Θεό και τους ανθρώπους. Κανένας δεν έτρωγε ψωμί μ’ αυτόν που δεν είχε παιδί. Όταν πήγαινε στην Εκκλησία καθόταν τελευταίος. Και αν έδινε λειτουργία, συνηθιζόταν να την δίνει τελευταίος στον Ιερέα.
Η προσευχή της Αγίας Άννας.

     Ζητάει, να επιβλέψει ο Θεός στην ταπείνωση της και να της δώσει παιδί. Ένα παιδί ζητάει από το Θεό. ένα παιδί θειο δώρο, που θα τους απάλλασσε από την ντροπή της ατεκνίας. 
Και αυτό δεν το θέλει δικό της. Υπόσχεται και λέγει: 
«Θά τό ἀφιερώσω Κύριε σέ Σένα».
     Ας δούμε όμως με τί λόγια προσεύχεται, πως απευθύνει η Αγία Άννα την παράκληση της στο Θεό:
«Κύριε Παντοκράτορα, καί Μεγαλοδύναμε, πού μόνο μέ τό λόγο ἔκανες τόν οὐρανό καί τή γῆ καί ὅσα φαίνονται καί εἶναι γύρω μας, πού λύτρωσες, τούς πατέρες μας ἀπό τά χέρια τοῦ Φαραώ, πού μέ τό πρόσταγμά Σου σχίσθηκε ἡ θάλασσα καί πέσανε μέσα οἱ Αἰγύπτιοι. Ἐσύ Θεέ, πού τούς ἔτρεφες σαράντα χρόνια στήν ἔρημο. Ἐσύ, πού εὐλόγησες τή Σάρρα,τή γυναίκα τοῦ Ἀβραάμ καί γέννησε τόν Ἰσαάκ στά γεράματά της. Ἐσύ πού χαρίτωσες ἐκείνη τήν Ἄννα τήν ὁμοία μου καί γέννησε τό Σαμουήλ τόν προφήτη. Ἐσύ δῶσε καί σέ μένα τήν ταπεινή Σου δούλη παιδί, καί μή μέ ἀφήσης νά εἶμαι ντροπιασμένη καί ταπεινωμένη ἀπό ὅλο μου τό γένος. Κύριε, ὁ Θεός μου, τάχα καί σάν ἕνα ἀπό τά θηρία δέν εἶμαι καί ἐγώ;Διατί μέ ὠργίστηκες τόσο καί εἶμαι στείρα; Ἐσύ, πού εὐλόγησες τά ποιήματά σου καί εἶπες: Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε, δῶσε καί σέ μένα σπέρμα καί καρπό κοιλίας, καί ἄν γεννήσω εἴτε ἀρσενικό εἴτε θηλυκό, νά Σού τό χαρίσω μέ ὅλη μου τή χαρά καί νά τό φέρω στό Ναό Σου νά τό ἀφιερώσω».
Ο Άγιος Ιωακείμ, έκλαιγε και αυτός και παρακαλούσε το Θεό, όπως και η γυναίκα του.
           Ο Θεός απαντάει στις προσευχές της Αγίας Άννας.


       Ο Θεός που αγαπάει το πλάσμα Του, είδε τα δάκρυα και τους αναστεναγμούς τους, απάντησε στις θερμές προσευχές τους. Και πως έγινε τούτο; Έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που ήταν στο βουνό και του λέγει:
«Χαῖρε Ἰωακείμ, καί εὐφραίνου, ἐγώ εἶμαι Ἀρχάγγελος Κυρίου καί ἦλθα νά σού πῶ, ὅτι πρόκειται νά γεννήσεις μία θυγατέρα, πού θά γεννήσει ἀπό τήν παρθενία τῆς τόν Βασιλιά τοῦ κόσμου καί Θεό. Ἄφησε λοιπόν τήν πολλή σου λύπη καί πικρία τῆς ψυχῆς σου καί πήγαινε στό σπίτι σου χαρούμενος. Φτάνουν οἱ τόσο πολλοί κόποι καί ἀναστεναγμοί. Ἄκουσε ό 
Θεός τή δέησή σου. Μόνο πήγαινε, πιστεύοντας στούς λόγους μου καί δόξαζε τό Θεό.»
     Αυτά είπε ο Αρχάγγελος στον Ιωακείμ και έφυγε αμέσως και πήγε στην Άννα και της είπε τα εξής:

«Ἄννα, Ἄννα, ἐπήκουσε Κύριος της δεήσεώς σου καί συλλήψει καί γεννήσεις, καί λαληθήσεται τό σπέρμα σου ἐν ὅλη τή οἰκουμένη». Καί εἶπεν Ἄννα, «ζῆ Κύριος ὁ Θεός μου, ἐάν γεννήσω εἴτε ἄρρεν, εἴτε θῆλυ, προσάξω αὐτό δῶρον Κυρίω τῷ Θεῶ μου καί ἔσται λειτουργῶν αὐτῶ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ».

       Ο Ιωακείμ σαν άκουσε τα λόγια και τα μηνύματα του αρχαγγέλου Γαβριήλ, πήγε χαρούμενος ατό σπίτι του. Εκεί βρήκε τη γυναίκα του την Άννα που ήταν και αυτή χαρούμενη από τα λόγια του Αρχαγγέλου. 

    Εκείνη λοιπόν τη νύχτα, συνέλαβε η άγια Άννα τη Δέσποινα Θεοτόκο από τη σπορά του Ιωακείμ, γιατί μόνο ο Χριστός ασπόρως εκυήθη, γεννήθηκε χωρίς σπορά ανδρός. 
      Επηκολούθησαν ευτυχείς ημέρες απερίγραπτης χαράς για τους ευσεβείς Ιωακείμ και Άννα. 
      Και τότε συνεχίσθηκαν οι προσευχές ευχαριστίας με δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης στο Θεό. Ποιος αλήθεια μπορεί να περιγράψει τη ευτυχία τους εκείνη, που επακολούθησε;
     Έπειτα όταν πέρασε ο προβλεπόμενος χρόνος η χαρά τους έγινε πιο χειροπιαστή. Η ευσεβής Άννα γέννησε μετά από 9 μήνες ένα χαριτωμένο κοριτσάκι.
  Το όνομα του παιδιού
 και η σημασία του.

        Στις οχτώ μέρες, ήταν συνήθεια στους Εβραίους, οι γονείς του παιδιού να καλούν τους ιερείς, να τους φιλεύουν και να βάζουν το όνομα του παιδιού. (Η συνήθεια αυτή υπάρχει και στην δική μας ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση, όπου την όγδοη ημέρα προσκαλούμε τον ιερέα στον σπίτι μας ο οποίος ευλογεί το παιδί μας και διαβάζει την ευχή της ονοματοδοσίας. Μαζί συνήθως διαβάζει και την ευχή της πρώτης ημέρας για την λεχώνα  και το νεογέννητο και όχι τον "μισό σαραντισμό" όπως κάποιοι τον αποκαλούν και είναι λάθος.) 
        Σύμφωνα με τη συνήθεια αυτή, ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα καλέσανε τους ιερείς, τους φιλέψανε για να βάλουν το όνομα τής θυγατέρας τους.  Την ονομάσανε Μαριάμ.
        Το όνομα Μαριάμ σημαίνει Βασίλισσα. Σημαίνει επίσης, δώρο, ελπίδα, κυρία, Ωραία. Ήταν η πιο άγια γυναίκα, Άφθαρτη και Αμόλυντη και γι’ αυτό λέγεται Παναγία.   
      Αναλυτικά όμως, σύμφωνα με μίαν άλλη ερμηνεία κάθε γράμμα του ονόματος της αντιστοιχεί στις λέξεις:
"Μόνη Αύτη Ρύσεται Ιού Άπαντας Μισοκάλου"
Η ακροστιχίδα του ονόματος Μαριάμ σημαίνει πως μόνη αυτή η Μαριάμ, είχε προοριστεί όπως ελευθερώσει ημάς εκ του ιού, δηλαδή του δηλητηρίου, του μισοκάλου όφεως του διαβόλου, δηλαδή την αμαρτία.

Το τάμα της Αγίας Άννας.


       Επί τρία ολόκληρα χρόνια χαρήκανε οι ευλαβείς γονείς την μικρή χαριτωμένη κόρη τους, έχοντάς την ανάμεσα τους και υμνολογώντας ευχαριστίες στο Θεό.
       Μόλις περάσανε τα τρία χρόνια, θυμήθηκαν οι γονείς της αυτό που τάξανε στο Θεό.
      Να χαρίσουν δηλαδή τη θυγατέρα τους στην Εκκλησία. Αληθινά, ήταν πολύ μεγάλη η πίστη της Άννας, για να χωριστεί από την θυγατέρα της, που ήταν μόλις τριών χρόνων.    
       Για να χωριστεί από κείνη, που ζήτησε με πολλά δάκρυα και πολλές προσευχές από το Θεό. Προτίμησε όμως η Αγία Άννα να τηρήσει την υπόσχεση της στο Θεό και να δώσει αυτό που έταξε, από τη διαδοχή του γένους της. Είπε λοιπόν:
όνο να γίνει αυτό που έταξα στο Θεό και ας μείνω χωρίς κληρονόμο, και ας μείνουν τα υπάρχοντα μου σε χέρια άλλων".
    Εδώ θα κάνουμε μια μικρή παρένθεση στο άρθρο της ιστοσελίδα μας για να αναλύσουμε λίγο περισσότερο αυτήν την ενέργεια των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης και ιδιαίτερα της Αγίας Άννας, ως μητέρας η οποία κατανάλωσε μεν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της παρακαλώντας τον Θεό για να της δοθεί από Αυτόν το Δώρο της παιδιποιΐας, αλλά κατόπιν την βλέπουμε, αφού πρώτα την απογαλάκτισε, μαζί με τον ομόζυγο της Ιωακείμ να την δίνουν πίσω στην Εκκλησία. Ίσως κάποιους από εμάς να μας ξενίζει η απόφαση αυτή, να δοθεί δηλαδή από αυτούς πίσω στον Θεό το παιδί τους και μάλιστα το μονάκριβο τέκνο τους, η Παναγία, αντίδωρο στην Αγάπη που τους έδειξε. Μπορεί κάποιοι να αποκαλέσουν τον Ιωακείμ και την Άννα ως γονείς άκαρδους και σκληρούς, οι οποίοι παρατούν το παιδί τους στην φροντίδα της Εκκλησίας, που εγκαταλείπουν την όμορφη κόρη τους στο σχέδιο του Θεού που πιστεύουν ακράδαντα, όμως εμείς γνωρίζουμε καλά πως αυτή ήταν η πράξη τους η οποία έκανε τον Θεό να τους συμπεριλάβει στους μυριάδες των Αγίων Του και την Εκκλησία μας να τους αγιοποιήσει    

        Μαζέψανε οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα τις παρθένους της γειτονιάς, για να πάνε με λαμπάδες την χαριτωμένη κόρη τους στο Ναό. 

        Τον καιρό εκείνο, ήταν αρχιερέας ο Ζαχαρίας, ο Προφήτης και πατέρας του Προδρόμου. Αυτός μόλις είδε την Παναγία, τη γνώρισε αμέσως. Στάθηκε και της είπε πολλά εγκώμια. Μετά γύρισε και στους γονείς της και τους είπε:

«Εὐλογημένο καί χαριτωμένο ἀντρόγυνο, χαίρεσθε καί ἀγαλλιάσθε, γιατί ἀξιωθήκατε νά γίνετε γονεῖς τέτοιας θυγατέρας. Ἐσεῖς ξεπεράσατε τούς προπάτορές μας καί τούς πατέρες 
μας. Ἐσεῖς γεννήσατε τή Βασίλισσα τοῦ κόσμου. Ἐσεῖς θά δοξασθῆτε ἀπό τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους».
Τότε η Αγία Άννα είπε στον Αρχιερέα:
«Πάρε Ἀρχιερέα, τή θυγατέρα μου. Μᾶλλον τή θυγατέρα τοῦ Θεοῦ. Δέξου τήν καθαρή καί ἀμόλυντη καί ὑψηλότερη τῶν οὐρανῶν. Βάλτην μέσα στό Ναό γιατί ἐκεῖ της ἀξίζει νά 
κατοικῆ. Ἁγία εἶναι, σέ καθαρό τόπο τοποθέτησε τήν στά χέρια τοῦ Θεοῦ παράδωσε τήν σέ τόπο ἅγιο βάλτην ν’ ἁγιάση. Πάρε, Ζαχαρία, τήν κόρη μου, καί ἀφιέρωσε την στό Ναό, 
γ ι α τ ί  ἔ τ σ ι  τ ή ν  τ ά ξ α μ ε».
Η κοίμηση της Αγίας Άννης.

    Η Αγία Άννα αφού γέννησε την Θεοτόκο Μαρία, γευόμενη έτσι το μεγαλύτερο Δώρο του Θεού  προς τον άνθρωπο, την τεκνοποιΐα, και μάλιστα με ένα τέτοιο παιδί όπως η αργότερα Θεοτόκος και Παναγία Μαριάμ, την απογαλάκτισε και χωρίς δεύτερες σκέψεις την αφιέρωσε στο Ναό, όπως την είχε τάξει από τις προσευχές της ακόμα σ'Αυτόν, σαν καθαρό και άμωμο "Αντίδωρο". Πέρασε μετά την ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος παρέδωσε την Αγία της ψυχή στα χέρια του Κυρίου ειρηνικά.
     Η παράδοση της Εκκλησίας μας, αναφέρει ότι η Θεοπρομήτωρ Άννα, όταν κοιμήθηκε εν Κυρίω, ήταν 69 χρόνων και ο Ιωακείμ 80 χρόνων. 
   Ποιος από τους δύο, πέθανε πρώτος δεν αναφέρεται. Αναφέρεται μόνο ότι, όταν η Θεοτόκος ήταν έντεκα χρόνων έμεινε ορφανή και από τους δύο γονείς της.

Τα Λείψανα της Αγίας  Άννης.

      Στο Άγιο Όρος, στη σκήτη της Άγιας Άννας, σώζεται το αριστερό πόδι της Άγιας και αγιάζει αυτούς που πηγαίνουν και το προσκυνούν. Πολλά θαύματα συνοδεύουν την ιστορία αυτού του ιερού Λειψάνου μα και η ευλάβεια του κόσμου στην Αγία και Θεοπρομήτορα Άννα.
        Επίσης στο Άγιον Όρος και στην Ιερά Βασιλική Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική Μονή Κουτλουμουσίου βρίσκεται άφθορο το πόδι της Άγίας Άννας και φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός.

      Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ίδρυσε Ναό προς τιμήν τής Άγιας Άννης το 550 μ.Χ στη Κωνσταντινούπολη.
    Όλη την Ελλάδα και κυρίως τα νησιά μας κοσμούν μικρά ή μεγάλα εκκλησάκια της Αγίας Άννας.

     Ενοριακός Ναός όμως, στο όνομα των Αγίων Θεοπατόρων, δεν υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα, παρά μόνο στην Θεσσαλονίκη και μάλιστα στις Δυτικές συνοικίες της, στους 
Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, όπου αποθησαυρίζεται μικρό τεμάχιο εκ των ιερών λειψάνων των Αγίων Θεοπατόρων, ενώ μέσα στην κατακόμβη του υπάρχει και το παρεκκλήσι της Παναγίας (όλες οι αγιογραφίες που υπάρχουν στο κείμενο του βίου των Αγίων μας, βρίσκονται στο παρεκκλήσι αυτό και έχουν φιλοτεχνηθεί από τον Θεολόγο και αγιογράφο κο Νικόλαο Ζέκιο) και 
κάθε Τρίτη μετά την ακολουθία της Ιεράς Παρακλησεως των Αγίων Θεοπατόρων, διαβάζεται από τον ιερέα η ευχή της Αγίας Άννας υπέρ τεκνοποιΐας, ευτοκίας, καλλιτεκνίας  και ευτεκνίας, στα νεαρά ζευγάρια που προσέρχονται στο ναό των Αγίων Θεοπατόρων, των γονέων της Παναγίας, για να τους ζητήσουν με ευλάβεια το θείο δώρο της παιδοποιΐας.

Οι Εορτές των Αγίων Θεοπατόρων.
     * Η Σύναξις των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, εορτάζεται την 9ην Σεπτεμβρίου.
       * Την Κοίμηση της Αγίας Άννης η Εκκλησία μας εορτάζει την 25ην Ιουλίου με ιδιαίτερη ακολουθία.
      * Την Σύλληψη της Αγίας Άννης η Εκκλησία μας εορτάζει την 9η Δεκεμβρίου.

     Η Μικρά Πανήγυρις της Ενορίας μας για την εορτή της Συλλήψεως της Αγίας Άννης.

      Εις ανάμνησιν αυτού του γεγονότος,της Συλλήψεως της Θεοτόκου από την Αγία Άννα, η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας έχει καθιερώσει εορτή μεγάλη, την 9ην Δεκεμβρίου εκάστου έτους, μάλιστα στον Ιερό Ναό μας, το "σπίτι" των γονιών της Παναγίας, του Ιωακείμ και της Άννας, τελείται Μικρά Πανήγυρις προς τιμήν της Αγίας Άννας σύμφωνα με το πρόγραμμα που εκδίδει κάθε χρόνο η Ενορία μας. Έτσι φέτος οι πανηγυρικές Ακολουθίες μας θα έχουν ώς εξής:

     Την παραμονή της εορτής, Πέμπτη 8η Δεκεμβρίου 2016, το απόγευμα στις 5.00 μ.μ θα τελεστεί  ο πανηγυρικός Εσπερινός μετά της Λιτής και της Αρτοκλασίας και κατόπιν θα τελεστεί η Ιερά Παράκλησις προς την Αγία Άννα, ενώ ανήμερα, Παρασκευή 9η Δεκεμβρίου του 2016, το πρωΐ στις 7.15 π.μ θα τελεστεί πανηγυρικά ο Όρθρος της εορτής και κατόπιν η Θεία Λειτουργία μετά της Αρτοκλασίας, ενώ το βράδυ στις 8.30 μ.μ θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία προς τιμήν της Αγίας Άννης.

   Κατά την διάρκεια της Μικρής μας Πανηγύρεως θα τεθούν σε προσκύνηση τα Άγια Λείψανα του Ιωακείμ και της Άννας, που θησαυρίζονται στην εκκλησία μας, τα οποία και θα παραμείνουν σε διαρκή προσκύνηση στον ναό μας για όλο το Άγιο Δωδεκαήμερο.

      Καθ' όλη την διάρκεια των λατρευτικών μας    εκδηλώσεων θα διαβάζεται από τους ιερείς μας, η ιδιαίτερη ευχή της Αγίας Άννας, που λύνει τα δεσμά της ατεκνίας, στο μικρό παρεκκλήσι του ναού μας αφιερωμένο στο γλυκό όνομα της Θεοτόκου κόρης της.

         Εκεί βρίσκονται και όλες αυτές οι βυζαντινές εικόνες, έργα του αγιογράφου μας, κου Ζέκιου Νικόλαου τα οποία και βλέπετε να κοσμούν το σημερινό μας άρθρο, το οποίο αναρτήσαμε προς τιμή της Αγίας Άννας για την Σύλληψη της Παναγίας Θεοτόκου κόρης της, αλλά και προς γνώση των αναγνωστών της ιστοσελίδας μας για αυτήν την τόσο μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας.
     Στο μικρό μας αυτό παρεκκλήσι κάθε Τρίτη απόγευμα μετά τον Εσπερινό και την Ιερά Παράκληση αφιερωμένη στου Αγίους Θεοπάτορες, τον Αγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, οι οποίοι κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας, είναι οι προστάτες των άτεκνων ζευγαριών, της οικογενείας και των παιδιών, διαβάζεται από τους ιερείς μας η ευχή της Αγίας Άννας, που λύει τα δεσμά της ατεκνίας και προσφέρει στα ζευγάρια που παρακλητικά ζητούν την βοήθεια της, το Θείο Δώρο της παιδοποιΐας, με την ιδιαίτερη παρρησία που έχει στον κατά σάρκα εγγονό της και Σωτήρα του Κόσμου Ιησού Χριστό.
Η Εὐχή εἰς τήν μεγαλώνυμον Θεοπρομήτορα Ἄνναν, η λύουσα τά δεσμά τῆς ἀτεκνίας  καί τής στειρότητος.

 Τοῦ Κυρίου δεηθμεν...Κύριε ελέησον.

      ξαίρετος ρίζα  βλαστήσασα φυτόνγλαόκαρπον καί ειθαλές τήν περύμνητον Θεοτόκον, ξ ς προλθεν  ρχηγός τς ζως καίτελειωτής τῆς πίστεως ησος Χριστός· πολυρρυτος βρυσις, ξ ς προλθεν ς χειμάρρους τρυφς καί ποταμός ερήνης  ελογημένη ν γυναιξίν,  ναβλύσασα τήν βυσσον τν γαθν καί τό πέραντον πέλαγος τς γαθότητος καίτελεύτητου μακαριότητος·
 προορισθεῖσα κυοφορσαι τήν λαμπροτέρανσυγκρίτως τν λιακν κτίνων, ν προεδον καί προηγόρευσαν α προφητικαί σάλπιγγες· γνωριζόμενη κ το καρπο ατς, τς βασιλίδος τν γγέλων καί ψηλοτέρας παρχούσης τν ορανν, ς σκεος κλογς το γίου Πνεύματος καί χάριτος δοχεῖον διαυγέστατον·  τς δικαιοσύνης καί μέμπτου βιοτς καί πολιτείας εκών καί σωφροσύνης λειμών εωδής καί δυπνεστος·  κπληρώσασα τά ν τ νόμω προστάγματα ν εθύτητι καρδίας καί ζεούση ελαβεία καί πάση κριβεία μετά το μακαρίου αὐτς μοζύγου καί θεοφόρου ωακείμ·  νεύσει θεία συλλάβουσα ν λικία προβεβηκυία καί τέξασα τήν πρό αώνων προορισθεσαν γενέσθαι Μητέρα Θεο·  το πανοικτήρμονος καί πανευϊλάτου Θεο προμτορ,  τοίμη ντίληψις καί προστασία τν ες σέ καταφευγόντων κ πίστεως,  παραμυθία τν καταπονουμένων καίνάψυξις τν τεθλιμμένων,  τάς τεκνούσας καί στειρευούσας γυναίκας ετεκνούσαςποδεικνύουσα τή το γγονο σου χάριτι, προσδεξαι καί τήν δέησιν μν τν μαρτωλν καί τήν δυσθυμίαν τς παιδίας τν κετν σου εἰς εθυμίαν παιδοποιϊας μεταποίησον.
     Δός καρπόν κοιλίας τοῖς πικαλουμένοις σέ διαλύουσα ατν τς καρπίας τόν γνόφον καί τας τεκνούσαις γυναιξίν ς λυτήριον στειρότητος ετέκνους ποίησον τας μακαρίζουσαις σέ καί δοξολογούσαις τόν Θεάθρωπον γγονόν σου καί ἠμν Πλάστην καί Κύριον.
     Ναί, μακαρία καί χαριτόβρυτε Ἄννα,  πάσινς σελήνη πλησιφαής κπέμπουσα τό γαλήνιον καίλαρόν φς τν ν σο θεοσδότων δωρεν,  τς Σάρρας ναδειχθεσα τιμιωτέρα, τς ννης τοΣαμουήλ λαμπροτέρα, τς λισάβετ νδοξοτέρα καί πάσων τῶν δικαίων γυναικών, ν  νόμος εφημον ποιεται μνείαν ξιωτέρα καί ς κ τούτου πολλς τιμς καί χάριτος ξιωθεσα, πλσον χαρμονς καί γαλλιάσεως τάς καρδίας τν ες σέ καταφευγόντων καί δός τήν χάριν σου τν/ταςδούλων/η/αις σου,(...μνημόνευσις ονομάτων) τν/τη/τας πεκδεχομένων/η/αις τήν σήν ταχίνην ἀρωγήν καί βοηθείαν διανοίγουσα τν/της γυναικν/όςατνς τήν γαστέρα, να διά τς σς μεσιτείας καί ντιλήψεως τύχη/ωσιν το φέτου τς συλλήψεως τέκνου καί δοξάση/ωσιν τό πανάγιοννομα το Θεανθρώπου γγονο σου καί Σωτροςμν ησο Χριστο·  πρέπει πάσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις σύν τῷ νάρχω ατο Πατρί καί τπαναγίω καί γαθ καί ζωοποι ατο Πνεύματι νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων.  Αμήν.
TAG