Αναρτήθηκε από
«Μη φοβού,
μόνον πίστευε και σωθήσεται»
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας φέρνει μπροστά σε ακόμη δύο θαύματα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που στο ένα έχουμε την θεραπεία μιας μακροχρόνια βασανιζόμενης και άρρωστης γυναίκας με ακατάσχετη αιμορραγία, χωρίς καμιά ελπίδα γιατρειάς, αλλά με τεράστια και ακλόνητη πίστη και στο δεύτερο θαύμα, έχουμε την υπέρβαση της ζωής πάνω στον θάνατο, την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, που και σε αυτήν την περίπτωση η πίστις του Αρχισυναγώγου ήταν αυτή που είχε καταλυτική συνέπεια στο γεγονός της ανάστασης της αγαπημένης κόρης του.
Η πίστη του Ιαείρου έσπαζε σίγουρα και θρυμμάτιζε τους ασφυκτικούς κλοιούς της τυπικότητας και ρηχότητας και διείσδυε στην ουσία των πραγμάτων. Επιθυμούσε διακαώς τη θεραπεία της κόρης του. Ωστόσο, δίσταζε να ζητήσει κάτι τέτοιο από τον Κύριο, ο οποίος όμως δεν τον αγνόησε αλλά κίνησε για να τον επισκεφθεί εκείνος στο σπίτι του.
Ο πολύς κόσμος είχε περικυκλώσει ασφυκτικά τον Κύριο και συνωστιζόταν σε σημείο που αδυνατούσε να προχωρήσει με τους μαθητές Του. Αποκάλυπτε αυτή η εικόνα μια αληθινή ανθρωπιά αλλά και μια αυθεντική κοινωνία που καταξιώνει τον άνθρωπο ως πρόσωπο με την ιδιαίτερη αξία του. Δείγματα αυτής της αυθεντικής κοινωνίας δίνει και η περίπτωση της αιμορροούσας γυναίκας. Υπέφερε για περισσότερο από 12 χρόνια από ακατάσχετη αιμορραγία. Απογοητευμένη από τον εαυτό της, η γυναίκα φανέρωσε την αγάπη της στον Χριστό με τον πιο αθόρυβο τρόπο. Αισθανόταν την αναξιότητά της για να μιλήσει στον Κύριο και να τον παρακαλέσει για το πρόβλημά της. Η καρδιακή ωστόσο επικοινωνία στάθηκε ικανή να σπάσει τα φράγματα εκείνα την εμπόδιζαν στην εκπλήρωση του ευγενούς της πόθου. Την οδηγούσε σε μια αλλιώτικη συνάντηση με τον Σωτήρα Χριστό. Ήταν σίγουρη ότι αν ακουμπούσε το κράσπεδο του ιματίου Του θα γινόταν καλά. Όπως και έγινε. Η αγάπη της απέσπασε τη θεϊκή θαυματουργή δύναμη της αγάπης του Χριστού. Η αιμορροούσα γίνεται παράδειγμα και πρόκληση για μια προσωπική επικοινωνία μας με τον Χριστό.
Ο Κύριος
πάντοτε επιβραβεύει τα δείγματα της πίστης, όπως ήταν εκείνη που έδειξε η
αιμορροούσα γυναίκα. Ήθελε να κρατήσει τη σχέση της με τον Χριστό κρυμμένη από
τους άλλους. Έχοντας την ταπείνωση ως βάση της, θεωρούσε τον εαυτό της ανάξιο.
Ο Κύριος όμως δεν αφήνει χωρίς επιβράβευση την ταπείνωση αυτή, ταπείνωση η
οποία βέβαια είναι συνδεδεμένη με την πίστη μας.
«θάρσει θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην».
Η πίστη στον Χριστό είναι πραγματικά εκείνη που σώζει τον άνθρωπο, τον θεραπεύει, τον ανασταίνει. Αντίθετα, όταν η πίστη στρέφεται αποκλειστικά στον εαυτό μας, τότε εκδηλώνεται με την μορφή του εγωισμού, της υπέρτατης και καταστροφικής υπερηφάνιας, του εγωκεντρισμού και της παντελούς έλλειψης αγάπης, προκαλώντας εμπλοκές και εμφράγματα στη ζωή μας. Αυτό έγινε και με εκείνους που είχαν μαζευτεί στο σπίτι του Ιαείρου καθώς έμαθαν πως το κορίτσι πέθανε. Και όταν ο Κύριος τους είπε «μη κλαίετε, ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει», τότε όλοι μαζί τον λοιδόρησαν, τον κορόιδευσαν «κατεγέλων αυτού ειδότες ότι απέθανεν» σε άλλες περιπτώσεις δε της ζωής του Κυρίου μας, τον εκδίωξαν, τον κυνήγησαν, τον συκοφάντησαν γιατί δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι μπροστά τους είχαν τον Κύριον της ζωής και του θανάτου. | Ο βίος του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του Θαυματουργού. |
Από παρόμοιες διώξεις, συκοφαντίες και θλίψεις ανθρώπων ενός κόσμου χωρίς πίστη και αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπο του, έναν κόσμο σκληρόκαρδο χωρίς ευσπλαχνία και συμπόνοια, που δεν μπορεί να αναγνωρίσει το θαύμα της πίστης στο Χριστό, ακόμα και αν αυτό συντελείτε δίπλα του, μια κοινωνία που δεν δέχεται και πολλές φορές δεν ανέχεται Αγίους ανθρώπους στην καθημερινότητα του, δεν εξαιρέθηκαν άγιες μορφές της Εκκλησίας μας, οι οποίες λάμπουν στο ουράνιο στερέωμα. Μια τέτοια μορφή είναι και ο άγιος Νεκτάριος, που ενώ στην επίγεια ζωή του γνώρισε το μίσος και την κατακραυγή του κόσμου με απίστευτο θάρρος, ταπεινοφροσύνη και αγάπη, η Αγία του Χριστού Εκκλησία τον ανέδειξε και τον στεφάνωσε ανακηρύσσονταν τον σε μεγάλη εκκλησιαστική μορφή που αποτελεί αιώνιο πρότυπο υπομονής και αρετής. Η όλη βιωτή και το παράδειγμά του συνιστούν τον πιο αυθεντικό δείκτη ζωής για τους πιστούς.
Αγαπητοί μου αδελφοί, η πίστη τόσο του Ιαείρου όσο και της αιμορροούσης γυναικός, είναι εκείνη που επανατοποθετεί τον άνθρωπο στα σκαλοπάτια της αληθινής και γνήσιας ζωής. Αυτήν την πίστη επιβεβαίωσαν με τη ζωή τους και οι άγιοι της Εκκλησίας μας, μεταξύ των οποίων και ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ο θαυματουργός, τη μορφή και το ανάστημα του οποίου τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Αυτή ακριβώς η πίστη που εκπηγάζει μέσα από τη μυστηριακή ζωή της Ορθοδοξίας, μας καθιστά μετόχους των θαυμαστών ενεργειών του Κυρίου. Μας αφήνει να γινόμαστε και εμείς αυθεντικοί αποδέκτες του ελπιδοφόρου μηνύματος που έστειλε τότε ο Χριστός στον Ιάειρο, μα που στέλνει και τώρα στην εποχή μας και πάντα σε όλους μας, όταν τον ακούμε μέσω των ιερέων μας να μας λέει,
«Μη φοβού, μόνο πίστευε και σωθήσεται»
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου